Soms roep ik mijn ikken bij elkaar
Ik heb inmiddels al een aardig reservoir
En als ik dan vraag: “He welke ik is eigenlijk waar”
“Ik, ik, ik”, roepen mijn ikken dan door elkaar
En dan zwaai ik met mijn voorzittershamer
De eerste vijf regels van het lied ‘Mijn ikken‘ van Harrie Jekkers uit 1997. Daar moet ik steeds aan denken sinds de discussie over sluiting van sociaal eethuis De Pollepel werd gevoerd in de zwarte doos. Het ‘debat’, waarin iedereen het eens was dat deze voorziening voor de arme en eenzame medemens toch heus niet dicht mag, werd uitgebreid gevoerd.
Maar wie durft iets anders te zeggen in een vergadering waarbij de tribune zelden zo vol heeft gezeten en waarbij zelfs de hooggewaardeerde Gerrit Poels met zijn altijd lachende en innemende gezicht komt luisteren hoe zijn levenswerk en gedachtegoed om zeep wordt geholpen door immer calculerende politici.
De enige SP-wethouder in het Tilburgse college, Hans Kokke had zich ziek gemeld, of wist hij niet welke ‘ik’ hij moest laten spreken? Uiteraard heeft niet iedereen talent voor schizofrenie, maar oefening en ervaring baren kunst. Wethouder Erik de Ridder verstaat de kunst uitermate, hij oefent al jaren. U kunt me niet meer volgen? Ik verklaar me nader.
De brave Erik sust de gemoederen door toe te zeggen dat hij met het bestuur van stichting La Poubelle gaat praten. Het bestuur, wie zitten er in dat bestuur? Je zoekt je suf…. maar zelfs vriend Google komt niet verder dan het bestuur van de Diamant Groep, waar stichting La Poubelle sinds 2011 onder valt. Daarin zitten alleen maar wethouders: uit elk dorpje één en twee uit grote broer Tilburg. Wie? Juist ja: brave Erik en bange Hans.
En stichting La Poubelle dan? Het kost wat moeite, maar dan heb je ook wat: dezelfde wethouders uit de dorpjes mét brave Erik en bange Hans.
Met wie gaan brave Erik en bange Hans praten over De Pollepel? Met het bestuur? Met zichzelf! Het laat zich raden wie gelijk gaat krijgen…
4 reacties
Voeg die van jou toe →“Ikke” wil nog opmerken dat schizofrenie NIKS te maken heeft met een “gespleten persoonlijkheid” , met welk etiket – en stigma- Hans Kokke wordt beschreven. Wel valt mij op dat hij – en de overgrote meerderheid van gemeenteraadsleden en wethouders – weinig kaas – al of niet van de voedselbank – hebben gegeten van een (verwaarloosbare ??!!) doelgroep die qua zorg- EN armoedebeleid wel onder Hans Kokke hoort. Aan deze GGz-doelgroep mag Hans – wat mij ( als mantelzorger) betreft – best wat meer prioriteit geven.
En dan schiet me zomaar ook een liedje te binnen:
“Een sigaar uit eigen doos, een sigaar uit eigen doos, O wat is het fijn om de sigaar te zijn met een sigaar uit eigen doos”
Ja en weer heb IKKE een gekke mening hier over,allemaal rare dingen schieten dan door mijn ik, sigaren uit eigen doos,een bestuur wat eigenlijk GEEN bestuur mag zijn ,ruikt naar corrupt,Hans kokke wil niet knokken voor een zaak die eigenlijk niet socialer kan,Ja en de Ridder trekt zijn harnas wat strakker ,om dat hij gezichts-verlies ruikt.Dus gaan we over tot de orde van de dag, misschien toch een nieuw bestuur, zelfs met Hr, Poels???
http://www.raadtilburg.nl/_admin/_script/ckfinder/userfiles/files/Microsoft%20Word%20-%20la%20poubelle.pdf
Uit welk jaar stamt dit document?
Oppervlakkig bezien lijkt het een prima stichting met zeer nobele doelstellingen. Wanneer dieper op de stichting wordt ingezoomd, dan ontstaat er al snel een ander beeld. Een beeld van een organisatie waar zowel bestuurlijk als bedrijfsmatig het nodige mis gaat, waar de verhoudingen tussen bestuur, ondernemingsraad en werkvloer ernstig verstoord is geraakt en waar de interne bedrijfsvoering een zooitje is. Met dit artikel willen wij de bovenbeschreven problematiek bij stichting La Poubelle aan de
hand van een aantal aspecten breder onder de aandacht brengen