Het is koud in de kelder van het betaalde voetbal. Dat is de conclusie die we kunnen trekken nu we op de helft van het Eerste Divisie seizoen zitten. Warmer zal het voorlopig ook niet worden.
Op papier zag het er allemaal zo geweldig uit. Een goede mix van ervaren, vaardige Jupiler League spelers, aangevuld met jonge talenten en dichtgetimmerd met een robuust centraal verdedigersblok moest de weg naar boven snel weer ingezet worden. Tel daarbij een charismatische, strenge, kale drilsergeant op en de sleutel voor succes zou weer in Tilburg liggen.
De financiën op orde, een organisatie die ‘staat’. Wat wil de gemiddelde kruikenzeiker nog nog meer?
Het begon allemaal prima hoor. De eerste uitoverwinning in Veendam, maar de daarop volgende thuiswedstrijd tegen Go Ahead Eagles wees al aan dat dit Willem II niet onoverwinnelijk is. Zet ze vroeg onder druk en ze hebben een probleem. Dankbaar werd dit strijdplan gekopieerd en niet snel na het eerste puntverlies tegen de Eagles liepen de rood/wit/blauwen in Dordt tegen de eerste nederlaag aan.
Okay, een nederlaag in Dordrecht? Kan gebeuren. Verliezen in Zwolle? Kan ook gebeuren, maar verliezen van amateurs nadat je tot enkele minuten voor tijd nog met 0-2 voor staat, mag niet gebeuren! Verliezen van de nummer laatst, met 0-3 thuis op je ballen krijgen door de bovenbuurman en verliezen van Almere City? We horen het u denken, Almere City thuis, altijd lastig. We besloten na de 0-2 van Almere dan ook een pressiemiddel toe te passen. Steevast als wij vroegtijdig het stadion verlieten, richtte Willem II zich op door de wedstrijd alsnog naar zich toe te trekken. Vorig jaar Heerenveen, enkele jaren daarvoor tegen Den Haag. We moesten wel! Dit waren we verplicht. Dus we vertrokken.
Uit de auto stappend hoorden we gejuich. We vroegen het ons al af: “Staat het 2-2, of is de 3-2 zojuist in het netje gevallen?”. Het bleek ijdele hoop en geen van beide. Het was slechts de aansluitingstreffer en daarbij lijkt de magie van deze tweemansactie dan ook verdwenen.
Wellicht is ons verwachtingspatroon te hoog. Verwachten wij wonderen van een ‘ploeg in opbouw’. Die term is naar onze smaak veel te vaak gevallen. Daar kan een club zich ook niet achter blijven verschuilen. Ook de coach niet. Daarnaast heeft de coach zich de afgelopen weken noodzakelijk geacht om twee spelers naar de beloften te sturen. Dit is geen goed teken en vaak het begin van het einde.
Ineens komt dan de 0-7 overwinning in Helmond, een prachtig resultaat! We houden even buiten beschouwing hoe dit resultaat tot stand is gekomen en gunnen de spelers en technische staf alle eer. Het lijkt ons alleen een incident. Het wordt december en vervolgens januari en dan weet je zeker dat die ene zwaluw geen zomer maakt.
Want wat ons het allermeeste steekt is het feit dat op het moment van dit schrijven de nummer laatst slechts 1 wedstrijd heeft gewonnen. Tegen wie? Juist, tegen Willem II. Dit is niet voor het eerst en is exemplarisch voor de club Willem II. Mentaliteit is ook een kwaliteit en laat die noodzakelijke mentaliteit alleen aanwezig te zijn bij onze supporters.
We zien de uitvakken volstromen tijdens de wedstrijden op verplaatsing en we kunnen niets anders dan concluderen: Het enige Eredivisiewaardige aan Willem II zijn die echte supporters!
Deze column is tevens te lezen in de laatste editie van KingZine, supportersmagazine van Willem II.
