De zaak van Frank Reestman aan de Korvelseweg 174 ziet er uit als een doodgewone ‘Readshop’, een winkel in tijdschriften, kranten, sigaretten en krasloten. Maar het is veel meer: een volwaardig Postkantoor en de enige in Tilburg waar je kunt kiezen van welk postbedrijf je gebruik wil maken, zoals: DHL, DPD, FedEx, PostNL en UPS. Dat klinkt logisch, want in de supermarkt kun je immers ook kiezen tussen meerdere merken rijst, of pindakaas. Met postbedrijven is dat echter heel uitzonderlijk.
Frank steekt meteen van wal en legt het uit: “Vroeger waren Postkantoren van de Nederlandse staat en de enige plek waar je naartoe ging voor postdiensten, maar ook voor de giro; PTT Post en de Postbank. Vanaf 1980 besloot de overheid om te gaan privatiseren en de onderneming Postkantoren B.V. werd opgericht, wat een joint-venture was van PostNL en ING Bank. Het aantal Postkantoren werd teruggebracht van 1.200 naar 500 en uiteindelijk waren er in 2008 nog maar 250 grote Postkantoren over en 1.850 verkooppunten, voorheen postagentschappen, in winkels en supermarkten.”
“In 1999 zou het Postkantoor op de Korvelseweg gaan stoppen. Meneer de Kort, die het runde, had geen opvolging en het kantoor zou weg bezuinigd worden. Ik mocht het Postkantoor overnemen met één voorwaarde: Ik moest lid worden van de Vereniging van Postagentschappen en vechten voor het voortbestaan. Dat betekende dat ik regelmatig naar Utrecht moest om met de directie te praten en daar kwamen later nog bij de directeur van ING Retail en PostNL retail. Vanaf toen ging de postmarkt echt voor mij leven.”“In 1986 kwam ik van de Detailhandelsschool in Tilburg, De Rooie Pannen, en daarna ben ik eerst voor verschillende bazen gaan werken. Toen ik eens mijn baas vroeg hoe het kon, dat ik zoveel geld binnenbracht en daar zelf veel minder van overhield, had hij daar geen antwoord op en dat was het punt waarop ik besloot dat ik zelf ondernemer wilde worden.”
“In Nederland gaat het protectionisme van banken, maar ook van de post erg ver. Elke bank heeft zijn eigen kantoor met eigen balie en met je bankpas kun je alleen bij je eigen bank terecht. Bij de geldautomaat van een andere bank kun je maar €250,- opnemen. Dat is absurd. Al die regeltjes! Wist je dat PostNL geen BTW hoeft te rekenen, terwijl alle andere postbedrijven wel het 21%-tarief moeten betalen? Dat is toch geen marktwerking, dat is een geleide economie! En de overheid bepaalt nog steeds de prijs van de postzegel.”
“In 2009 ben ik in Zweden geweest en daar doen ze het juist precies andersom. Ze hebben een nationaal loket waar je voor elke bank en elke dienst terecht kunt. Je kunt gewoon kiezen welk postbedrijf voor jou het meest geschikt is. Die kant wil ik ook op. Ik wil een postpunt worden waar de klant ook zijn post kan laten bezorgen en ophalen wanneer dat hem uitkomt. Daar betaalt de klant dan 50 cent voor, maar dat is omdat ik registratiekosten maak en precies moet bijhouden welke post van wie is. Op internet zie je nu al, dat klanten iets bestellen en dan kunnen kiezen met welk bedrijf ze het willen laten bezorgen. Ik verwacht dat de klant straks ook in dit Postpunt kan gaan kiezen. Dan komt ie met een pakketje en ligt er een prijslijst klaar van verschillende postdiensten, waaruit de klant de meest geschikte kan kiezen.”
“Maar ik ben ook met de bancaire kant bezig. Bijvoorbeeld: de ING heeft tegenwoordig een groot Amerikaans belang en nu is niet meer de Nederlandse wet van toepassing, maar de Amerikaanse wet. Sindsdien mag je geen Western Union meer aannemen, want dat mag niet van het Amerikaans wetboek, zo krom! Terwijl binnen Europa Western Union en OR Finance veel gebruikt worden. Ik heb een bancaire vergunning aangevraagd, zodat ik alle diensten kan aanbieden. Dan kan ik hier ook een automaat binnen zetten waarmee klanten geld kunnen storten op hun rekening, of op de rekening van iemand anders. Binnenkort komt de nieuwe SEPA-norm, waardoor alle banken in de EU hetzelfde systeem krijgen en dezelfde tarieven die veel lager zijn dan de tarieven van nu, daar ben ik nu mee bezig. Mijn streven is om weer een volwaardig Postbedrijf te worden, naar Zweeds model.”
“En dan wil ik bijvoorbeeld ook elke dag een ophaalronde doen langs bedrijven. Nu moet elk bedrijf dat regelmatig veel post verstuurt elke dag naar het Postkantoor. En ze moeten een frankeermachine en een weegschaal en een hoop administratie bijhouden. Dat kost veel geld en tijd. Natuurlijk haal ik de post niet gratis op, maar ik kan het wel tegen lagere kosten dan wat die bedrijven er nu aan kwijt zijn. Als ik die ronde tegen het eind van de middag doe, dan kan mijn winkel een uur langer open blijven, zodat klanten die tot 18.00 uur moeten werken ook de mogelijkheid hebben om hier naartoe te komen. Op deze manier wil ik dienstverlening gaan samenvoegen.”
“Het Postkantoor is een sociale factor in een wijk, daar kom je iedereen tegen en krijg je eerlijke voorlichting. Ik doe graag dingen goed voor mensen. Ik heb nu de vrijheid om een klacht binnen twee weken op te lossen, in plaats van zes weken zoals dat vroeger moest. Al die regeltjes en formulieren… niet te geloven.”
“De politiek in Tilburg begrijp ik echt niet en ik hou me er maar niet teveel meer mee bezig. We hebben in Tilburg zoveel goede winkellocaties, dus waarom willen ze dan investeren in Stappegoor en het Stadhuis met weer nieuwe winkelruimte? De consument wil een goed en dynamisch detailhandelbeleid, met winkels in de wijk of buurt. Waarom zou ik, als ik voor €50.000,- per jaar een pand kan huren, naar de Binnenstad willen verhuizen? Het kan toch niet zo zijn, dat ik dan een ton moet betalen voor een pand, aan een projectontwikkelaar die de grond van de gemeente heeft gekregen? In Tilburg is nu meer aanbod dan vraag naar ruimte, dus dan moet je moeilijk te vullen panden eruit halen of winkelpanden samenvoegen, zodat die weer aantrekkelijk worden. Je moet herstructureren.”
“Parkeerbeleid. Op zich is dat een goede uitvinding, maar de gemeente misbruikt het. Parkeergeld moet je alleen opleggen als er sprake van parkeerdruk is, dan is het nodig maar anders niet. Nu krijg je dat de straat half leeg staat en dat mensen die gauw even een boodschap willen doen, een prent van €55,- krijgt, maar dat is dan wel mijn klant! Op deze manier is het niks meer dan ondernemertjes pesten.”
“Weet je hoeveel ondernemers aan de Korvelseweg per week kwijt zijn aan diefstal?” Frank geeft meteen het antwoord zelf: “60.000 euro per week! En dat moeten ze dan zelf maar oplossen, want bij de politie heeft het geen prioriteit! Terwijl ze net zo goed belasting betalen en ook precariorechten en wat al niet meer. Ondernemers praten hier niet graag over, die willen de vuile was niet buiten hangen, maar de druk is hoog en de angst is enorm. Ik kan er zo 20 noemen die onmiddellijk hun winkelsleutels zouden inleveren als ze nu werd aangeboden om te stoppen. Die ondernemers zijn bang om maandagochtend de telefoon op te nemen, want dan weten ze al dat Marietje of wie dan ook een zwaar weekeinde heeft gehad en zich ziek meldt… En hij draait er financieel voor op. Echt, de regelgeving is volledig scheef!”
Visies uit de stad
Dit is het eerste interview in een reeks van 13 over visies uit de stad, over de stad. Volgende week: Niek van den Broek, bedrijfsleider van Hotel Mercure, over toerisme en recreatie in Tilburg.
