Tilburg wordt lui • Tilburgers.nl •

Miel Blok is Tilburger en auteur. Zijn debuutroman met CD en applicatie, ‘Arie-Wubbo, de ultieme roadmovie (op papier)‘ kwam uit op 15 oktober 2011. Hij heeft een wekelijkse column op Tilburgers.nl. Daarnaast is hij eigenaar van communicatiebureau ‘t Schrijfblok

Tilburgs verlangens naar meer en groter lijken tot een halt te zijn gekomen. De gemeente wordt lui. Omliggende dorpen annexeren? Nee hoor. Dat doen we niet meer. Het is blijkbaar wel welletjes geweest. Goed is goed en genoeg genoeg. Of zoiets. “Laten we het voortaan gewoon weggeven.” Het motto van 2012. Hoe een stad die pas 200 en een beetje jaar bestaat, nu al ambitieloos is geworden…

Raadsvoorstel 028 van 2012. “Herindelingsontwerp grenscorrectie Tilburg-Dongen.” Ik las het en werd meteen enthousiast. Dag Dongen! Die zouden we er ook nog wel eventjes bijpakken. Zo deden we dat in het verleden ook. In onze honger naar erkenning als een grote stad. Niets mis mee, een beetje ambitie. Tilburg University zal wel weer meer ruimte nodig hebben. Dan weten ambtenaren niet hoe snel ze uit het pluche moeten opveren om de hoge heren geleerden te geven wat ze willen. “Wat extra land, heer? Geen probleem.” Nederig steken de dienders de koppen bij elkaar, om te kijken of er ergens nog een lapje grond valt te hustlen. Tenminste, dat was in het verleden zo.

Raadsvoorstel 028 van 2012. Het is half april. Ik weet niet precies hoe de gemeente nummert, maar 28 voorstellen in ruim een kwartaal…. Jaartje rust waarschijnlijk! Maar goed. Ik las het en schrok. Zoals ik dat wel vaker doe. Allebei trouwens: lezen en schrikken. “Door de aanleg van de Burgemeester Letschertweg ontstaat er in het gebied ten noorden van de Burgemeester Letschertweg tot aan de gemeentegrens met Dongen een onduidelijke situatie voor wat betreft eigendommen en het beheer van wegen.” Stop de persen! Een onduidelijk situatie over eigendommen en het beheer van de wegen… Hopla! Dat was het eerste dat in me opkwam. Dit moest toch wel binnen zijn. Onduidelijke situaties vragen om opheldering in Tilburgs voordeel.
Toch?

Opgetogen las ik verder. “Door de voorgestelde grenscorrectie komen de Eindsestraat, de aansluiting NWT/ Eindsestraat/ Heibloemstraat en de aansluiting NWT/ Dongen (Vierbundersweg) geheel op Dongens grondgebied te liggen. Het te realiseren brandstofverkooppunt aan de Burgemeester Letschertweg blijft binnen de gemeente Tilburg.” Huh? Wat is dit nu? Een Calimero-mentaliteit! Ongehoord.
Wat is er gebeurd met groot denken? Het voorstel kabbelde nog een halve dode boom verder, met procedures en voorstellen om er vooral nog zeventien keer over te vergaderen. Mijn aandacht was alweer weg en had plaatsgemaakt voor diepe teleurstelling.

“Beste collegae. We hebben een probleempje rond de Burgemeester Letschertweg. Wie gaat dat boeltje onderhouden? Van wie is het lapje grond eigenlijk? Wij, de gemeente Tilburg, vinden dat problemen bestaan om op te lossen. We stellen dan ook voor dat jullie, de gemeente Dongen, de boel opdoeken. Wij nemen het wel over zoals we dat eerder ook hebben gedaan met Berkel-Enschot en Udenhout. We hopen dat het goedschiks lukt. Met vriendelijke groet, bla bla bla…” Dat zou daadkracht zijn. En mijn hart vullen met het warme gevoel van trots. Maar nu… Poe.

Tilburg wordt lui. Iets anders kan ik niet concluderen. 28 voorstellen in ruim een kwartaal. Met voorstel 28 willen we het ons vooral makkelijk maken. T. Je bent er. Nog eventjes zo doorgaan en je bent Tilburg net zo snel weer uit als je binnenkwam. Ik heb niets tegen het dorpse leven. Klein kan heel fijn zijn. Maar vreemd vind ik het wel. Tilburg: de brullende muis. Het had altijd wel iets. Tot het moment dat de muis begint te brullen dat hij toch echt een muis is. En het liefst een klein muisje zou willen worden.