Sinds het plan Nieuw Stappegoor op 8 november 2012 voor een belangrijk deel achter gesloten deuren werd behandeld, heeft Loes Dielissen, fractie-voorzitter van de TVP, de strijd aangebonden met de gemeente Tilburg om alle informatie openbaar te krijgen. De vertrouwelijke informatie gaat over de financiering, de exploitatie-waarde en het eigendomsrecht van de Ireen Wüstijsbaan en sporthal T-Kwadraat en het risico dat de gemeente Tilburg loopt door in zee te gaan met Consortium B.V., dat Stappegoor gaat ontwikkelen. De Tilburgse oppositie-partijen, Tilburgse Volkspartij (TVP), SP, TROTS, Partij voor Tilburg en Democratisch Actief Tilburg (DAT), weigeren principieel om deel te nemen aan vertrouwelijke vergaderingen en ook weigeren zij vertrouwelijke documenten te ontvangen, omdat zij vinden dat het bestuur van de gemeente maximaal transparant moet zijn.
Hierover schreef zij op 13 november een open brief aan het college van B&W. Ze schreef onder meer: “Ook het alternatieve plan van de Partij voor Tilburg kon door het ontbreken van financiële gegevens te weinig aan bod komen. Dit is niet alleen een gemiste kans voor de democratie, maar is een ontoelaatbare praktijk, die eerder past in een dictatuur dan in een gezond werkende democratie. Door middel van dit schrijven hechten wij eraan u nadrukkelijk te wijzen op het recht aan informatie, dat ieder gemeenteraadslid op grond van de wet toekomt.” En ook: “Wij vrezen, dat de stichtingskosten van sporthal en ijsbaan de oorspronkelijke begroting ver te boven zijn gegaan en dat u deze bedragen voor ons en voor de burgers van Tilburg, via geheimhouding, wilt wegmoffelen. Wij vragen u – ook in politiek gevoelige dossiers – informatie met ons te delen en niet nodeloos vertrouwelijk te houden. Eén Midi-dossier is immers genoeg!”
Op 3 december 2012, na een lange raadsvergadering, stemde de raad, hoewel zeer verdeeld, in met het plan ‘Nieuw Stappegoor’, zonder dat alle informatie op tafel lag. Loes Dielissen kondigde toen aan: “We [de oppositie] hebben de conclusie getrokken dat we het niet kunnen winnen met zoveel geheimzinnigheid en vertrouwelijkheid rond deze kwestie. Ik heb een WOB-verzoek (Wet Openbaarheid van Bestuur) ingediend, zodat we met de opening van alle dossiers naar de rechter kunnen.”
Om deze documenten op tafel te krijgen, heeft Loes Dielissen op 13 december 2012 een Wob-verzoek ingediend (Wet Openbaarheid van bestuur). Aangezien een wob-verzoek alleen op persoonlijke titel kan worden gedaan en niet namens een politieke partij, hebben Hans Kokke (SP), Joost van Puijenbroek (Trots), Constance Bertens (PvT) en Joost van Huijgevoort (DAT) zich op persoonlijke titel hierbij aangesloten. “Ondergetekenden wensen hun controlerende taken naar behoren uit te voeren. Het etiket vertrouwelijk dient daarom zeer terughoudend te worden toegepast. Openbaar bestuur moet wat ons betreft maximaal transparant zijn. Dit Wob-verzoek doen wij niet alleen om maximale transparantie met betrekking tot Stappegoor te verkrijgen, maar ook op principiële gronden. Een inhoudelijk oordeel – in bezwaar en beroep – van de rechter zou een eind kunnen maken aan de wildgroei van ‘geheime’ dossiers, die de laatste tijd binnen de gemeente Tilburg zo gebruikelijk is.”
Op 10 januari 2013 werd dit verzoek door gemeente-directeur José van Aerle, namens het college van B&W, afgewezen: “Deze bijlagen bevatten vertrouwelijk aan ons ter beschikking gestelde exploitatieplannen van het Consortium Stappegoor voor het Stappegoor gebied.” En de reden om de twee financiële bijlagen niet openbaar te maken: “Openbaarmaking van de ramingen zou de onderhandelingspositie van het Consortium Stappegoor ernstig verzwakken en zou derde-partijen onevenredig bevoordelen. Het belang van openbaarmaking van deze twee bijlagen weegt daarom naar onze mening niet op tegen het belang van het Consortium Stappegoor om deze vertrouwelijk te houden.”
Op 18 februari 2013 maakte Loes Dielissen, per brief aan het college, bezwaar tegen deze afwijzing. Ze schrijft onder meer: “U bepaalt met één pennenstreek, dat elke letter van de bewuste bijlagen en paragrafen vertrouwelijk zouden moeten zijn. Als er al sprake zou zijn van vertrouwelijkheid dan zou deze ook selectief kunnen worden toegepast, bijvoorbeeld door het onleesbaar maken van bepaalde onderdelen/bedragen van het besluit, waardoor toch openbaar kennis genomen kan worden van de inhoud. De vertrouwelijke stukken bevatten naar de mening van ondergetekende niet alleen financiële maar ook beleidsmatige aspecten over de ontwikkeling en verdere invulling van het Stappegoorgebied. Tevens lijken hierin de stichtingskosten van de (gemeentelijke) schaatsbaan en (gemeentelijke) sporthal, welke door het Consortium zijn opgericht en door natrekking gemeentelijk eigendom zijn geworden, te zijn verwerkt. (…) Naar mijn mening zijn de gegevens, of delen daarvan, ten onrechte door uw college vertrouwelijk gehouden. Daar ik niet over voldoende expertise beschik om de vaak lijvige exploitatieplannen te controleren, wil ik een expert inschakelen om de transactie te laten toetsen. Door de documenten slechts vertrouwelijk ter beschikking te stellen wordt ik daartoe niet in staat gesteld.”
Hierop heeft de gemeente op 26 februari 2013 Loes Dielissen uitgenodigd voor een hoorzitting, om haar bezwaar te kunnen toelichten. Hiervan maakt zij echter geen gebruik. Loes Dielissen: “Er is een hoorzitting gepland, maar daar maken wij geen gebruik van. Die interne commissie bestaat alleen uit ambtenaren, er komt geen bestuurder aan te pas. Zelfs geen onafhankelijk voorzitter. Tilburg is de enige gemeente in Nederland, die nog op deze weinig transparante en niet-objectieve, middeleeuwse manier werkt. En ja, de bedoeling van deze hele exercitie is om een uitspraak te krijgen van de rechter. Maar daarvoor moet dus eerst de weg van bezwaar bewandeld worden.”
“De andere oppositiepartijen doen nog steeds mee, uiteraard – net als ik – onder hun privé-naam. Dat kan dus niet onder de partijnaam omdat raadsleden uitgesloten zijn in de Wet openbaarheid van bestuur (Wob). Dat heeft te maken met het feit, dat zij andere instrumenten ter beschikking hebben om het openbaar bestuur te controleren. Echter, door de manier van aanbieden van de stukken (vertrouwelijk ter inzage leggen) kan van de instrumenten in de Gemeentewet ook geen gebruik gemaakt worden. Ik ben wel, met instemming van de anderen, de trekker van dit verzoek.”