Destijds: 1966 Maria-ziekenhuis

We zien hier het Maria-ziekenhuis zo ongeveer in 1966 toen het pand gereed kwam.  De fotograaf stond aan het Wilhelminakanaal aan de Goirke Kanaaldijk.  Omdat het St Elisabethziekenhuis, aan de Jan van Beverwijckstraat kampte met capaciteitsproblemen ontstond er noodzaak voor een nieuw ziekenhuis.

Vanaf 1946 was de Stichting RK Gasthuis al met de gemeente Tilburg in onderhandeling over de plek van een nieuw ziekenhuis. De keuze viel tenslotte op een locatie ten noorden van de nieuwe wijk ’t Zand, aan de Rueckertbaan, waar de bouw in 1962 werd begonnen.  De totale bouwkosten kwamen op een slordige 27 miljoen gulden. Het ziekenhuis begon met 360 bedden op de verpleegafdeling, na afronding van de tweede fase zou dat verdubbeld worden. Het personeelsaantal bedroeg 370, ruim 1 persoon per patient.

Het ontwerp was van het architectenbureau dat ooit door Eduard Cuypers was opgezet en in jaren twintig van de 20e eeuw ook het Sint Elisabeth Ziekenhuis tekende. Ook de Kievitshorst is door het bureau ontworpen. De eerste directeur geneesheer was C. van ’t Hullenaar.

In de voorgevel van het ziekenhuis en van de ziekenhuiskapel werd door kunstenaar Piet Schoenmakers een omvangrijk gevelreliëf aangebracht. De kapel is overigens niet meer in gebruik en is nu een auditorium.

Personeelstekort

Net als in nu was het tekort aan met name verplegend personeel het grootste probleem in de zorg. Tot de jaren 1960 werd het verzorgen van zieken voornamelijk gedaan door vrouwen die voor het kloosterleven hadden gekozen. In Tilburg zorgden de Congregatie van de Zusters van Liefde van Tilburg en van de Congregatie van de Zusters van het Heilige Hart uit Veldhoven voor de verpleging in de ziekenhuizen. In het artikel uit de Tilburgse Koerier werd de verwachting nog geuit dat dit in de toekomst misschien meer zou worden, maar die verwachting kwam niet uit.

Daarom werden in deze jaren voor het eerst ook ‘leken’ ingezet: jonge, ongehuwde vrouwen zonder religieuze achtergrond. Immers, getrouwde vrouwen mochten niet werken, tenzij zij toestemming hadden van hun man.

Oplossingen die werden voorgesteld waren het aantrekkelijk maken van de verpleging als beroep voor mannen en het organiseren van meer en betere opleidingen voor verpleging. Mannen waren in deze tijd geheel niet te porren voor de verpleging: het was beneden hun status en het salaris was veel te laag. Behalve verpleegsters waren er ook te weinig artsen. De medische faculteit in Rotterdam kwam pas van de grond en Tilburg was de volgende stad waar een medische faculteit als hogeschool opleiding gewenst was.

De Volkskrant van 17 maart 1966: Daarom zou een vestiging in Tilburg het percentage medicijnen-studenten in het zuiden zeker vergroten. „Het zal goed zijn de mogelijkheid van een medische faculteit in Tilburg in ernstige overweging te nemen.”