Tilburg een boom die tilt slaat en zich niet laat tillen • Tilburgers.nl •

Gastbijdrage van de Vlaamse dichter Marc Tiefenthal, eerder gepubliceerd op zijn website ‘Tiefentalen“.

Zondag 11 mei was ik in Tilburg op uitnodiging van Martin Beversluis. Net als de dichters Daan Taks en René van Densen is hij dichter en inwoner van Tilburg. René is meer een alles doend dier dat mens wordt, Daan en Martin zijn echt fikse dichters die zich op de poëzie fixeren. Ze hielden een slamwedstrijd. Ik kom af en toe aantreden op zo’n wedstrijd, niet voor de punten maar voor het podium.
In het publiek, dat nochtans talrijk was, vond niemand mijn optreden een punt waard. De jury was het daar niet mee eens en had lof voor mijn werk. Maar ik speelde nauwelijks in op het publiek.

‘Om de hoek’ was er nog een slamwedstrijd. Twee op een dag op hetzelfde uur op dezelfde plek, je zou denken dat Tilburg het Mekka was van de slam. Bij die andere slammers twee vriendinnen die ik even goede dag ging zeggen. René had me immers op sleeptouw genomen ‘om de hoek’ en vertelde ondertussen voluit over zijn leven en zijn stad. Een ruwe schatting maakt van Tilburg de tweede lelijkste stad van Nederland, als we de eerste plaats in deze categorie open laten. Dat dankt de stad uitsluitend aan de burgemeester en de te brave aard van de Brabantse Tilburger. Die zich graag laat tillen liever dan dat hij burger is en verzet aantekent.

De naam bijvoorbeeld, gaat terug op een lindeboom (til) waarrond een vestiging is gebouwd (burg). Wikipedia vermeldt dit niet. Waarschijnlijk is die eeuwenoude boom met kwaad opzet gedood, vermoord dus. Toen hij uit de grond werd getrokken, zag iemand in de boom een scheut groeien. Deze snode burger heeft de scheut eruit gehaald en thuis in de grond gestoken. Toen er een levensvatbare boom uit groeide, zorgde deze burger ervoor dat hij op de plaats kwam van de oerboom. Me dunkt is dit vrij uniek.

Ook vrij uniek is het verschijnsel Andrew Cartwright, een Brit die in Tilburg met de universiteit is verbonden geraakt en versjes schrijft in het Nederlands en het Engels. Toen ik met hem kennis maakte, wist ik meteen dat hij een Engelsman is. Amerikanen kennen geen humor zoals deze Andrew. René beweert dat hij een duvel doe al is die behalve een baan, een vrouw en een kind ook nog eens schrijft. Hij zag er alvast niet overwerkt uit. Waar René dat wel is geweest.

De eerste persoon echter die ik gisteren aantrof was Chris van de Ven, een naar blijkt inwijkeling uit Haarlem. Hij is de stapschrijver. Nee, niet een stapschrijver. Me dunkt is er maar een. Deze man stapt overal naartoe of fietst ergens heen en stond in de Hall of Fame te lezen en te schrijven. Hij schrijft een bierviltje vol en laat dat ter plaatse achter. Uren later dook hij op, op een andere plek, met zo’n volgeschreven viltje. In Cul de Sac was het, waar die Cartwright en ik met elkaar kennis maakten. Toen René en ik later terug liepen naar de Hall of Fame, kruisten we Andrew nogmaals. En zwaaiden we.

Die Hall of Fame is een mooie plek in Tilburg. Deze stad is ongeveer zo groot als Gent, aldus René, die Gent kent uit een vorig leven en er regelmatig naar terug keert. Waar ik hem trouwens ontmoet heb. Het spreekt vanzelf dat zo’n stad een station heeft. Meer nog, de uitbater van de spoorinfrastructuur, Spoorstruc zou je denken dat hij heet maar nee hoor prorail, nietszeggend, net als infrabel bij ons. In Tilburg had prorail een groot complex met verschillende gebouwen waar treinstellen werden hersteld. Zal wel van NS geweest zijn. Soit, die staan leeg en de activiteiten zijn verlegd naar een nieuw terrein met nieuwe gebouwen. De oude gebouwen worden ingenomen door creatieve vrijwilligers, waar er in Nederland veel van zijn. Een ervan bestond al een paar jaar, Hall of Fame. Betrekkelijk eenvoudig en smaakvol ingericht. Mooi. Alsnog een fraaie plek in deze bedenkelijke stad.

Me dunkt dat als ik het samenvat, je heel wat mooie mensen hebt en heel wat poëzie voor heel wat poëten in een stad die ondanks de verwoestende kracht van de verandering van zijn burgemeester, zijn lelijkheid overwint.