Gastbijdrage van Piet van Beurden, Lecturer bij Fontys Academy for Creative Industries , naar aanleiding van een onduidelijkheid in de folder van het Spoorpark.
Even een stukje opheldering. Een aantal mensen heeft me aangesproken over onderstaande tekst in de Spoorpark folder.
“En dan was er nóg een obstakel: de grond van Van Beurden, voormalige handel in brandstoffen. Dat perceel ligt al járen en járen braak, de gebouwen vervallen en niet in gebruik. Oké, op een groepje krakers na, die overlast bezorgden. Tussen de gemeente en Van Beurden is het al jaren hommeles. Leden van het regieteam spraken met de eigenaar, en overtuigden hem weer met de gemeente aan tafel te gaan zitten. Maar tot overeenstemming is het nog niet gekomen.”
De schrijver(s) van dit stemmige stukje tekst hebben helaas niet alle feiten op een rijtje.
Hoewel ik het gegeven dat de naam van Beurden op het gebouw staat vaak kon gebruiken om bijzondere verhalen* te vertellen over mijn opa Piet van Beurden is het gebouw in 1993 verkocht aan Van Olphen en Zeeuwen. Een paar jaar geleden is Zeeuwen de enige eigenaar van het terrein geworden. Deze familie (Jan) van Beurden heeft dus niets te maken met de onderhandelingen. Het schrijven dat er “al jaren hommeles is tussen de gemeente en Van Beurden” is dan ook erg jammer. Zonde dat de schrijvers daar niet goed naar hebben gekeken en dit misverstand blijven voeden.
We hopen dat er tussen de eigenaars van het terrein en de gemeente een mooie oplossing en bestemming voor het terrein komt. We gunnen de familie Zeeuwen een prettige afhandeling en hopen dat de gemeente hierin fair zal handelen.
* Oké, één bijzonder verhaaltje kan ik wel alvast delen:
Op een maandag kwam een van de knechten van Opa Piet van Beurden bij hem langs.“Piet, d’r zit een merel te nestelen in de tankwagen. Wè nou?”
Dat weekend had de merel de tijd genomen om in een van de holtes van de bestuurders cabine van een tankwagen zijn nestje te bouwen. Tsja, het niet laten rijden van zo’n wagen kost natuurlijk bakken met geld, dus wat nu?
“Des jammer” zei Piet
“Ja inderdaad, ik zal het weghalen” zei de knecht
“Gij blijft er meej oe vette vingers vanaf! Da’s jammer voor ons. Dan staat die waoge maar ekkes stil. Diejen merel daor blijft iedereen uit de buurt” Bulderde Piet.
Een van de vele verhalen die voor mij het karakter van ons opa schetsten. Stiekem voor mij leidraden geworden in het leven. Heb aandacht en respect voor de natuur en de kleine dingen in het leven. Mooi. Meer verhalen horen? Vraag gerust eens naar de barbecue tussen de pompen, het spookverhaal bij Royal Palace, de uitgenodigde BN’er en vele anderen. Of lees de roman Lieveling van Jan van Beurden, die staat vol vette verhalen.
