Het verhaal dat wij zo graag willen Gelooven

Zoals menigeen zal weten, is Broedertwist een fervent bezoeker van de plaatselijke Horeca.

Café Tribunaal, de Troubadour, de Boekanier en 013 zijn etablissementen waar wij met enige regelmaat te vinden zijn.

Groot liefhebbers van de welbekende kroegenpraat: Muziek, sport, vrouwen en wereldproblemen worden over de toog gegooid en wij vangen deze met twee handen!

We doen er ook aan mee hoor, met alle liefde zelfs!

Zo ook afgelopen vrijdag. Met een flesje gerstenat in de hand verkondigde Broedertwist in september de reis van ons dromen te maken.

De reis der reizen… Amerika, Tennessee, Memphis oftewel Graceland!

Walhalla voor de Rock n’ Roll liefhebber bij uitstek en Broedertwist mag even kijken hoe de hemel er uit zou kunnen zien.

Opeens onderbroken door een zichtbaar aangeschoten vrouw van middelbare leeftijd.

“Witte gij wel nie we de kost??” Nou.. Ja! Als we ergens naartoe gaan, dan weten we wat dat kost!. “Vende de niet sund van ut geld dan?” Uhm …NEE!! Graceland is een onderdeel van onze vakantie en het is een 20 jaar oude droom die nu werkelijkheid wordt. Nee dus! “Elvis, ‘k ven ur niks an!”

“Witte gij wel nie wie ik ben dan?” Natuurlijk wel, we komen elkaar hier geregeld tegen!

“Kende gij Nelly van Gelooven?” Nee, die kennen we niet. “Da ben ik!”

En zonder dat we het wisten werden we in een van de meest intrigerende verhalen ooit getrokken:

“Ik zat in de trein.. Van Rotterdam naar Tilburg, kwam neffe unne mees te zitten die Engels sprak. Witte gij hoe laastig ut was meej dienne mees te proaten?”

Het bleek uiteraard om Elvis te gaan. De dame in kwestie was geen liefhebber van zijn muziek en was ook weinig onder de indruk van zijn verschijning, in tegenstelling tot Elvis. Hij was behoorlijk uit het veld geslagen door het uiterlijk van de dame die nu tegenover ons aan de bar zat..

Hij bleek zo onder de indruk te zijn dat hij haar naam en adres wilde weten! De dame in kwestie wilde er niets van weten! Ze verzon een naam om van de doordrammer af te komen: Nelly van Gelooven haar adres was, naar we begrijpen, wel correct.

Het liedje “Return to sender” zou gaan over de brieven die hij haar gestuurd, maar nooit beantwoord heeft. Ook zou het liedje “Can’t help falling in love with you” stukken bevatten uit deze ontmoeting: “Like a River flows, surely to the sea”, zou gaan over de uitleg van Nelly dat het water van het Hollands diep naar de zee stroomt.

De rest van de stamgasten keken amper om toen de dame het verhaal vertelde. Wij keken in het rond. Is dit echt waar?? Met een grote glimlach op ons gezicht zochten we de bevestiging dat we ouderwets in het ootje genomen waren. Een geweldige grap toch, wij hadden het niet beter kunnen bedenken.

De mannen die Elvis tot een religie bestempeld hebben zouden klassiek met de mond vol tanden staan, duizend-en-één vragen gesteld hebben, zeker tien minuten met zwetende handen hebben gestaan om vervolgens uitgelachen te worden door de rest van de bar. Biertje er overheen en nog even na grinnikend naar een nieuw onderwerp.

Niets van dit alles. De kastelein liet ons op Google zoeken, maar het verleden heeft ons geleerd dat dit niet altijd de juiste bron is om feiten te zoeken.

Hoe kan deze ontmoeting de basis zijn van liedjes die Elvis niet geschreven heeft?? Waarom zou de dame in kwestie niet haar echte naam hebben gegeven?? Is er bewijs van dit verhaal??

Op onze laatste vraag kwam een eenduidig antwoord: JA!

“Ik neem het de volgende keer het bewijs mee, een brief en un foto.”

Een brief. Was die niet retourafzender??

Zou het niet mooi zijn; een directe link tussen the King en Tilburg? Tussen een van de meest romantische liedjes allertijden en onze industriestad?

Hoe dan ook Nelly, wij zouden je graag willen Gelooven!