Arie-Wubbo is eigenaar van Spoons-n-Stuff, het bedrijf dat lepels verkoopt waar geen saus aan blijft plakken. De lepels die Arie-Wubbo zelf heeft uitgevonden. Arie-Wubbo houdt boven alles van zijn uitvindingen, zijn werk en Johnny Cash.
Het dooit. Sterker, de sneeuw is helemaal weg. De strakke Friese ijsvloertjes ook alweer voor een groot gedeelte. Nederland was in diepe rouw vorige week. Geen nationaal ijsfeest dit jaar. Alweer niet. Ik had me er eigenlijk best op verheugd. Opgehitst als ik was door alle berichtgeving. Vorige week woensdagavond zat ik zelfs SBS6 te kijken om de persconferentie van de wijze schaatsmannen uit het Noorden, live mee te kijken. SBS6 dus. Om maar even aan te geven hoe ver heen ik was. De verklaring was schokkend. Geen erwtensoep met bier om vijf uur in de ochtend. Tenminste, niet met iets dat op een excuus lijkt. Gisteren overviel het me ineens. De Tocht der Tochten gaat gewoon door!
Morgen. Vrijdag 17 februari 2012. In bijna alle agenda’s gemarkeerd met een dikke stift. De Kroegendwèèltocht. Vanaf 20.00 uur tot in het bijna oneindige alvast vieren dat carnaval 2012 nog niet is begonnen. Voor wie denkt dat zo’n 200 kilometer schaatsen door de vrieskou een hels karwei is… Het valt reuze mee. Tijdens de rit moeten deelnemers veertien stempels verzamelen. Daar doen we het in Tilburg natuurlijk niet voor. Om de echte Tocht der Tochten met succes af te leggen, heb je een veelvoud van het Friese aantal stempels nodig. Bovendien leggen deelnemers de hele tocht af met een stempelkaart in de vorm van een papieren stropdas om hun nek. Om te zorgen dat ze niet alleen de elementen, maar ook hun schaamte moeten overwinnen.
Hij gaat door. Bij vrieskou of dooi. Sneeuw of regen. Zonneschijn of radioactieve straling. De Kroegendwèèltocht wacht op niets of niemand. Hoogstens op Prins Carnaval. Dorstig naar succes staan duizenden deelnemers aan de start. Voor de Tilburgse survival of the fittest. De taak lijkt zo eenvoudig: drink een pint in een kroeg en je krijgt een stempel op je stropdas. In het vakje van het dranklokaal waar je je ondergang tegemoet drinkt. Dweilers leren niet alleen hun eigen grenzen kennen en verleggen. De tocht helpt ook om je eigen tekortkomingen aan het licht te brengen.
Als fanatiek tegenstander van carnaval, heb ik uiteraard een aantal deelnames op mijn naam staan. Met het niet al te sterke excuus dat carnaval pas op zaterdag begint. Gehuld in mijn al bijna legendarische snoepjesroze pluche tuinbroek, cowboyhoed met tijgerprint en andere fraaie stukken en attributen, had ik ook mijn stoutste schoenen aangetrokken. Ik zou Tilburg wel even laten zien hoe je zo’n Kroegendwèèltocht aanpakt! In de praktijk viel het iedere keer nogal tegen. Het bewijs dat Pasen en Pinksteren prima op één dag zouden kunnen vallen. Op de dag voor carnaval presteerde ik het al om van een koude Tilburgse kermis thuis te komen.
Zeventien stempels heb ik verzameld tijdens mijn beste dweilpoging ooit. Dat zijn er drie meer dan de winnaar van een willekeurige Elfstedentocht. Een prestatie van formaat. Zou je zeggen. Maar altijd bleef hetzelfde gevoel hangen. “Hoeveel meer hadden het er kunnen zijn?” Ik ben niet uit het juiste hout gesneden voor de Tocht der Tochten. Dorst heb ik altijd wel. Dat is het probleem niet. Wel ben ik teveel een gezelligheidsdrinker. Als ik het ergens naar mijn zin heb, dan blijf ik daar graag even. Geen slechte eigenschap, zou je zeggen. Maar het strookt op geen enkele manier met de prestatie die de Tilburgse dweiltocht vraagt. Meerdere biertjes in één kroeg? Dat is niet gezellig. Dat is zonde! Als de Lamme Goedzak zelf over straat zwalken en toch maar zeventien stempels? Het was alsof ik als deelnemer van de Elfstedentocht netjes vanuit Leeuwarden naar Sloten was gereden. Om daar vervolgens veertig rondjes over het meer te schaatsen en half dood de strijd te staken. Veel geschaatst, maar niet in de juiste richting.
Dit jaar laat ik de Tocht der Tochten aan me voorbij gaan. Ik ga eerst een jaar trainen. In mijn eentje drinken. Thuis en zoveel mogelijk. Dat zal me leren om op zoek te gaan naar gezelligheid! Trainingen met als doel om wat discipline te kweken. 2013 moet mijn jaar worden. Het jaar waarin ik hoge ogen ga gooien tijdens de Kroegendwèèltocht. Niet alleen met mijn broek, hoed en (die hoop ik nog aan mijn outfit toe te voegen) bontjas. Maar vooral ook door mijn prestaties. Met niemand praten, overal een pils achterover kletsen en heel mijn stropdas vol laten stempelen. Wat nou gezelligheid? Daar is die tocht niet voor bedoeld! Volgend jaar pak ik het anders aan. En wie weet win ik dan. Ge wit ôot nôot nie…
