Nu de politiek ineens het zogenaamd ‘nieuwe’ principe ‘Burgerkracht’, ofwel burgerinitiatief heeft ontdekt, weten de dames en heren politici niet hoe snel ze hier op moeten duiken. In maart 2014 zijn er immers weer verkiezingen, dus het wordt tijd om weer eens op te staan van het zo verslavende pluche en te bekijken waar die burger, en mogelijke stemmer, zich zoal mee bezig houdt. Burgerinitiatieven dus.
Help!
Burgers zijn ineens geen dom stemvolk meer, het zijn mensen met ideeën, mensen die initiatief nemen. Ze doen iets! Wat? Ja echt, de mensen doen van alles. Richten verenigingen en stichtingen op, gaan samen een buurthuis runnen, gaan moestuinen beginnen, nemen oma mee uit wandelen. Zomaar! Wat moet je daar als politiek nou mee? Daarover is het laatste woord nog niet gezegd, getuige alleen al de discussie tijdens de laatste gemeenteraad over de Perspectiefnota 2014.
Wat is er aan de hand? Nou simpel. Dik 1 miljoen werklozen om te beginnen. Jawel, de 600.000 van het UWV, plus de ZZP-ers (Zelfstandigen Zonder Projecten) die de kop niet langer boven water kunnen houden en een bijverdienste zoeken, plus al die mensen die door de economische crisis diep in de schulden zitten en een extra inkomen nodig hebben…. En het loopt nog op, want maandelijks gaan 800 bedrijven failliet. En de schatkist is leeg, de regering van Rutte blijft mensen tot op het bot strippen en trekt zich terug: “Eigen verantwoordelijkheid.”
In Zuid-Europa is de burgerkracht al een jaar geleden goed op gang gekomen. Niet met fijne, behulpzame initiatieven. Politiemannen en flappentaps in elkaar trimmen is veel leuker, nietwaar? En ojee… als de NOS het maar niet uitzendt, want het zou eens mensen in Kikkerland Nederland op een idee kunnen brengen. En dat doet het ook: ik heb de eerste aan diggelen geslagen flappentaps al gesignaleerd. En trouwens, dichterbij, in Londen, kunnen ze er ook wat van. Burgerkracht in de meest destructieve vorm.
Raar? Niet echt. Met z’n allen hebben we de samenleving zo gemaakt. De afgelopen 30 jaar was neo-liberalisme de gouden regel, ieder voor zich en god, allah, jahwe of wie dan ook, het dondert niet, voor ons allen. Kun je ook ruzie over maken, maar komt uiteindelijk op hetzelfde neer. We zijn vergeten dat we een samenleving zijn, zodat we als mensen samen leven en niet ieder voor zich. Dankzij de al maar durende… en zeer waarschijnlijk nog lang niet ophoudende crisis, en dankzij de overheid die roept: “Zoek het lekker zelf uit”, beginnen burgers ineens weer te leren, noodgedwongen, dat ze het samen moeten doen: leven. De overheid, die trekt zich terug, heb je niks meer aan, kun je niks meer van verwachten, dus waarom zou je je daar iets aan gelegen laten liggen? Oja… de brave gemeente-politici willen gekozen worden over negen maanden. En nou maar hopen dat de flappentaps en politiemannen heel mogen blijven en de burgers allemaal braaf in een moestuin of verpleegtehuis gaan meehelpen.
Ik wens de politiek veel burgerkracht toe.
Recente reacties