Oud in Tilburg is niet leuk

De oudere dame voor ons in de rij heeft haar brood inmiddels in de tas gestopt. Nu moet ze nog afrekenen. In de bakkerszaak in onze binnenstad zijn we gewend aan ouderen die graag contant betalen. Met muntjes, liefst. Voorzichtig uittellend, zodat het gepast kan.

Een brede glimlach van de bakker, of de slager is dan hun deel. Fijn, want de slager en de bakker moeten betalen bij de bank als ze muntgeld komen halen.
Liever: kwamen halen. Want bij de bank moeten we tegenwoordig niet meer zijn voor contant geld. Mijn credo voor de hedendaagse bank luidt ongeveer hetzelfde als voor een doktersbezoek in het ziekenhuis: blijf er zo veel mogelijk weg.

Terug naar onze dame vooraan in de rij bij de bakker.
Vandaag had ze geen geld op zak.
‘Thuis heb ik nog een tientje’, zegt ze trots. Maar nu heeft ze heel stoer haar bankpasje meegenomen. Ze herinnert zich de cijfers die ze moet intoetsen.
Ze weet het zeker, maar toch werkt de pas niet.
Zoals gezegd, we zijn in de binnenstad gewend aan ouderen in de winkel. Dus iedereen blijft rustig als de dame aan de kassa naar achter loopt om een nog meer ervaren collega te halen.

‘Zullen we het nog maar een keer voor u opschrijven?’, zegt die vriendelijk. ‘Dan komt u later maar terug om het contant af te rekenen.’
De dame knikt. ‘Dat is goed want thuis heb ik nog een tientje.’
Met de tas vol vers brood loopt ze de hoek om. Misschien wel naar de slager, die heeft een ander soort pin-apparaat.

Het wordt een steeds grotere treurboel in de binnenstad van Tilburg.
De laatste groentewinkel is verdwenen, een supermarkt is binnen de Cityring niet te vinden sinds de Plus verdween, voor vers fruit of vis kun je hier nergens terecht en zelfs bloemen zijn nog maar sporadisch te koop.
De binnenstad is een paradijs voor stappers die leven op bergen friet, hamburgers, shoarma of sushi, die iedere maand andere sneakers willen kopen om van het ene Kruidvat naar de volgende telefoonwinkel te joggen.

Bij de laatste groentezaak en supermarkt kende het personeel, net als de bakker of de kroegbaas, ook de oudere binnenstadsbewoner. Licht dementerende of fysiek beperkte stadsbewoners kregen een speciale behandeling en waar nodig bracht de groenteboer de boodschappen naar binnen en zelfs ook nog de trap op.

Wie niet meer zo mobiel is, of makkelijk gedesoriënteerd raakt door de verkeersmassa, racende elektrische fietsers of de opengebroken stoepen, is reddeloos verloren als hij of zij zelfstandig boodschappen wil doen. Om over het afhalen van contant geld nog maar te zwijgen.
De grote bankfilialen sturen iedereen met een kluitje in het riet. We betalen voor het hebben van een rekening, maar verder doen ze helemaal niets voor de klant behalve geld innen.

Bijna 3 miljoen Nederlanders verliezen – volgens de eerbiedwaardige De Nederlandse Bank – het zicht op hun eigen digitale betalingsverkeer en kunnen er dus niet mee omgaan. Niet alleen ouderen. Talloze Nederlanders hebben daarnaast geen vertrouwen in hun eigen bank en eisen papieren afschriften. Geld uit de muur trekken bij jouw eigen bank? Onmogelijk. Geld storten op je eigen rekening? Ook onmogelijk.

Het huidige kabinet waarschuwt ons voor complotdenkers, en een verdergaande polarisatie in de samenleving.
Links, progressief en sociaal Nederland zijn volgens multimiljonair Rutte een gevaar voor zijn eigen rechtse VVD-politiek, die slechts de kloof tussen arm en rijk verder zal vergroten en nog meer macht toekent aan onder andere het grootkapitaal en dus de banken.
Nederland moet en zal controleerbaar digitaal gaan leven, contant geld is straks uit den boze en slechts gebruikt door criminele organisaties, in de ogen van Rutte, een man die in mijn ogen Nederlanders pas werkelijk tegen elkaar aan het uitspelen is.

Als Tilburg in de nabije toekomst een inclusieve stad wil blijven, waar ook in de binnenstad mensen van jong tot oud en in alle kleurschakeringen en met elke levensovertuiging kunnen wonen, moeten we nu gezamenlijk in actie komen.
Laten we beginnen om met behulp van ons stadsbestuur een ‘sociaal verkooppunt’ in het leven te roepen. Een winkeltje waar weer gewoon levensmiddelen, groente, fruit zo nu en dan een visje maar ook andere dagelijkse boodschappen te koop zijn. Met contant en soms gepast geld. Al is het maar twee dagdelen per week, dinsdag en donderdag bijvoorbeeld.

Mensen uit de wijk aan de kassa, producten uit de eigen regio in de schappen. Het hoeft allemaal niet zo moeilijk te zijn, en Tilburg kan er mee een sociaal-
maatschappelijke trend zetten. Immers, ons stadsbestuur laat op zo’n manier zien echt ‘Meer voor Elkaar’ te willen betekenen.

Het vermogen van onze premier wordt geschat op ongeveer 3 miljoen euro, op zijn huis van 8 ton heeft hij een hypotheek van 150.000 euro bleek 2 jaar geleden volgens onderzoeksjournalisten.

Hi Hans Goed geschreven column waar ik het volledig mee eens ben. De winkeltjes moeten inderdaad weer terugkomen in de stad.en dat zorgt voor de ouderen onder ons meer uitdaging om naar buiten te gaan . Het contant betalen moet blijven, zeker omdat ouderen hun pincode vergeten door geheugenverlies.

Geef een reactie