Tilburgers die een uitkering ontvangen van het UWV of Centrum Werk en Inkomen (CWI, Sociale Dienst) kennen het nieuwe gebouw aan de Burgemeester Brokxlaan inmiddels, want sinds december 2014 is dat de locatie waar de uitvoering zetelt. Maar op donderdag 16 juli werd het pand officieel geopend.
Bij aankomst wilde een man nog snel even een briefje afgeven aan de balie, normaal gesproken ruimschoots op tijd, maar hem werd de toegang geweigerd. Cliënten van het UWV en CWI mochten bij deze speciale gelegenheid niet naar binnen. Ook ik werd door een beveiliger naast de draaideur tegengehouden. Mijn weerwoord dat ik was uitgenodigd voor de opening geloofde hij niet en hij wilde de uitnodiging zien. Helaas kon ik hem die niet tonen, want ik was per telefoon uitgenodigd. Echter, toen ik hem voorstelde dat hij dan zelf wel even de gemeentewoordvoerder mocht bellen om het te vragen, sloeg hij het aanbod af en mocht ik toch naar binnen.
De opening werd verricht door burgemeester Peter Noordanus en Bruno Bruins, bestuursvoorzitter van het UWV. Burgemeester Noordanus haalde aan dat de Spoorzone steeds meer aan levendigheid won, nu ook het UWV-CWI er is gevestigd, naast het Tilburg Trade Center en de Bibliotheek die er in de toekomst zullen verrijzen. Hij riep de aanwezige arbeidsdeskundigen in het publiek, waaronder met name Ton Wilthagen op om vooral in te zetten op de bestrijding van de jeugdwerkloosheid. Ten slotte feliciteerde hij het UWV en het CWI met de nieuwe samenwerking, waarmee hij hoopt dat meer mensen aan een betaalde baan geholpen zullen worden.
Bruno Bruins haalde allereerst het Sociaal Akkoord aan, dat de Rijksoverheid heeft gesloten met onder andere werkgevers- en werknemersverenigingen, en waarin is afgesproken dat in de komende 10 jaar minimaal 100.000 mensen met een beperking aan een baan geholpen moeten worden. Met name wees hij op de groep 50-plussers, die volgens hem geen (nieuwe) baan kunnen vinden omdat zij niet weten hoe ze moeten solliciteren en met sociale media moeten omgaan. En hij besloot met een anekdote, die volgens hem een goed voorbeeld liet zien.
Een man van 63, die was ontslagen omdat er in het bedrijf waar hij meer dan 30 jaar had gewerkt, geen plaats meer voor hem was, had geen zin om mee te doen aan een sollicitatietraining. De man gaf aan dat hij juist graag voor zijn zieke echtgenote wilde zorgen en verder met rust gelaten wilde worden. Een andere deelnemer aan de sollicitatietraining had daarop gereageerd met de opmerking, dat de man dan toch wel als contactpersoon kon fungeren, omdat de jongere mensen in de groep misschien wel een baan bij het bedrijf zouden kunnen krijgen, waarbij de man dan zou kunnen helpen.
De genodigden beloonden het verhaal met luid applaus, waarbij de vraag blijft liggen of er iemand in de zaal zich afvroeg hoe de man van 63 in de anekdote de opmerking heeft beleefd. Zowel bij het UWV als het CWI is de bejegening van mensen een steeds terugkerende discussie en het lijkt er sterk op dat op dit vlak nog een lange weg is te gaan.
