Urban Jungle tour

Woensdagavond laat fietste ik van een feestje aan de Oischotsebaan naar huis en mijn route leidde over de Korte heuvel en de Schouwburgring. Het was er een drukte van belang, een nieuwe lichting studenten was aan het kennismaken met het uitgaansleven in hun nieuwe stad. Hartelijk welkom natuurlijk, maar wel graag even aan de kant want ik wil naar huis.

Blijkbaar heb ik een wat vastberaden blik, want met een paar keer boos kijken, wat gerammel aan een kapotte fietsbel en wat stemverheffingen (zonder lelijke woorden) kwam ik vrij redelijk door de honderden studenten die zich verzameld hadden op de wegen en fietspaden in de Binnenstad. Afstand houden? Corona regels? Nóóit van gehoord.
Het lijkt wel een soort urban jungle.

Deze gedachte brengt me terug naar een dag eerder. Charlie Watts is overleden. De drummer van de Rolling Stones, de rots in de branding die de gunst verleende aan Mick Jagger om zijn zanger te zijn. Charlie Watts. Append met mijn dochter vertelde ik haar over de Urban Jungle tour, die ik in 1989 heb bezocht, niet in Rotterdam waar die destijds startte, maar in Gelsenkirchen (bij Keulen).

En niet omdat ik uren in de rij heb gekampeerd, en ook niet omdat ik flink had gelapt via de zwarte markt, maar gewoon omdat een goede vriend een kaartje over had. Het T-shirt van die Urban Jungle tour heb ik nog als souvenir, inmiddels helemaal vervaagd en rafelig. Het concert zelf was het tegendeel van een Urban Jungle, duizenden mensen in een stadion, die sociaal en heel ontspannen met elkaar omgingen met als doel om samen te genieten.

Foto: John Geerts.

In Tilburg hebben we ook een Urban Jungle, wist je dat? Het heet Bosvreugd. Midden in Tilburg is een bos en in dat bos ligt Bosvreugd. Een plek waar menig Tilburger de Urban Jungle weet te ontsnappen, maar wat tegelijk een oase is in de hectische stad. Er worden soms festivals georganiseerd en muziekmiddagen. Niks met veel herrie, maar juist met veel creativiteit en bevlogenheid en waar sociaal samenzijn en genieten van de muziek en de omgeving het belangrijkst zijn.

Eén van die jaarlijks terugkerende festivals is Alegria. Initiatiefnemer Jan Ophuis organiseert dit festival met Zuid-Amerikaanse muziek en kleinschalig theater elk jaar bij Bosvreugd en veel vrijwilligers helpen mee. Doel: geld inzamelen om Brazilië te helpen. U weet wel, dat land met zo vreselijk veel coronaslachtoffers en zo schrijnend weinig middelen.

Gemeente Tilburg heeft het doorgaan van Alegria op 4 september 2021 verboden.

Reden: Bosvreugd is een horecavoorziening. En ondanks dat de horeca die dag gesloten is, mag er die dag geen muziek gemaakt worden. Gemeente Tilburg, die wél een kermis toestond in het centrum van de stad, en die wél feestvierende studenten toestaat die van coronamaatregelen nog nóóit lijken te hebben gehoord, die wél een Willem II-stadion met publiek toestaat, verbiedt het doorgaan van het brave en rustige festival Alegria in Bosvreugd.

Alegria draait geheel op vrijwilligers, haalt geld op voor liefdadige hulpprojecten in de achterbuurten van Rio de Janeiro. Het verlicht de Urban Jungle voor vele stadsbewoners aldaar. Een échte Urban Jungle tour dus eigenlijk.

En extra wrang: Jan Ophuis, de initiatiefnemer, kreeg een week eerder nog bevestigd dat het festival wél door kon gaan en ook alle artiesten stonden dus klaar en hebben spullen ingeslagen. En nu mag het ineens niet, terwijl er honderden studenten in de stad staan te feesten en ze bij Plato met de benen buiten hangen.

Als pleister op de wonde: Alegria mag wel op het Willemsplein, als de initiatiefnemer fors wil betalen voor alle voorzieningen en vergunningen. Voor een benefiet festival! De harde, onverbiddelijke Urban Jungle in volle glorie!

Tsja, we eisen dus van jongeren dat ze zich gedragen en inhouden. En eigenlijk willen we dus vrij voor onze eigen feestjes. Lekker consequent (NOT).
De nuchtere realiteit is dat we Covid-19 nog niet helemaal onder de duim hebben, en dat om die reden de nodige voorzichtigheid vereist is. Toegegeven, het beleid is inconsistent en zwabbert alle kanten uit, maar dat zou juist reden moeten zijn voor ieder van ons om te handelen vanuit GBV (= gezond boerenverstand).
Uiteindelijk zullen vaccinaties de oplossing brengen die we zoeken, maar dat is proces van vallen en opstaan, en steeds opnieuw verbeteren. We komen er wel, maar eer het af is, zijn we, schat ik in, al snel weer een jaar verder. Geen schande, zeker geen complot, maar de realiteit van oplossingen zoeken voor een probleem dat vrijwel niemand aan heeft zien komen.

Geef een reactie