Sinds 1957 vraagt Hans Stevens (1948) zich af waarom doen de mensen zoals ze doen en doorworstelde hij zijn jonge leven, dat overigens heel normaal leek. Langzamerhand werd het ernst: een verslag van en aan de wereld, even nog zingend en klingend, dan schilderend tekenend schrijvend en rekenend, van hersenpan tot en met heelal. Zo’n twee miljoen A4tjes telt de EN-collectie. Zo genoemd omdat er een EN-principe aan ten grondslag ligt. Dat heeft hij in de jaren 70 en 80 ontwikkeld: een meerdimensionaal ‘taalontwerp’, gestalte gegeven in ‘de weg bij het een boek EN’, dat echter nooit voltooid is. Er is deze druilerige zomer drie maanden gewerkt om dat eindelijk eens te laten gebeuren. De eerste vertoning ervan.
De kunstenaar zelf zegt hierover: “dit is voor alle betrokkenen een hachelijk experiment. In dit tijdsgewricht heerst wrede flardentaal, geweld door de valutamarkt, rigide technologicisme, beeldsimplisme en digitaal wantrouwen, oorzaak van massale ellende soms hier maar vooral elders.” Overigens zoals door de kunstenaar in 1982 op de 7e Documenta in Kassel al voorspeld.
Verder zegt hij: “dat ik dit hier nu nog bij leven mag doen mag een wonder heten. Fantastisch. Een beeld. Ik daag iedereen uit te komen gaan zien, zeker ook diegenen die te zeggen hebben. Ik zal er zijn.”
Van 2 oktober tot en met 6 november 2011 in Galerie Kokon, Tilburg.
