Afscheid van Guus van Hove en Helena Nullett in 013

Guus van Hove, de directeur van 013 en zijn vriendin Helena Nullett kwamen op maandag 22 augustus om het leven in het Joshua Tree National Park in de Verenigde Staten. Volgens onderzoek van de politie ter plaatse is uitdroging de doodsoorzaak. Maandagavond 5 september werd er in poppodium 013 een herdenkingsdienst gehouden voor belangstellenden en genodigden.

Tussen 19.00 en 20.00 uur stroomde de grote zaal langzaam vol met mensen, terwijl het album ‘The Joshua Tree van U2 op de achtergrond te horen was. Niet alleen de zaal, maar ook de balkons zaten uiteindelijk vol met mensen uit de politiek, de Tilburgse culturele sector, medewerkers van 013 en uiteraard vrienden en vriendinnen. Voorin de zaal, omringd door een zee van bloemen stonden de twee kisten van Guus en Helena opgesteld. Nadat iedereen een plek had gevonden, kwam de familie van Guus en Helena als laatste de zaal binnen. Na een openingswoord van de ceremoniemeester, werden er kaarsen aangestoken door de ouders van Guus en Helena, Michael en Maria Nullett en Guus en Lucia van Hove. Daarna werd er muziek gedraaid van Nathalie Merchant, ‘Motherland’.

Daarna volgde een toespraak door burgemeester Peter Noordanus. Hij sprak over het ongeloof,  de verbijstering en het verdriet dat iedereen had gevoeld, toen het vreselijke nieuws twee weken geleden bekend werd gemaakt. Hij noemde Guus van Hove “Iemand die mensen kon binden, en een culturele spil was voor Tilburg.” en hij besloot met het voorlezen van een gedicht van Ida Gerhardt, ‘De Gestorvene’.De Portugese fadozangeres Christina Branco, die al vaker in 013 heeft opgetreden en één van Guus’ favorieten was, zong daarna een traditionele Portugese ballade.

Leon Timmermans, bestuursvoorzitter van Stichting Reuzengenootschap Tilburg, Berkel-Enschot en Udenhout kreeg hierna het woord en vertelde over de bevlogenheid en betrokkenheid van Helena Nullett bij het Reuzengenootschap, waar zij zich voor inzette en het voor elkaar heeft gekregen dat er een nieuwe Reus gebouwd gaat worden, die eind dit jaar klaar zal zijn. Walter Hamers, bestuursvoorzitter van 013, sprak daarna over Helena als de culturele en sociale schaduw van Guus. Ze zette zich in voor straatkinderen in Moskou en voor het voortbestaan en levend houden van de Slavische cultuur. Hij sprak de hoop uit dat de familie kracht kan putten uit de vele blijken van medeleven vanuit de stad in de vorm van honderden kaarten, berichten en bloemen. Verder ging hij in op het 013 zoals Guus van Hove het zag; een podium voor iedereen en van iedereen. Met ruimte voor alle stijlen en smaken, van Ge Reinders tot Motorhead, van Erotic Death fest tot Andre Hazes en van Roadburn tot Snoop Dogg. Hij citeerde Guus van Hove met: “Muziek is emotie en kent geen grenzen.” en: “Kwaliteit kent geen crisis.” en uiteindelijk besloot hij met: “Guus had nog heel veel plannen met zijn 013 en we kunnen niet anders dan in jouw geest doorgaan.”

Na een optreden van harmonica-speler Oleg Fateev, las Jasper van den Dobbelsteen, programmeur bij 013 een kort verhaal van Toon Tellegen voor, ‘Missen’. Guus van Hove was een liefhebber van Toon Tellegen, omdat in zijn verhalen iedereen gelijk is. Dit verhaal werd gevolgd door het nummer ‘Someone Like You’ van Adele, waarna het meer besloten gedeelte van de herdenking begon, in die zin dat er geen beeld- of geluidsopnames meer gemaakt mochten worden.

De bijeenkomst werd afgesloten met nog een optreden van Christina Branco, ‘Porque me olhas assim’. Hierna verlieten eerst de dragers met de kisten en de familie de zaal, gevolgd door alle anderen. Buiten stonden twee rouwauto’s klaar en genodigden vormden vanaf de uitgang van 013 een erehaag, die over de Veemarktstraat doorliep en bijna tot aan de tuin van Interpolis reikte. Toen de rouwauto’s voorbij kwamen rijden werden ze uitgeleide gedaan met een luid applaus.

Joshua Tree National Park

Irv Dierdorff, 23 May 1998
Foto van www.joshuatreenationalpark.net, Irv Dierdorff, 23 May 1998

Het Joshua Tree National Park is woestijngebied in het zuiden van Californië, 250 kilometer ten oosten van Los Angeles. De naam van het park is ontleend aan een markante boom van vermoedelijk meer dan 200 jaar oud, die in het moeilijkst toegankelijke deel van deze woestijn stond en die beroemd is geworden door het album van U2 met dezelfde naam: ‘The Joshua Tree’, waarvoor de Nederlandse fotograaf Anton Corbijn destijds de foto’s maakte. Veel U2-fans bezoeken graag de plek waar deze boom gestaan heeft, hoewel deze in de zomer van 2000 is omgevallen.

Patricia Gipson Beasley, nu in de 60, komt uit het zuiden van Californië en is een ervaren reizigster in deze Amerikaanse woestijn. Ze vertelt: “Natuurlijk is de zuidwestelijke woestijn extreem droog en heet in de zomer. Als je niet eerst geacclimatiseerd bent, en je bent niet gewend aan de ijlere lucht op deze hoogte en je bent niet in excellente gezondheid, dan kan dat een probleem opleveren. Of zelfs ernstige problemen. Bovendien, het gebied is erg vlak en er zijn weinig schaduwplekken om te schuilen tegen de zon. Ik kom zelf uit het kustgebied, waar het extreem heet en vochtig is, dus ik ben gewend aan de hitte, maar de droogte is verraderlijk. Destijds, ik was toen in de veertig, ik liep meerdere marathons per jaar en ik was in uitstekende conditie. Toch betekende dat wel, dat we liters water meedroegen als we door de woestijn trokken, en ook energiedrank met veel suiker. Je moet continue drinken, voordat je dorst gaat voelen, anders ben je te laat en droog je uit.”

Geef een reactie