donderdag 28 maart 2024

2 gedachten over “De Stijl van Tilburg

  1. Beste Veerle, zo is het…een beetje. Mooi aan je column zijn je pleidooi voor voorstellingsvermogen en je uitnodiging de Spoorzone te omarmen als eenmalige kans om langdurig van meerwaarde te zijn voor de stad en haar inwoners…

    Stijl of geen Stijl is echter een aanlokkelijke schietschijf. En je denken verstrikt zich in dezelfde weeffout die ook maakt dat een commissie ‘Fysiek’ zich in Tilburg met stadsontwikkeling bezighoudt. Plavei het pad van het station naar de Spoorzone met de flair van de Hackische Höfe in Berlijn of voor mijn part met de Edelkitsch van winkelcentrum ‘De Passage’ in Roosendaal. Maar faciliteer dat de loop er in komt en dat ondernemende mensen met elkaar ergens hun schouders onder zetten, that’s all. Laat die prachtige, nu nog wat armzalige binnentuin tussen de Boemel 76, de Smederij en de Kennismakerij alsjeblieft opbloeien tot een vriendelijke groene oase in zakformaat pal naast het station en een borrelende ‘beehive’ voor de stad. Kies sowieso als stadsbestuur gewoon eens voor een beleid van laten opbloeien in plaats van laten neerplempen. Da’s een stuk goedkoper dan ieder balletje dat door projectontwikkelaars of politici wordt opgegooid. Dat worden maar prestigeprojecten. Zo’n keuze houdt bovendien de handen en budgetten(!) vrij voor wat 6,6 miljoen kilo beton onder het station nog meer aan uitdagingen met zich meebrengt. Faciliteer en hou het daar eens bij. Integrale visie? Fysieke stadsontwikkeling dient een hoger doel: het bieden van sociale ruimte. Vorm, uitstraling en verdienmodel zijn middelen.

    Wie zichzelf op de borst klopt als ‘netwerkorganisatie’ is nu niet geholpen met een integrale visie op beeldkwaliteit en architectuur. Een blik in de spiegel is voldoende. Borstklopperij, Stijl-liefhebberij, plannenbakkerij en ander verdwalen in een brei van rollen en ambities weerspiegelen wellicht een bestuurscultuur of de genen van een gemiddelde overheidsorganisatie, maar leveren de stad niets waardevols op.
    Een echte netwerkorganisatie zou hier al lang de kans herkennen een knooppunt naar netwerken in de stad aan te leggen.

    Hier draait het om de moed vitale ruimte te bieden en sociale energie te benutten. In het geval van de Spoorzone bijvoorbeeld in de vorm van een ondernemend-bruisend pareltje dat doorkoppelt naar de vele zwermachtig georganiseerde creatieven in de stad en daartoe genoeg rafelrand mag blijven. Meteen een mooie gelegenheid om de wel doordachte stukken uit ‘Tilburg Transformeert’ of het “Yes we can”vakantie-epistel van Noordanus uit 2013 eindelijk eens een slagje dieper toe te passen op de eigen mindset en organisatie(cultuur). Leren van elkaar en economisch-maatschappelijk gewin verzekerd. En misschien rol je de hooiberg wel uit met een mooie meid, lang leve serendipiteit! Inderdaad, wat een prachtkans is die Spoorzone toch…

  2. De broodbakkerij was nog niet zo lang geleden van bakker Vorselaars. Zijn vader liet in deze stijl zijn nieuwe bakkerij ontwerpen en bouwen. Inmiddels het juweel van de Acaciastraat! De bakker zit bovendien nog bij mij in de familie!
    Veerle ziet het hierboven niet zo verkeerd. Alleen zou ik niet spreken over retro, maar over bouwen en restaureren met historisch besef. Dit voorkomt saaiheid en creeert eigenheid. Nu worden er nog te vaak op financiele gronden onherstelbare bouwkundige charges uitgehaald! Jammer en met enige slimheid overbodig!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *