Zuur

De kogel is door de kerk, zo lijkt het. Zeeman, Wibra, H&M, Hema en de inmiddels verder weg gelegen vestiging van Sengers krijgen concurrentie van Primark in Tilburg. Kost een paar centen, maar om de goedkoopste stad van Nederland te blijven kijken ze in het gemeentehuis niet op een paar miljoen meer of minder.

Niet de dragers betalen de prijs, maar de makers van al die kleding dichtte Loesje al eens cynisch. Daar trekken de politici in de gemeenteraad zich weinig van aan. Het is ‘zuur’. Het zuur van mee willen doen, zeggen ze bij GroenLinks (spreek uit als ‘Toen Links’) en SP (Sociaal Passé?).

Het is nog geen drie jaar geleden dat deze twee partijen zich in de Tweede Kamer via een motie boos maakten om de smerige vorm kinderarbeid die gekoppeld zit aan de productie van de  goedkope textiel die we in onder andere in de Heuvelstraat kunnen kopen. Nu doen ze er zelf nog een schepje bovenop door miljoenen te willen investeren in de komst van wegwerpkleding.

De tijden dat deze partijen sociale en groene idealen trouw bleven, zijn daarmee ver heen. Ze zingen de tekst van Wish you were here van Pink Floyd misschien aan het einde van het jaar bij de hitlijstjes nog wel eens stilletjes mee, maar waarschijnlijk slaan ze dan stiekem deze strofe over: ‘Did they give you the trade, your heroes for ghosts?’ En dan te horen dat de LST gaat voor de ‘banen aan de onderkant…’

Wie willen ze daar voor vragen? Waarschijnlijk de tienermeisjes die nu al elders uitgebuit worden, zij het niet in de maakindustrie in Bangladesh, dan toch wel dezelfde typen die nu voor een paar euro per uur op zondag mogen komen staan, tot ze het minimumloon moeten gaan krijgen. ‘Helaas kunnen we jullie contract niet verlengen’, klinkt het dan.

Idealen?

Mijn allereerste hoofdredacteur verkondigde steeds dat hij geen beginnende journalist vertrouwde die rechts stemde. (Om er aan toe te voegen dat hij bij gevorderde journalisten met een vorstelijk salaris die nog steeds links stemden, twijfelde aan hun verstand.)

Zou het politici van linkse partijen ook zo vergaan, vraag ik me af. Ze hebben in het begin idealen, maar als ze eenmaal aan de macht zijn, gooien ze die overboord. Dat heet dan het zuur, dat hoort bij het ‘mogen meeregeren’. Ze krijgen er dus het zuur van, begrijp ik. Maagzuurremmers helpen dan niet meer.

De Cityring aanleggen, als fervent tegenstander van die centrumracebaan gaf SP’er Johan van den Hout het zuur. Maar de ring ligt er nu wel en Johan ging naar de provincie. We helpen het imago van ons stadscentrum nog verder om zeep, verpesten de sfeer met de lokale ondernemers. Dat is zuur. Maar die Primark komt er hoe dan ook. Ook al waarschuwen voormalige wethouders Blaauwbroek en Möller voor de risico’s.

Zuur voor de minimumloners in de productielanden, maar je kunt met zo’n deal als voormalige sociaal idealist wel lekker op het pluche blijven zitten.

Nederlanders worden steeds dommer, signaleerde een onderzoeker in de weekendbijlage van de krant afgelopen week. Dat zal ook voor mij gelden, denk ik dan. Want ik dacht bij de jongste verkiezingen echt dat sommige partijen nu werkelijk voor hun principes zouden gaan staan. En ik dacht dom genoeg, dat bij de laatste renovatie in de Kruidenbuurt – om maar weer eens een geheel andere dwarsstraat in te slaan – echt dat na driemaal de hele wijk op zijn kop zetten de boel daar klaar zou zijn. Dat die huurders dus eindelijk van alle ellende af zouden zijn.

Maar nee: de planten waren geplant, de stoepen gedicht en de straten eindelijk aangelegd, na maanden tobben. En nu gaat het gasbedrijf daar aan de gang. En straks komt de glasvezel nog.

Zuur, heel zuur.