De weg naar het Paleis

Link naar Het SchrijfblokMiel Blok is Tilburger en auteur van het boek Ik ben mijn beste vriend. Zijn tweede boek met CD en applicatie, ‘Feel good, Arie-Wubbo‘ komt uit op 15 oktober van dit jaar. Hij heeft een wekelijkse column op Tilburgers.nl. Daarnaast is hij eigenaar van communicatiebureau ‘t Schrijfblok

columnDe familie van Abeelen opent een nieuwe zaak in het pand waar nu nog De Drie Gezusters op de gevel prijkt. Jippie! Het bericht maakte me blij. Ik lees altijd graag over potentiële mislukkingen. Vader koopt het handeltje voor zijn zoon. Een stukje verderop in het bericht werd het alleen maar mooier. Ook De Skihut maakt een doorstart en zelfs De Buurvrouw gaat opnieuw open, met een nieuwe eigenaar. Nieuw leven in de brouwerij aan de Paleisring! Net voor de kermis moet het allemaal klaar zijn. De carrousel met horecaondernemers draait nu al op volle toeren. Hoe het allemaal gaat lopen? Dat weet niemand. De kroegen wisselen tegenwoordig zo vaak van eigenaar, dat ik me iedere week opnieuw in heel nieuw centrum van Tilburg waan. Voorlopig hebben we ’s avonds in ieder geval weer even licht vanuit de panden aan de Paleisring.

Nadat onze Gemeente de Cityring heeft verzonnen en ingericht, is de Paleisring echt de ‘weg naar het Paleis’ geworden. Hoe sneu ons Eftelingkasteeltje er ook uit mag zien. We kunnen bezoekers toch op zijn minst een seconde of twintig de hoop geven dat ze iets bijzonders staat te wachten, wanneer ze voor het stoplicht op het Piusplein staan om rechtsaf te slaan, richting de verrassing achter de Kattenrug. Zelfs het meest treurige paleis heeft wel een mooie oprijlaan. Tilburg moet het nu doen met nog net niet dichtgetimmerde horecagelegenheden. Op zaterdagavonden deden de vechtpartijen voor De Buurvrouw soms vermoeden dat de revolutie was uitgebroken en het volk massaal in opstand zou komen tegen de heersende elite die een honderdtal meters verderop zetelt. De twee andere panden op de hoek van de Paleisring en het Piusplein waren in het bezit van onze nationale horecamaffia. Dat lijkt toch he-le-maal nergens op? Ik heb een tijdje geleden al eens bedacht dat ik maar moest voorstellen om de Paleisring om te dopen in de “Hetwordtzometeenechteenkleinbeetjebeterweg”. Om de schijn vooral op te kunnen houden.

De Skihut naast De Drie Gezusters gaat weer open. Ik heb het altijd een beetje een vreemde plek gevonden. Skiën zonder bergen. Dat kan toch nooit lang goed gaan? Zou De Heuvel niet een betere plek zijn? Dat wekt in ieder geval de illusie van een helling. Mocht daar geen plek zijn voor goedkoop vermaak en muziek die iedere halve minuut wisselt, dan stel ik een heel nieuw concept voor: De Langlaufhut. Ergens buiten de stadsgrenzen. Op een kilometer of vijftien van het centrum van Tilburg. Da’s in ieder geval lang laufen. Mensen willen in de regel graag duidelijkheid. Dingen die ze kunnen begrijpen en ergens kunnen plaatsen.

Ook De Buurvrouw schijnt weer open te gaan. Met een nieuwe eigenaar. Vechtpartijen zorgden tot niet zo lang geleden weliswaar voor een vaste schare gasten. Maar als de deuren op last van de burgemeester gesloten moeten blijven, dan kan zo’n kroeg ook maar moeilijk rendabel blijven. Wellicht is De Langlaufhut een uitkomst voor iedereen die normaal gesproken graag een drankje combineert met een paar vuistslagen, messteken of pistoolschoten. Na een uurtje of twee en een half wandelen, is de grootste agressie wel verdwenen. Heel erg therapeutisch verantwoord!

Ik schaam me al een tijdje, wanneer ik met bezoekers van buiten Tilburg over de Paleisring richting het Piusplein loop. “Miel, wat is het hier overal donker. Het is toch zaterdagavond?” Tja… Die vraag zou ik ook stellen, als ik het gevoel kreeg door een onvervalste spookstad te lopen. Het tumbleweed rolt nog net niet over straat. ‘T. Je bent er.’ Iedere bezoeker van Tilburg leest het zodra hij onze stad in rijdt. Treurnis? Teleurstelling? Tragiek? Het zouden zomaar woorden kunnen zijn die slaan op de steeds bekender wordende –T.

Maar goed. Nieuwe ronde, nieuwe kansen! Met de kermis is het allemaal weer open. Ik ga er eens lekker op het terras zitten. Om vrouwen met roze leggings te kijken. Het nu hermetisch afgesloten De Drie Gezusters wordt straks opgedeeld in een grand café, een (als ik de berichtgeving moet geloven) goed restaurant en een skihut. Allemaal netjes in afwachting van de daaropvolgende eigenaar. En De Buurvrouw? Misschien kunnen we dat maar beter gewoon afbreken. Om de herinnering weg te poetsen. Laten we een paar mooie bomen planten op het kaveltje. Zodat de Paleisring toch nog een beetje gaat lijken op de mooie laan die de naam min of meer belooft. De weg richting het bekanteelde misbaksel dat een stukje verderop net niet helemaal goed genoeg is verstopt.

Geef een reactie