Oorlogen, vluchtende mensen, watersnoden waarin hele dorpen wegspoelen, tornado’s en orkanen. De wereldbevolking is er maar druk mee en we nemen het voor kennis aan.
Tja, klimaatverandering en recessie, dat komt er nou van en we gaan over tot de orde van de dag. De NS die weer eens bussen inzet, een medereiziger die zijn vouwfiets niet opvouwt in een spitstrein, wel of geen Zwarte Piet, drie vergaderingen vandaag en wat eten we met Kerst? Oja, we hebben al bijna 1 miljoen werklozen en dagelijks worden mensen, moeders met kinderen, uit hun huizen gezet. Vervelend voor die mensen.
Quiet500, sympathieke actie, een vodje volgens Quote, en we hobbelen weer verder, je kunt je immers niet overal druk over maken, nietwaar?
Een tyfoon raakt de Filipijnen en duizenden mensen zijn dakloos en hebben honger. De hulpgoederen bereiken de mensen niet want de wegen zijn stuk… En ineens staat giro 555 open, maken radio, TV en internetmedia er een hype van en gaat iedereen als een gek lopen inzamelen. Opeens zijn we allemaal meelevend en betrokken. Waarom? Waarom doen we dit? Wat hebben de Filipijnen wat anderen niet hebben? Fukushima hoort in hetzelfde rijtje, ook toen was de Nederlander ineens heel betrokken. Maar dat er nog steeds miljoenen liters radioactief water de oceaan instromen… Tja, vervelend en gelukkig aan de andere kant van de wereld. Dit jaar maar niet op vakantie naar Hawaii.
We zijn betrokken wanneer het ons uitkomt of wanneer we er zin in hebben. En de rest van de tijd is 500 kilometer verderop nog steeds ver-van-mijn-bed en het belangrijkste probleem de file op de A2 vanwege de mist. Welke hoogleraar schijnt zijn of haar wijze licht op dit rare fenomeen? Dan ga ik ondertussen gewoon verder met mijn werk, alsof er niks aan de hand is. TV en radio blijven uit vandaag.
Recente reacties