“Miel Blok is Tilburger en auteur van het boek ‘Ik ben mijn beste vriend‘. Zijn tweede boek met CD en applicatie, ‘Feel good, Arie-Wubbo‘ komt uit op 15 oktober van dit jaar. Hij heeft een wekelijkse column op Tilburgers.nl. Daarnaast is hij eigenaar van communicatiebureau ’t Schrijfblok. “
Het is weer zover! Vanavond staat de tweede halve finale van het Eurovisie Songfestival op het programma. De liedjeswedstrijd die ons ieder jaar weer vult met een gepast gevoel van vernedering. Maar niet voordat we de samenzwerende andere Europese landen de schuld geven van alweer een jaar zonder succes. Smullen is het! Dit jaar sturen we 3JS (De 3 J’s). Om de eer van het vaderland te verdedigen. Of liever: een keertje terug te winnen. Ik wil het zien en ik wil het meemaken. Gewoon, omdat ik betrokken wil zijn bij onze geschiedenis. Of toch ook een beetje uit leedvermaak?
Ooit, vroeger, was Nederland een geduchte concurrent op het Eurovisie Songfestival. Ik heb het dan over de tijd dat de eerste auto’s de straten en wegen vulden en milieuvervuiling nog geen issue was. Lang geleden dus. Vier keer wonnen we zelfs. De laatste keer was in 1975, toen Teach-In iedereen het nakijken gaf met hun liedje ‘Ding-a-Dong’ (let ook op de werkelijk magistrale Duitse aankondiging). 1975… Dat is alweer een tijdje geleden. Deden we daarna niet meer mee? Jawel hoor! Een lange polonaise van losers volgde. Alsof we ons werkelijk nergens voor schamen. De eer van het vaderland. Het is maar goed dat er geen oorlog meer dreigt in West-Europa. Als het Songfestival de maatstaf was, dan zouden we ons land zonder tegenstribbelen weer overgeven aan een ieder die even op de deur klopt. Maar goed. Vanavond, in het Duitse Düsseldorf. 3JS waagt een poging. Met hun nummer ‘Never Alone’.
Het belooft een spektakel van de bovenste plank te worden. Gaan we de finale halen? Ik spreek nog maar even in de ‘we’-vorm. Aan het eind van vanavond maak ik er gewoon weer ‘ze’ van. Aansprekende tegenstanders als Estland, Macedonië, Cyprus en Bosnië-Herzegovina zullen onze trots wel weer een tikkie geven. Met liedjes die niemand verstaat, maar wel iedereen leuker vindt. Alhoewel… Ze stemmen toch allemaal op elkaar daar in Oost-Europa. Het ultieme zwaktebod. Dat is zoiets als wanneer Willem II tegen tien man van Heracles met 1-6 op de broek krijgt en dan nog gaat klagen dat de scheidsrechter partijdig was. Maar maakt het iets uit? Nee joh! Met de staart tussen de benen afdruipen bij het Eurovisie Songfestival hoort bij Nederland als molens, klompen, tulpen en Goudse kaas. Meemaken en bijzijn!
Ik ga er vanavond eens uitgebreid voor zitten. 3JS. Het zal me benieuwen. Ik wil het in ieder geval zo uitgebreid meemaken. Daarom ga ik naar Café de Troubadour. Daar kan ik het op een groot scherm zien. Met zelfs een heuse Songfestivalquiz in de pauzes. En de grootste hits en mislukkingen uit het verleden om de avond te omlijsten. Om het allemaal nog mooier te maken, zijn de drankjes naar verluid nog goedkoper dan normaal gesproken! Het zal geen overbodige luxe zijn. Met nummers van Frizzle Sizzle, Gerard Joling, Ruth Jacott, De Tobbers, Mrs. Einstein en Willeke Alberti (liefst vier punten gescoord in 1994!) op de achtergrond, raak je vanzelf aan de drank. Maar gedeelde smart zou halve smart moeten zijn. Ik hoop dan ook dat zoveel mogelijk mensen met me willen delen in de Volendamse misère die 3JS ons zonder twijfel gaat brengen. Samen pijn lijden, samen huilen, samen een biertje drinken. Mooi, toch? De halve finale hebben we in ieder geval al bereikt. Die pakt niemand ons meer af!
Wat feitjes. Om de stemming er vast goed in te brengen. Nederland heeft het in het verleden:
• Liefst tweemaal het bijna onmogelijke gepresteerd door zonder punten weer huiswaarts te keren
• De meeste punten gekregen van België
• De meeste punten gegeven aan Frankrijk
• Elf en een half keer een Engelstalig nummer ingezonden (tot 2011)
• Gerard Joling zelfs twee keer onze trots laten krenken
• Sinds de invoering van de halve finales (in 2004) nog maar één keer de finale bereikt (ook in 2004)
• Een levend draaiorgel op het podium gezet (in 2010) om nog wat zout in onze wonden te strooien
• Nog nooit overwogen om zich voor te doen als Oost-Europees land om zo toch eens het weekend van het festival te halen
Ik zou zeggen: heel veel plezier allemaal, vanavond! Kom vooral gezellig met me meekijken. Ik kijk er al naar uit. Mijn jaarlijkse portie zelfpijniging. 3JS, zet hem op! ‘Never Alone’. Het klinkt een beetje naar een open sollicitatie voor een eenzame laatste plaats.
1 reactie
Voeg die van jou toe →Never Alone, dat verklaart een hoop!
Het is eenzaam aan de top en dat zullen ze nooit bereiken!
Leuke column weer Miel!