Broodje bal

Gastbijdrage van Hans Rube, journalist en Burger raadslid voor de PvdA

Zelf kom ik er nooit, maar het gerucht gaat dat recent een groot aantal leden van het college en de coalitiepartijen in Tilburg gesignaleerd zijn op het Piusplein rond het etablissement van een beroemde Amerikaanse fastfoodketen.

Ze stonden daar niet om de rommel te inspecteren, of om te kijken of de bezorgers wel oud genoeg waren. Volgens de ‘wandelgangen’ waren de dames en heren aan een burgerparticipatieoefening begonnen.

Zo begonnen ze aan hun broodje. Het waren de eerste stappen en happen in een door hen onbegrepen proces dat al jaren geleden had moeten beginnen.
Toen twee fractieleiders van oppositiepartijen voorbij fietsten kregen de samenscholende snackende raadsleden en wethouders te verstaan dat dit uitstapje niet helemaal de juiste interpretatie is van het in de lokale politiek voor burgers zo noodzakelijke deelnameproces. Burgerparticipatie, samen met andere fracties een broodje burger delen, heeft immers niets van doen met het luisteren naar wat een Tilburger graag zou zien gebeuren in en met zijn stad.

De coalitie in Tilburg belooft telkenmale dat vooral de inwoners van onze stad actief mogen deelnemen aan de besluitvorming.

Burgerparticipatie dus; met Hoofdletters.

Broodje Aap
Het college en de coalitiepartijen zeggen dus keer op keer echt naar de mening van de inwoners van Tilburg te vragen en daar ook naar te handelen. De afgelopen drie jaar blijft dat vooral een ‘broodje aap’, een verhaal dat de kiezers voor waar zouden moeten aannemen maar waarbij, met verontschuldigingen achteraf, door miscommunicatie toch uiteindelijk weer helaas iets ‘mis is gegaan’.

Vele honderden bewoners hebben recent de moeite genomen te vertellen hoe zij denken over de beste energie- en klimaatstrategie voor Tilburg in de komende decennia. Hoe geven we onze kinderen een betere toekomst?
Deze mensen zien – tot veler frustratie – van hun inbreng in de planvorming van het college weinig tot niets terug.

Binnenkort mogen bewoners ook weer eens, voor de zoveelste keer, participeren in een debat over de toekomst van de cityring. Helaas voor wie geen ‘knip’ wil in die ring rond het centrum: het college heeft het standpunt al bepaald zo blijkt uit de uitnodiging voor de informatie avond waarop de burgers mee kunnen praten. Immers ‘een knip in de cityring is de beste oplossing’, staat alvast op voorhand in de bewonersbrief. Het is niet voor niets alleen een ‘informatie avond’ dus.

Een ander voorbeeld. De bewoners van het centrum werd afgelopen jaren regelmatig gevraagd naar de beste manier om de verkeersdruk in hun omgeving af te remmen. En hoewel de meerderheid van deze insprekers het stadsbestuur adviseerde af te zien van enkel alleen de afsluiting van het Radioplein in het hart van de binnenstad omdat dit sluipverkeer in de hand werkt, deed de GroenLinks-wethouder juist dat. Met als gevolg dat er nog net zoveel auto’s het centrum inrijden, maar nu inderdaad door de kleine zijstraten racen om de – zinloze – opgeworpen blokkade te mijden.

En wat te denken over de aan de Tilburgers ontnomen democratische mogelijkheid te participeren in het debat over de toekomst van Wijkevoort. Vele honderden bezwaren zijn ingediend uit stad en ommeland. Uit de gemeente kwamen ruim voldoende steunbetuigingen van burgers voor een referendum. Inmiddels wordt Tilburg van alle kanten op de vingers getikt.

Nee, als coalitie samen eten van een broodje burger zorgt niet voor een verfrissende democratische kijk op participeren. Misschien leert men slechts hoe je met elkaar ‘zoete broodjes’ kunt bakken.

Vooral het gezegde ‘wiens brood men eet diens woord men spreekt’ komt echter bij mij regelmatig bovendrijven als ik het huidige politieke proces in Tilburg bekijk.
Inmiddels eten helaas heel veel Tilburgers al drie jaar lang ‘tranenbrood’, terwijl de heilige belofte aan kiezers juist was dat iedere inwoner van onze gemeente gezond en gelukkig zou worden gedurende deze ‘regeerperiode’.

Repressieve tolerantie, was ooit de uitdrukking voor dit neerbuigend optreden van de gevestigde orde die liever het oor laat hangen naar het eenzame pluche dan naar welzijn voor velen.

Geef een reactie