Gastbijdrage van Suzan de Groot – Fikke
Afgelopen juni bestond een deel van mijn wereld uit het leven van de hongerige bij. Mundial zocht een muur en de stadsimker zocht terreinen. Ik verkeerde in de gelukkige omstandigheid over alle twee te beschikken. Een oerlelijke bakstenen muur die prachtig wegviel in een bakstenen omgeving en een stille getuige van de crisis waar dat baksteenveld naadloos in overliep.
Geïnspireerd door het verhaal van de hongerige bij, de cyclus van leven en dood en het agrarisch verleden van het stukje grond waar ik woon, maar de textielgeschiedenis tot absoluut verleden is verheven, ging Taelissa Mehringer – artist in residence Mundial 2014, aan de slag met een bij van 7×3 meter. En ik ging met de vertrekkende projectontwikkelaar, Hurks en de eigenaar Tiwos in conclaaf over de toekomst van het braakliggende veldje in wording: stront grasveld of bijenveld. En met de buren in onderhandeling over die enge bijen.
Met vereende krachten heeft projectontwikkelaar Hurks zijn best gedaan om voor het einde van het zaaiseizoen dat veldje op te leveren, Tiwos heeft het grondwerk gedaan en ervoor gezorgd dat er toch niet per ongeluk gras werd uitgezaaid. En de imker Marcel Horck kwam op de laatste zaaidag van het seizoen langs. Met potjes honing van Lindebloesem van de Ringbaan Oost, kilo’s boekweitzaad en een les voor alle kinderen uit de buurt “hoe ga ik om met een bijenvolk als buurman”. Het was nu wachten op de bloei. Zelfs onze bange buurman was enthousiast geworden. Gewapend met bijenkennis stonden we een stuk sterker.
En de boekweit bloeit, maar geen bij te zien. Wel een stadsimker die me vanmiddag liet weten dat de gemeente Tilburg, bang geworden door een bijensteek aan de andere kant van het land bij iemand met de ongelukkige pech daar allergisch op te reageren, besloten had een dwangbevel op te sturen. Of de imker zijn bijenkassen weg wilde halen in de -samen met de gemeente en andere (semi)overheidspartners- met zorg en moeite ontwikkelde bijenvelden. Ergens in een la had een bange ambtenaar een regel gevonden die stelt dat bijen met een haag van de openbare ruimte moeten worden afgeschermd, ja dat leest u goed, met een haag; want daar kunnen ze niet overheen vliegen…En daarom hadden wij ook nog geen bijen.
@Tilburgers @destadsimker @TBVWonen misschien houdt hij niet van bijen en is hij een keer gestoken.
— Rob Vinke (@Rob_Vinke) 7 augustus 2014
Het is dezelfde gemeente die maar wat graag goede sier maakt met de velden die de stadsimker Marcel Horck voor eigen rekening omploegt en inzaait. Velden die anders tot de zoveelste maismuur zouden leiden waar bijen weinig tot niets aan hebben. Want bijen hebben honger, iedere dag. Het buitengebied excelleert in eenzijdige landbouw, dus het is fijn als er op andere plekken het hele seizoen weer iets nieuws bloeit, van de appelbloesem, naar de linde naar de boekweit, et cetera. En in de stad, daar kan dat. Dat levert ook steeds nieuwe smaakjes op en gezelligere getuigen van de crisis. Bijen blij, wij blij. En laat net een gemeente die graag praat over duurzaamheid, over gezondheid, over de waarde van biodiversiteit, laat nou deze gemeente bang zijn voor bijen. Of is ze bang voor reputatie? Voor slecht nieuws? Stel je eens voor dat de Telegraaf morgen naar Tilburg belt omdat er iemand is gestoken door een bij?
Inmiddels begrijp ik dat er maandag nog een woordje over wordt gesproken in de zwarte doos. Ik hoop dat nu wel de conclusie wordt getrokken dat als je A zegt je ook de regels die het belemmeren moet opruimen of aanpassen. En met een stevige onderwijspartij in je gelederen, komt het met die bijenkennis in de stad vast ook helemaal goed.
En wat mij persoonlijk betreft komen die bijen gewoon op ons veldje, stoffige regel of niet…
@destadsimker @TBVWonen .Volgens een ambtenaar mogen van de APV geen bijenkasten staan op #talentsquare. Zeker komkommertijd op Stadskantoor
— Rob Vinke (@Rob_Vinke) 7 augustus 2014
1 reactie
Voeg die van jou toe →