Sonnet voor Brabant
Op weg naar Brabant wordt de wereld warmer.
Inniger leven doet zich aan mij voor.
Vanuit de lage hoeven dringt het door
en rekt zich uit in de gestrekte armen
Van populieren, duizelend van licht.
Dit licht, ik kom het in de mensen tegen,
Ik zie het in hun oogopslag bewegen
en rimpels krijgen op een oud gezicht.
En nergens is het kinderlijk geluid
zo zuiver afgestemd op vogelzingen,
en nergens komen de gewone dingen
zo openhartig voor zichzelve uit.
En nergens ligt een glimlach zo gereed
Als waar de wereld land van Brabant heet.
(Harriet Laurey 3 april 1955)
1 reactie
Voeg die van jou toe →Waar staat deze mooie bloesem boom ergens?