“I like to hop hop hop all day” • Tilburgers.nl •

Miel Blok is Tilburger en auteur. Zijn debuutroman met CD en applicatie, ‘Arie-Wubbo, de ultieme roadmovie (op papier)‘ kwam uit op 15 oktober 2011. Hij heeft een wekelijkse column op Tilburgers.nl. Daarnaast is hij eigenaar van communicatiebureau ‘t Schrijfblok

Dames en heren, hooggeacht publiek. Ik geef u: het begin van de komkommertijd! Dit jaar al een aanzienlijk stuk eerder dan het goede weer. De economische en politieke malaise van Nederland mag al een tijdje geen nieuws meer heten. Zo lijkt het in ieder geval. Amper wakker op maandagochtend, las ik het schokkende nieuws over de kangoeroe die een automobilist in Udenhout liet schrikken. Ik schrok er zelf ook van. Is het nieuws voor 2012 deze week al op?

Opmerkelijk, een kangoeroe op de weg. De olijke springers horen natuurlijk vooral thuis in de Australische natuur. Of in de Beekse Bergen. Maar nieuws? Wie ver springt, kan grootse dingen bereiken. En laat kangoeroes nu enorm goed kunnen springen. Net zo verwonderlijk dan. Toch? Is het dan nieuws? Een automobilist die op brute wijze is overvallen door een bende agressieve kangoeroes. Moedwillig bestolen van zijn portemonnee, laptop en boterhammen met kaas. Dat zou nieuws zijn!

Ik ben geen weerman, maar toch roep ik het: “De zomer komt eraan!” Het nieuws is op. De media gaan weer massaal over komkommers schrijven. Of over kangoeroes dus. Toch had het korte berichtje een verborgen boodschap. Over de vele talenten van de kangoeroe. Tot nu toe ernstig onderschat, zo bleek. “Kangoeroe duikt op in Udenhout.” Ik dacht dat kangoeroes alleen konden springen. Niets is minder waar! Volgens het nieuwsberichtje kunnen ze ook duiken. Of in ieder geval opduiken. Mensen laten schrikken. Schijnen ze ook meesters in te zijn, die Australische rakkers.

Dat zet een mens toch aan het denken. Over zowel komkommertijd als de kangoeroe. Misschien is de wat nieuwsloze periode van het jaar nog helemaal niet zo verkeerd. Het geeft me tijd voor verdieping van mijn kennis. Extra informatie over onderwerpen waarvan ik eerder duidelijk alleen nog maar de oppervlakte heb gezien. Zoals de kangoeroe. Die heb ik toch altijd ernstig onderschat. Of toch niet? Het beestje zat gewoon wat naar achteren verdrongen in mijn brein. Natuurlijk wist ik wel dat er meer moest zijn dan het koddige hop hop hop…

Zo wist ik eigenlijk al jaren dat kangoeroes ook kunnen zingen en dansen. Het kwam ooit als een schok. Maar na een keer of vijftien kijken en in mijn ogen wrijven, neem je zoiets toch gewoon voor waarheid aan. Daarnaast: Australië is heel veel weg. Dat maakt het magische al bijna verklaarbaar. Zou de man in Udenhout afgelopen zaterdag hetzelfde lied hebben gehoord? “I’m a singing kangaroo and I’m from far away. I like to hop hop hop all day.” Waarschijnlijk niet. Terwijl de geluiden van de natuur ons in de regel van alles kunnen leren. Leren begrijpen vooral.

Een ander talent waarvan ik een eeuwigheid het bestaan bijna heb genegeerd. De Australische kangoeroe is in staat om een flinke lading boodschappen te vervoeren in zijn buidel. Een niet te onderschatten kwaliteit. En dan alsnog vrolijk springen! Ik geef het je te doen. De kangoeroe schijnt er zijn voorpoot niet voor om te draaien. Volgens Nettorama in ieder geval niet. Jarenlang heb ik in de veronderstelling geleefd dat het misschien wel het aller mongoligste bedrijfslogo ooit is. Daar kom ik nu op terug. Briljant! Een duidelijke boodschap. Tussen de boodschappen. Snap je het nog? De les die zo duidelijk voor onze ogen ligt, dat we niets meer zien.

“Kangoeroe duikt op in Udenhout.” Het leek een wat onnozel bericht. Een perfecte inluider van de nieuwe Komkommertijd. Misschien wel om die reden zag ik de diepgang in het artikeltje. Het belooft een mooie zomer te worden. Eentje met wind, regen en bewolking. Maar ook met een overdosis aan nieuwe inzichten en uitbreiding van kennis.
Kom maar op!