November maanscout draagt het stokje over . . . .
Vandaag mag ik mijn periode als november maanscout afronden. Voor zover je van afronding kunt spreken als er zoveel gebeurd is en je het gevoel hebt dat er iets onherroepelijk veranderd is, dat er iets wezenlijks dieper is aangeraakt. Daar ben ik heel dankbaar voor.
Na de lezing ‘de aarzelende stad’ uitten velen aanwezigen de wens om deze manier van interactie over de stad voort te zetten. Vanuit een vrijer perspectief, minder gebonden aan doelgroepen en belangen. ‘Wie zou dat kunnen doen vroeg ik me af? “Kijk eens achter je” vroeg een van de aanwezigen. Ik keek achter me, maar zag daar niemand. “Dat bedoel ik nou, er is niemand, misschien moet jij het doen.”
Inmiddels heb ik ook veel reacties ontvangen. Onder meer door fotografe Mariska van Zutven, die plekken met potentie aan het fotograferen is. Plekken in interactie met mensen, daar gaat het haar om. Het gaat om de mensen, over hun mogelijkheden en hoe de stad daar aan bijdraagt (of soms in tegenwerkt).
En de jonge student stedenbouw Hein van Duppen die ook heeft bijgedragen op het weblog met bijzondere foto’s van de nachtelijke stad.
Of een cultuurhistorisch onderzoeker Martijn Honselaar, die een bijzonder boeiende analyse maakt van de Tilburgse linten en herdgangen, gegroeid vanuit een middeleeuws patroon eigen aan zandgronden. Waarbij de linten en herdgangen (dwarsstraten en achtergebied) een gelijkwaardig aandeel hadden in de vitaliteit en welvaart van deze stad.
Bijdragen van hen zijn nu of de komende tijd te vinden op het weblog tilburgers.nl
Nu wil ik afronden en jullie aandacht vragen voor de december maanscout Sandra Coelers. Voor het zover is wil ik een paar dingen over haar zeggen…..of eigenlijk niet over haar persoonlijk, want dat zal zij (net als ik) op haar heel eigen wijze doen, maar over haar voorgangster van lang geleden….de clanmoeder van de decembermaand.
Wie was deze vrouw, die de lofprijzende vrouw werd genoemd. Zij was een zangeres, die zong, om ons weer heel te maken. Zij leerde ons tijd vrij te maken voor het vieren. Hoe we hierdoor betekenisvol kunnen blijven door de overvloed die wij ontvangen met elkaar te delen, dankbaar voor de geschenken maar zeker ook dankbaar dat we kunnen geven.
Zij laat ons de waarheid zien . . . . . .als we de leegte willen opvullen met materieel bezit of niet doorleefde wijsheid. Zij leert ons een andere manier van waarnemen. Zij leert ons dankbaarheid. Ik wil jullie vragen met me mee te komen. . . . .
naar december maanscout Sandra Coelers.
