Ongeluk Reeshof zwembad: college mag blijven

Donderdagavond 12 april was de gemeenteraad bijna zes uur bijeen, met één reden: het onderzoeksrapport dat is verschenen naar aanleiding van het ongeluk in het Reeshof zwembad op 1 november 2011 waarbij baby Rosalie het leven liet en haar moeder ernstig gewond raakte. Het rapport van onderzoeksbureau PWC was twee dagen eerder gepresenteerd aan gemeenteraad en pers en wijst uit dat er niet zomaar een schuldige aangewezen kan worden, maar dat een nootlottige samenloop van nalatigheid en onkunde van diverse medewerkers ertoe hebben geleid dat twee luidsprekerboxen naar beneden vielen doordat deze niet goed waren opgehangen.

In de eerste termijn betuigden fractiewoordvoerders hun medeleven met de familie en stelden zij de vraag hoe een ramp als deze in de toekomst kon worden voorkomen. Bovendien leefde voornamelijk onder de oppositie de mening dat er één of meer wethouders zodanig hebben gefaald, dat zij beter konden opstappen.

Gabe van der Zee, PvdA: “Kinderen mogen niet sterven door nalatigheid, door het breken van een bout.” Bart van de Camp, SP: “De wethouder moet zelf conclusies trekken uit een rapport als dit, zowel bestuurlijk als moreel” waarbij hij de pijlen voornamelijk richtte op Joost Möller, wethouder ‘Gebouwen’. Andere verantwoordelijkheden liggen bij wethouder Berend de Vries voor personeelsbeleid en bij wethouder Auke Blaauwbroek voor sport. Marcel van den Hoven, CDA: “Meerdere mensen hebben of hadden moeten weten van het gevaar en hebben nagelaten om adequaat te handelen. Hier is gefaald en dat maakt ons boos. Wat gaan we nu anders doen en hebben we alles onder controle? Kan ik nog met een gerust hart naar het zwembad, een sportaccommodatie of het stadion?”

In de beantwoording door het college, beet burgemeester Peter Noordanus het spits af, waarna de drie verantwoordelijke wethouders elk op hun eigen terrein de hand in eigen boezem staken. Wethouder Joost Möller: “Ik ben verantwoordelijk als wethouder voor gemeentegebouwen. Verantwoordelijkheid en consequenties zijn niet hetzelfde, ik treed niet af. Ik heb mezelf de vraag gesteld of ik het had kunnen weten en of ik het had moeten weten. Op beide vragen is het antwoord ‘nee’.” Berend de Vries: “Ik voel me moreel verantwoordelijk, maar kom tot de conclusie dat ik het ongeluk niet had kunnen voorkomen. Ik voel me wel verantwoordelijk om te voorkomen dat het weer kan gebeuren.” Auke Blaauwbroek: “Tot 1 november 2011 was veiligheid vanzelfsprekend. Medewerkers van het sportbedrijf hebben fouten gemaakt en ik ben daarvoor verantwoordelijk. Ik heb de ambitie om ervoor te zorgen dat alle accommodaties veilig zijn.”

In de tweede termijn werd de stemming van de raad, en met name vanuit Trots, wat feller. De SP bracht een motie van wantrouwen in tegen Joost Möller, omdat zij vindt dat de wethouder wel op de hoogte had moeten zijn van de gevaren. Met name een rapport uit 2009 van het ministerie van VROM (Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer), dat expliciet waarschuwt voor het gebruik van roestvast stalen bevestigingsmaterialen in zwembaden. Van de fracties DAT, Trots en VSP kwam een motie voor een raadsonderzoek naar de verantwoordelijkheid van de wethouders. Beide moties kregen echter te weinig steun en werden verworpen.

Voor de toekomst gaf het college aan welke maatregelen er onmiddellijk zijn genomen om herhaling te voorkomen. Joost Moller: “Er is inderdaad een achterstand in de brandveilgheid van gebouwen en we maken nu een inhaalslag. Er zijn direct regels opgesteld dat de afdeling ‘Vastgoed’ van de gemeente verantwoordelijk is voor alles en ik voer wekelijks overleg met hen over stand van zaken. De afdeling Vastgoed voert uit wat er gedaan moet worden en over verdeling van de kosten steggelen we achteraf.”