‘Mijn Mundial’ – Verhalen in een verhaal

Op 22 juni 2017, vlak voor de 30ste editie van Festival Mundial, werd in Cinecitta het boek ‘Mijn Mundial, Het unieke verhaal van een Wereldfestival’ gepresenteerd. Het boek is geschreven door Hans Rube en kwam tot stand op initiatief van Hans van Vugt, de eerste directeur van het festival.

‘Mijn Mundial’ is geen doorsnee geschiedenisboek, hoewel het veel aandacht besteedt aan de beginjaren. Nodig, want na 30 jaar weet lang niet iedereen meer wat Mundial, destijds het Derde Wereld Festival genaamd, ook alweer als doel had.

Het maatschappelijk draagvlak voor ontwikkelingssamenwerking verbreden; en ook: Nederland laten kennismaken met culturen uit Derde Wereldlanden. Getuige ook een in het boek opgenomen commentaar van een festivalbezoeker uit 2010: “(…) het wordt nu een echt festival, eerst was het meer multiculturele shit: :’P N.E.R.D. en Flogging Molly waren awesome <3”

‘Mijn Mundial’, dat rijk is geïllustreerd en kleurrijk is opgemaakt, is grotendeel opgebouwd uit interviews met betrokkenen van de eerste jaren. Onder meer: Hans van Vugt, Dick Witte, Alex van Zundert, Piet Donker en Harrie Oostrom. En met Jan Drissen en Erwin Schellekens, de twee latere directeuren. Maar ook met verhalen van Annemarie Boin en Caecilia van Peski, die het onderwijs bij Mudial betrokken met ‘Mundial in de klas’.

Afera uit Srebrenica stond in 2015 voor het eerst op Mundial. Van april tot en met juni 2017 waren de bandleden – in gewijzigde bezetting – Artists in Residence in Tilburg. Op initiatief van PortAgora, Centrum voor Europese samenwerking.

Hartverwarmend en ontroerend zijn vooral de verhalen en foto’s van Karla Hoffman, Tilburgs fotografe en medewerkster van het eerste uur. Speciaal voor het boek reisde zij in het voorjaar van 2017 naar Burkina Faso, om musici op te zoeken die in de afgelopen decennia op Mundial hadden opgetreden. Om te zien en te horen hoe het hen sinds die tijd vergaan is. Bijvoorbeeld de jongen op de omslag van het boek, Tagregma Zoma, die in 2000 op 11-jarige leeftijd voor het eerst in Tilburg was. Karla heeft hem in 2017 opnieuw gefotografeerd met kleivegen op zijn gezicht en lichaam. Hij is inmiddels leraar op een school voor muziek en dans in zijn woonplaats Ouagadougou.

‘Mijn Mundial’ schuwt ook de kritiek niet. Over de entree, bijvoorbeeld. Van 5 gulden in 2000 naar 45 euro voor een weekeindkaart in 2017 is veel voormalige festivalgangers teveel geworden. Geld is ook een terugkerend probleem van Festival Mundial, waarvan meestal te weinig is. Meer dan eens ging het festival bijna failliet en zijn gemeente Tilburg en sponsors bijgesprongen om het van de ondergang te redden.

Ook de recentere geschiedenis krijgt veel aandacht, evenals de klus voor de nieuwste directeuren en organisatoren om Mundial ‘opnieuw uit te vinden’. Jan Smulders, Patrick Kokx en Rien van Linschoten blikken vooruit en vinden dat Mundial de thema’s zal moeten aangrijpen die meer bij de tijdgeest van nu passen. Welke dat zijn, geven ze nog niet prijs.

Wat eens een breed gedragen multiculti happening was is verworden tot een duur festivalletje in de marge…de stekker kan eruit.

Jammer dat een en de zelfde rancuneuze nan onder verschillende namen onwaarheden blijft verspreiden.

En wordt de vraag beantwoord of het kies is dat Hans van Vugt, voorzitter van goede doelenstichting Benebnooma, aan Hans van Vugt een subsidie toekent voor zijn boekje?

Wordt de aanleiding van het ontslag van Hans van Vugt bij Mundial uit de doeken gedaan in het boekje?

Geef een reactie