Kleurrijk. Dat is de Tilburger zeker.
Een aantal jaren geleden werd een kleurrijke lunch geserveerd voor de deur van het toen nog bestaande Huis van de Wereld aan de Spoorlaan.
Een telling toen wees uit dat onze stad meer dan honderd verschillende nationaliteiten rijk was. Dat zijn er vandaag vast en zeker al weer meer.
Vreemd was het dan ook te zien dat destijds bij de presentatie van de mooie renovatieplannen voor het Wagnerplein op de artist impressie geen enkele kleurige mede-Tilburger te zien was.
Het nieuwe Wagnerplein was alleen ingekleurd met witte Nederlanders, terwijl in Noord toch ongeveer veertig procent van de inwoners de roots ergens buiten onze grenzen heeft liggen.
Een misverstand, heette dat toen. Zou men op letten, in de toekomst.
Afgelopen week presenteerde de stad nieuwe plannen voor uitbreiding van de scholencampus in Stappegoor, met een heus compleet nieuw Vakcollege.
Wie bij het uitlopen van de school in de Reitse Hoevenstraat gaat kijken wie de leerlingen van het Vakcollege zijn, ziet daar vooral opgeschoten en beginnende pubers, op scootertjes, veelal een bont gekleurd gezelschap.
Wat dan ook nu weer opvalt op de schetsen die de architecten samen met de gemeente naar buiten brengt bij de presentatie van de nieuwbouwplannen is ongeveer hetzelfde als dat bij die vrolijke prentjes van het Wagnerplein.
Romantische wandelplek, wordt het, dat nieuwe Vakcollege. We zien een moeder met klein kind, een loslopende Dalmatiër, een kerststal met dieren. Maar geen enkele scooter, of realistische leerling.
Het is alsof de stad zich schaamt voor zijn kleurigheid.
Afgelopen zaterdag viel in Fatima in het wijkcentrum een prachtige veelkeurige en muzikale middag te beleven.
De Kleurrijke Mama’s uit Tilburg presenteerden onder de bezielende leiding van dirigente Lizet van Beek hun zelfgeschreven CD.
Een zaal vol toeschouwers, ook vluchtelingen uit Jozefzorg, die heerlijke hapjes hadden bereid. Een tolk zette alles om in het Arabisch.
Het enthousiasme spatte er vanaf, bij de vrouwen die hun eigen levensverhalen op muziek hebben gezet. Vrolijke verhalen over eten, melancholische over verloren liefdes en droevige over een verzwegen geschiedenis. De tv uit de Antillen was speciaal naar Fatima gekomen om te filmen.
Een uniek project dus, met vrouwen van allerlei culturen uit alle wijken van onze stad, waar best wat politieke belangstelling voor had mogen zijn.
We konden zien hoe goed iedereen met elkaar om kan gaan, hoe muziek verbroedert en dat we elkaar begrijpen, ook al kunnen we elkaar niet verstaan. Hoe alle kinderen altijd blijven spelen, ver van hun eigen huis, met wildvreemde anderstalige kinderen.
Veelkleurig Tilburg hoorde en zag ook Syrische puberjochies die in het Arabisch spontaan begonnen te rappen. De jonge meisjes verdrongen zich rond het stel.
Tilburg heeft weer heel wat nieuw jong talent binnen de stadsgrenzen
Na afloop van de presentatie van de Mama’s werd er gedanst, met elkaar.
Kleurig en wit. Samen.
De wegblijvers hadden heel erg ongelijk.
Danki Hans, wat mooi verwoord over onze presentatie. Precies zoals wij dat ook gewild hebben bij de voorbereiding en zoals het ook gegaan is. Was heel de wereld maar zo. Fijn dat er mensen zijn zoals jij die zulk mooi nieuws de media in stuurt ipv van alle ellende. Dit geeft ons ook energie om deze manier door te gaan. Nogmaals masha danki namens alle mama’s. Kleurrijke groeten.