Albert van Wijk heeft maar heel even tijd, want de gasten komen al binnen en vragen zijn aandacht. “Nee, ik ben niet van het eerste uur hier bij Rolita, ik ben pas in 1976 begonnen. Annemie Molenschot is wel van het eerste uur, zij heeft Rolita opgericht.”
Twee jaar geleden werd Albert benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau vanwege zijn 40-jarig jubileum als vrijwilliger bij Rolita.
Rolita is voor veel oudere Tilburgers een begrip, terwijl veel jongeren het niet meer veel zegt. Het is al 50 jaar dé plek waar mensen met een handicap op zaterdagavond uitgaan. De enige plek. Maar na 50 jaar houdt Rolita op en gaat het licht uit. Het pand aan de Matterhornstraat wordt verkocht.
De directe aanleiding in 1968 om een sociëteit voor gehandicapten te starten was het grote aantal jonge mensen met een handicap, die graag ook op zaterdagavond wilden stappen, net zoals hun leeftijdgenoten. In 1957 had namelijk de laatste polio-epidemie in Nederland plaats gevonden, welke veel kinderen verlamd heeft achtergelaten.
Zo ook de broer, respectievelijk de zwager van Jo en Annemie Molenschot. “Hij had niks om naartoe te gaan en zat alleen thuis of in Charlotte Oord” vertelt Albert, “Wat toen een soort van dorpje was voor gehandicapten, zoals Amarant (Pius Oord) nu aan de Bredaseweg. Daar werden de hele week wel activiteiten aangeboden, maar nooit op zaterdagavond, want dan had het personeel zelf vrij. En zo is het begonnen.”
“Dus, 50 jaar lang heeft Rolita elke zaterdagavond een uitgaansavond georganiseerd voor deze mensen. Oorspronkelijk zelfs alleen voor lichamelijk gehandicapten. Maar toen ik bij Rolita begon, heb ik die regel meteen geschrapt. Wat een onzin!” Albert wint zich er nog steeds over op. “Iedereen is hier welkom, altijd.”
“Maar we organiseerden ook elk jaar een weekeind weg. Een enorme operatie was dat. Het meest bijzondere was wel de vier dagen naar Disneyland Parijs, in 1998 bij het 30-jarig bestaan. We hadden van het Ibis-hotel daar drie lagen afgehuurd, er gingen twee ambulances van het Rode Kruis mee, een arts, verpleegkundigen en vrijwilligers. In totaal 65 mensen waarvan 35 gehandicapten.”
“Maar we zijn ook eens een weekeinde bij ‘Ons Dorp’ van Mies Bouwman geweest. En een keer naar zee. Sommigen hier hadden nog nooit de zee gezien. En het was 30 graden dus we hebben die mensen toen met rolstoel en al de zee in geduwd.”
Maar nu is het echt voorbij. “We worden allemaal ouder. Onze oudste vrijwilliger is nu 78 en loopt zelf met een rollator. En nieuwe vrijwilligers zijn niet te vinden op zaterdagavond.” En waar die mensen dan voortaan naartoe kunnen op zaterdagavond weet ook Albert van Wijk niet. “Het is echt op.”
1 reactie
Voeg die van jou toe →Geweldig verhaal.
Ons ROLITA, wat was het er altijd gigantisch gezellig .
Zoiets als ROLITA vind je nooit meer, het is gewoon uniek in Nederland.
Het was echt ons café waar je jezelf kon en mocht zijn.
Je werd niet beoordeeld op je handicap, de kracht van ROLITA.
Vele jaren keek ik, en alle andere er naar uit, als het weer zaterdag was.