Een van de vele conclusies uit het op dinsdag 7 maart 2017 door Guus Sluijter, gemeenteraadslid van de PvdA Tilburg, gepresenteerde plan ‘Armoede bestrijding kan beter!’.
Een van de redenen voor de PvdA Tilburg om in een plan middels ideeën en voorstellen te beschrijven hoe armoede veel beter kan worden voorkomen en aangepakt. Na een korte introductie door gespreksleider Arjan Pronk dinsdagavond bij Cinecitta was het tijd voor Guus Sluijter om de conclusies en ideeën uit het plan toe te lichten.
Door de economische crisis is de armoede enorm toegenomen. Er zijn op dit moment ruim 1,25 miljoen mensen in Nederland die moeten rondkomen van een inkomen onder de armoedegrens. Alleen in Tilburg leven ruim 21.000 mensen waarvan 6.500 kinderen in 15.000 gezinnen onder de armoedegrens. Dit is 9,8% van het aantal inwoners, ruim 2% hoger dan het landelijk gemiddelde 7,7% en tevens het hoogste percentage in Brabant. De Tilburgse wijk Stokhasselt hoort zelfs met 23,9% tot een van de 20 armste postcodegebieden van Nederland.
Het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) verwacht dat zelfs door de verbetering van de huidige economie het armoedeprobleem in Nederland dit jaar maar mondjesmaat afneemt: Eind 2017 zouden er volgens hun berekeningen nog slechts 1,1 miljoen mensen onder de armoedegrens leven.
“De armoede is ingrijpend, het veroorzaakt achterstand en sociale uitsluiting. Voor mensen met weinig geld zijn alledaagse dingen als een dagje weg of voldoende boodschappen doen niet vanzelfsprekend. Kinderen van ouders met een laaginkomen kunnen vaak niet mee op schoolreisjes of meedoen met hun leeftijdgenoten op het sportveld. Ze staan daardoor letterlijk buitenspel.” staat te lezen in de inleiding van het plan.
Met deze kennis wil de PvdA nieuwe en betere maatregelen tegen de armoede in Tilburg. Ze hebben zich hierdoor laten inspireren door de eerste Tilburgse Armoede Challenge op 17 januari 2017. Een avond waarin ervaringsdeskundigen en professionals vijf ideeën hebben gelanceerd hoe de armoede kan worden teruggedrongen en arme mensen kunnen worden geholpen om weer mee te kunnen doen in de samenleving. De PvdA Tilburg wil deze ‘Armoede Challenge’ komende tijd vaker gaan organiseren: “Tegen armoede kunnen niet genoeg goede, nieuwe, aantrekkelijke, originele en onorthodoxe plannen worden bedacht” volgens PvdA Tilburg.
Het plan ‘Armoedebestrijding kan Beter!’ bevat een viertal concrete voorstellen voor de verbetering van de aanpak van armoede in Tilburg. Hierin zijn ook de ideeën van de PvdA Armoedechallenge van januari dit jaar verwerkt:
- Beter regelen, beter doen en maatwerk.
- Leg de focus op de Jeugd
- Schulden : voorkomen en innoveren
- krachtige aanpak voor de armste wijk van Tilburg en Brabant de Stokhasselt
Lees het volledige PvdA plan via deze link
Na deze presentatie en inleiding door Guus Sluijter van het plan ‘Armoede bestrijding kan beter!’ werd het overhandigd aan PvdA Tweede Kamer kandidaat Thomas Ronnes.
Hierna was er voldoende gelegenheid om samen met de aanwezige ervaringsdeskundigen, professionals en belangstellenden middels diverse stellingen met elkaar van gedachten te wisselen en in debat te gaan over het thema ‘Armoede bestrijding kan beter’. Hierin stonden het leveren van maatwerk, het vroegtijdig signaleren, gebruikmaken van ervaringsdeskundigen, het handelen vanuit vertrouwen in plaats van wantrouwen centraal.
Met dit plan ‘Armoede bestrijding kan beter!’wil de Tilburgse PvdA in gesprek met vertegenwoordigers van andere politieke partijen, met mensen en organisaties die zich inzetten tegen armoede, met ervaringsdeskundigen en andere betrokkenen.
2 reacties
Voeg die van jou toe →Ben geboren in 1943 als jongste van in een gezin van 15 plus ouders = 17 personen.
We sliepen met z’n drien op een kamer waar in de winter de ijsbloemen op de ruiten stonden.
In de huiskamer stond één kolen-potkachel die roodgloeiend gestookt werd..
In mijn ouder’s kamer was een gaskachel, daar zijn immer 15 kinderen thuis op de wereld gekomen.
We hadden iets wat de hele straat niet had: een badkamer met ligbad en gasgeizer.
De jongsten 2, 3 gebruikten hetzelfde badwater.
Als we uit de kleren of schoenen gegroeid waren gingen die naar de jongeren in het gezin.
Tot de plechtige communie één gulden in de maand daarna 2,50 traktement.
In de huiskamer stond een radio waar ik trillend van spanning “sprong in het heelal” beluisterde.
s’Avonds werden kousen gestopt, schoenen gepoetst gestudeerd en heel veel gekaart.
We hadden ieder onze eigen fiets die we zelf van oude onderdelen inmekaar zetten.
Daarmee ging het vaak naar de Drunese Duinen, het Wandelbos, de Sluis en de Raaibraken of zelfs
105 km naar Amsterdam !.
Schaatsen deden we in de winter op oude roestige onderschroevers die zelden geslepen werden.
We aten altijd lekker en gevarieerd: Zuurkoolstamp, Snertmet kluif, Boerenkoolstamp met rookworst en soep voor of pudding na. Bij feesten aten we haantjes !!
Heel vroeger was er ’n wasmachine. Later huurden we er eentje die telkens gehaald en gebracht werd.
We hadden geen brommers, Ipads, computers, NIKES, gingen zelden naar de bioscoop, zwommen in de Flaas of het Wilhelminakanaal en Baksven.
Om het kort te maken: we waren rijk, héél erg rijk.
En dat ben ik nu nog, ofschoon ik met 1200 euro op de armoedegrens zit.
.
Mooi initiatief, maar helaas een druppel op een gloeiende plaat. Voor de korte termijn nuttig, echter, op de langere termijn moet het sociaal/economische systeem volledig om. Zeker, omdat de armoede in Nederland hardnekkig is, omdat de armoede in de wereld ook Nederland gaat treffen, omdat werkgelegenheid een vluchtig fenomeen aan het worden is, omdat economische groei een kwetsbaar instrument is, omdat de wereldbevolking explosief groeit met alle geografische bewegingen van dien, omdat de politieke verhoudingen zowel in Nederland als in Europa en de rest van de wereld disharmoniëren, omdat het aspect “toegevoegde waarde” louter financieel wordt gewaardeerd en ga zo maar door.
Feitelijk zijn we constant politiek aan het dweilen met de kraan open. Kijk maar naar de mooie, vaak corrigerende, politieke beloften bij de verkiezingen. Het politieke modewoord “verbinden” is in de normen en waarden discussie ook zo’n corrigerende hype. Verbinden in de juiste betekenis moet een soort osmose zijn tussen maatschappelijke stromingen, waardoor individualisme in een goede verhouding komt te staan tot collectivisme.
Met andere woorden welvaart en welzijn moeten onder elk getijde elkaar versterken i.p.v. verzwakken! Welnu, dit “milieu” van denken heeft nog een lange weg te gaan als we blijven dweilen met de kraan open. De structurele doorbraak kan er alleen komen als de politiek serieus, en dus niet experimenteel, gaat nadenken over het basisinkomen. Een basisinkomen dat er toe doet en niet omvalt door allerlei bureaucratische regeltjes. Een basisinkomen dat alle andere regelingen zoals WW, Bijstand, AOW, vervangt en de bijbehorende instituties laat vervallen. Een basisinkomen via de belastingdienst vanaf een bepaalde leeftijd tot aan het eind! Ja, dat gaat pecunia kosten, maar ook veel pecunia opleveren! En rust in de maatschappij, omdat iedere Nederlander er recht op heeft en daarnaast, als men dat wil, een extra inkomen kan verwerven. Een bijkomend positief effect kan zijn dat het extra inkomen dan een dempende werking kan hebben op de loonkosten in Nederland, hetgeen kan zorgen voor aanzuigende werkgelegenheid! Een win win situatie en welke Nederlander zou dit nu niet willen omarmen?!