Onder deze titel (Groot Kempische cultuurdag) viert de Vereniging van Kempische Schrijvers haar 75 jaar bestaan op Nederlands grondgebied. Al eerder (mei 2009) werd in Malle (Vlaamse kempen) dit heugelijke feit gevierd. De titel verwijst, weliswaar met een knipoog, naar de Groot kempische cultuurdagen (zie hieronder) die in de jaren 50 en 60 invloedrijk waren.
De cultuurdag is een ontmoeting tussen schrijvers en andere cultuurbeoefenaren uit de Vlaamse en Noord-Brabantse Kempen, waarbij het programma een afspiegeling is waar de VKS voor staat. Twee culturele disciplines aan weerskanten van de grens naast elkaar. Bart de Groof, Frans Depeuter, Paul Spapens, Ed Schilders, Ton Smulders, Bob Duijvenstein, Hülya Cigdem, Unigwe Chika en Jan Smeets zijn namen die de revue passeren en acte de presence zullen geven.
De Groot-Kempische Cultuurdagen
Tijdens een congres van de Vlaamse vereniging voor Kempische schrijvers in de abdij van Postel in 1946, waarvoor ook Brabantia Nostra was uitgenodigd, ontstond het idee van de Kempische Cultuurdagen. Het doel was mensen samen te brengen die wezenlijk bij elkaar hoorden. Door de persoonlijke ambitie en inzet van burgemeester Meuwese, die met Jan Naaijkens op dit congres aanwezig was, werd Hilvarenbeek het centrum van de Groot-Kempische Cultuurdagen, die in 1947 voor het eerst werden gehouden.
Naast lezingen, optreden van groepen en solisten, bijvoorbeeld de Maastrichter Staar en de violist Herman Krebbers, was er ook de beroemde koffietafel in de openlucht op de Vrijthof. Vanaf 1951 werden daarnaast tentoonstellingen georganiseerd in het gemeentehuis, bijvoorbeeld over de kunstschatten in de Kempische abdijen. Twee jaar later werd bovendien de literatuurprijs van de gemeente Hilvarenbeek ingesteld. Hilvarenbeek werd door Cultuurdagen enorm bekend, maar na zo’n vijftien jaar werd de afstand tussen de cultuurdagen en de Beekse bevolking steeds groter. De bevolking vond het karakter te elitair en voelde zich een buitenstaander. Er kwam zelfs anti-propaganda. Van de andere kant daalde het aantal deelnemers, de vergrijzing nam toe en de jeugd toonde weinig belangstelling. In 1972 kwam het definitieve einde. (Bron Regionaal archief)