Verklaring van:
- Jack Mikkers (voorzitter Veiligheidsregio Brabant Noord)
- John Jorritsma (voorzitter Veiligheidsregio Brabant Zuidoost)
- Theo Weterings (voorzitter Veiligheidsregio Midden- West-Brabant)
Beste Brabanders,
Met een zwaar gemoed schrijven wij deze boodschap aan u. Wat hadden we het allemaal graag anders gezien, wat hadden wij dit jaar graag op een andere manier willen afsluiten dan het vorige. Na ruim anderhalf jaar zijn we allemaal meer dan corona moe. Maar het virus blijft ons ook nu weer voor onaangename verrassingen stellen.
Het jaar begon zo hoopvol, met het zetten van de eerste vaccinaties. Helaas moeten wij nu concluderen dat het credo ‘we prikken ons een weg uit de crisis’ niet zo werkt. Dat is een teleurstellende constatering, om het nog maar mild uit te drukken. Het proberen te leven met het virus en de beperkingen die dat met zich meebrengt, weegt steeds zwaarder op ons allen. Er wordt al lange tijd veel van ons gevraagd. De basisinfrastructuur van ons land komt steeds meer onder druk te staan.
Het moge duidelijk zijn: wij maken ons zorgen. Het voortdurend proberen mee te bewegen, te schakelen, van teleurstelling naar opluchting en weer terug; het is een achtbaan waar we met zijn allen in zitten. En dat doet iets met mensen. We zien dat gevoelens van boosheid en frustratie voor een verharding in de samenleving zorgen. Verharding die soms tot uitdrukking komt in geweld; een ontwikkeling waar wij ons grote zorgen over maken en waar wij hard tegen op zullen treden. Want hoe begrijpelijk ook; corona moeheid mag nooit leiden tot geweld en onveiligheid.
We zijn op een punt in deze crisis aanbeland waarop wij een klemmend beroep op u doen. Doe wat je kunt.
Wees onderdeel van de oplossing, draag je steentje bij. Alleen als wij er gezamenlijk de schouders onder blijven zetten, los van onze meningen en opvattingen, slagen wij er in om het tij te keren. En dat tij moet hoe dan ook gekeerd worden. Onze ziekenhuizen stromen vol, zorgpersoneel staat onder onmenselijke druk en operaties die hoognodig zijn, moeten worden afgeblazen. Het scenario dat dokters moeten gaan kiezen wie wel geholpen kan worden en wie niet, ligt op de loer. Dat kunnen we alleen voorkomen door ons nog strakker aan de maatregelen te houden.
We moeten ons realiseren dat wij allen een rol te spelen hebben in deze crisis. Wij zijn een eigenzinnig volk.
Dat is een mooie eigenschap die onder de juiste omstandigheden onze kracht zijn. Maar deze crisis vraagt om iets anders. Deze crisis vraagt van ons dat wij er gezamenlijk de schouders onder blijven zetten, dat wij in solidariteit doen wat er van ons gevraagd wordt. Voor elkaar, met elkaar.
Laten wij Brabanders hierin het goede voorbeeld geven. Nu is het moment.