Site pictogram Tilburgers.nl

Géén luis in de pels, door A.H.J. Dautzenberg

Aldert van der Burg:  Brabants Dagblad heeft besloten het opiniestuk van A.H.J. Dautzenberg over mijn werk als journalist bij De Tilburgse Koerier (dat afsluit met een interessante opdracht aan CDA-wethouder Erik de Ridder) niet te publiceren. De krant gaf hem als reden hiervoor: ‘Het bevat een groot aantal feitelijke beweringen die niet te controleren te zijn. Bovendien zijn de door u beschreven ontwikkelingen bij het weekblad te onbelangrijk om er een fors ‘opiniestuk’ aan te wijden.’ Ik vind het niet onbelangrijk en daarom plaats ik het hier met toestemming van Dautzenberg.

 

Aldert van der BurgJournalist Aldert van der Burg werd onlangs ontslagen bij De Tilburgse Koerier. Of dat een gevolg is van de recessie valt te betwijfelen, ook al is dat als officiële reden naar buiten gebracht. De gemeente Tilburg speelde een dubieuze rol bij het ontslag.

‘De Tilburgse Koerier moet reorganiseren en schrapt vier van de veertien arbeidsplaatsen, voor het geval u dat nog niet wist. Een vervelende, doch zeer noodzakelijke operatie, laat ik dat vooropstellen. Onder de mensen die het bedrijf verlaten, bevinden zich de enige fotograaf van dit blad en ik, de enige journalist. Een buitengewoon interessante keuze van de directie van de Koerier, zullen we maar zeggen.’

Het hadden afgelopen week de afscheidswoorden van Aldert van der Burg moeten zijn, maar directeur Joost de Beer weigerde om de laatste column van Van der Burg te publiceren. Het typeert het samenwerkingsverband. Laat ik bij het begin beginnen.
Op 14 maart 2005 trad Van der Burg in dienst bij de Koerier. Een week later verwelkomde burgemeester Ruud Vreeman de nieuwe redacteur in de raad met de volgende woorden: ‘Ik wens Aldert van der Burg succes als luis in de pels.’ Luis in de pels, dat knoopte de geboren Rotterdammer zich goed in de oren. Hij was een ambitieuze journalist en zou zijn stinkende best gaan doen.

Al snel startte Van der Burg met zijn wekelijkse column. Voor Tilburgse begrippen waren dat gepeperde teksten, en dus zorgden ze vrijwel meteen voor beroering. Voor mij was zijn geluid te rechts, wat heet, maar ook Van der Burg mag zijn liedje zingen – zo zijn we met elkaar getrouwd. De column groeide de afgelopen jaren uit tot hét gezicht van de krant.

Van der Burg viel ook op door zijn wekelijkse aanwezigheid bij de raadsvergaderingen. Hij nam zijn taak als journalist serieus en zat bovenop het lokale politieke nieuws. Hij kreeg volop waardering van de raadsleden. Tot zover ging alles goed. Toch?
Nee, in mei 2009 werd hij op het stadskantoor ontboden; Rick van Wandelen, hoofd communicatie van de gemeente Tilburg, wilde met hem praten. Wat was het geval: Van der Burg schreef in de ogen van de gemeente te kritisch over de geplande shopping mall, ten noorden van de stad. In juni stond een referendum over het onderwerp gepland en de gemeente was bang dat het voorstel zou sneuvelen…
Een paar dagen later kreeg ook Joost de Beer hoog bezoek van de gemeente. Opnieuw waren de kritische geluiden van Van der Burg het onderwerp van gesprek. Als grootste adverteerder – de Gemeentepagina leverde ongeveer 8% van de omzet op – meende de gemeente invloed te hebben op het inhoudelijk beleid van de Koerier. Van der Burg kreeg van De Beer het verzoek zijn (journalistieke) toon te temperen.

In 2006 zei Rick van Wandelen nog tegen Van der Burg, tijdens een congres over lokale journalistiek op de Fontys Hogeschool: ‘Ik ben blij met je kritiek op de gemeente, want dat maakt de Gemeentepagina geloofwaardiger.’ Maar toen stond het referendum over de mall nog niet voor de deur, met mogelijk politieke gevolgen voor de burgemeester.

Van der Burg was echter aangenomen als journalist, dus gedroeg hij zich ook als journalist. Hij joeg daarmee De Beer regelmatig tegen zich in het harnas. En blijkbaar ook de gemeente, want die haalde de Gemeentepagina na enkele waarschuwingen uiteindelijk weg bij de Koerier, en stalde die vervolgens bij concurrent Stadsnieuws – een blad dat niet echt bekendstaat als kritisch. De Koerier is deze klap in deze crisistijd niet meer te boven gekomen, met vier ontslagen tot gevolg.

Met het verdwijnen van de enige fotograaf (nota bene het langst zittende redactielid) en de enige journalist kiest directeur De Beer voor een gemakzuchtige koers: de overgebleven medewerkers mogen persberichten overtikken, amateurfoto’s opvragen en (vooral) advertenties opmaken. Meer mag dat niet zijn. Ze mogen geen raadsvergaderingen verslaan en al helemaal geen kritische columns schrijven.

Volgens Van der Burg is de Gemeentepagina bij de Koerier weggehaald vanwege zijn gepeperde meningen – naar eigen zeggen sprak zelfs de burgemeestersvrouw hem cynisch aan op zijn kritische houding. Of dat zo is, weet ik niet, maar het lijkt me verstandig dat dit tot op de bodem wordt uitgezocht. Er zijn in Tilburg al zo weinig mensen met gepeperde meningen. Wethouder De Ridder betuigde overigens steun aan Van der Burg: ‘zijn vertrek is een gemis voor de lokale journalistiek.’ Als hij dit meent, dan laat hij onderzoeken wat er in 2012 precies gebeurde.

A.H.J. Dautzenberg.

Mobiele versie afsluiten