Voor me aan het loket staan twee dames. De eerste is bijna klaar met haar bestelling aan de balie. “Dus de tv kan nog voor de sint worden geleverd? De verkoper knikt, kijkt in zijn computer en antwoordt: “Is aanstaande donderdag vroeg genoeg?” De vrouw is blij, opgetogen bijna. “Prima. Moet ik nu direct afrekenen?” De man legt uit dat de bijna duizend euro bij de chauffeur kan worden gepind.
Dame twee is aan het onderhandelen over nog een luxere tv. Tweemaal zo duur, maar met een licht gebogen scherm ‘waardoor alle bewegingen nog helderder overkomen.’ Fijn voor de kinderen, als ze een schietspelletje of een tennisgame willen spelen. Als ze wil kan de klant een proefopstelling van het kostbare speeltje in de elektronicazaak krijgen, biedt de vriendelijke verkoper aan. Dat wil ze. Ruim 2000 euro is ook niet niks, zo op een doordeweekse dag.
Het is weer het jaargetijde van het grote kopen, van ‘vreten op aarde’. De hypocriete liedjes over wereldvrede, ontembare liefde en eeuwig vreedzaam samenleven schallen als elk jaar uit de boxen.
Gelukkig brandt overdag de sfeerverlichting in Tilburg nog steeds niet, anders werd het uitgeven van geld nog een gezellige bezigheid ook in onze Heuvelstraat. De afgelopen tien jaar hebben, zoals we vorig jaar constateerden, alle ambtenaren in het stadhuis – en daarbuiten – met zijn allen samen nergens een handige elektricien gevonden die een dubbel stopcontact met tijdschakelaar kan aanleggen tussen straatlamp en feestslinger.
Ook het afgelopen jaar is het ze weer niet gelukt. Waarschijnlijk is het lichtjesdossier van afdeling en verantwoordelijke gewisseld. Dan moet zo’n vrouw of man de zaak weer van voren af aan gaan onderzoeken, natuurlijk. Het aanleggen van brandend Tilburgs licht is immers stukken moeilijker aan te sturen dan het sfeerlicht van, om een dwarsstraat te noemen, Rotterdam of Dokkum.
We hebben deze winter in elk geval wel sfeervol licht in het uitgaansgebied waarbij je als stapper ’s nachts fatsoenlijk gefouilleerd kan worden. Jaren geleden deden ze dat ook al eens. Zelfs overdag. Ik kan me herinneren dat Antilliaanse jongens met een honkbalknuppel toen van hun fiets gehaald werden. Ook al konden ze aantonen dat ze echt naar een baseball wedstrijd reden moesten ze afstappen en hun speeltuig inleveren. De passerende hockeyers mochten wel door.
Dat gebeurt natuurlijk de komende winter niet, want in Tilburg wordt niet gediscrimineerd. En honkbal is trouwens een zomersport.
Zou het aan de wereldwijde sfeer van onbehagen liggen, mijn cynisme?
Een welhaast retorische vraag. Als in Tilburg instellingen zonder subsidie geconfronteerd worden met enorme lastenverzwaringen, als alleen de mooipraters een gemeentelijke subsidietoewijzing krijgen in deze stad. Als de raad nog meer mooie initiatieven om zeep brengt?
Het lijkt er steeds meer op dat alleen de vrienden van de meerderheid in deze raad mogen rekenen op lokale steun vanuit het gemeentehuis. Luizen in de pels zijn ongewenst, kritiek ongepast. Al veel langer mogen zelfstandige geesten niet in openbare gebouwen of door Tilburg gesponsorde instellingen flyeren voor hun niet gesponsorde activiteiten.
Nog even, en in Tilburg mag je slechts werken als je vooraf instemt met het beleid van het stadsbestuur. Als de politieke lichten in de raad menen dat wat jij doet goed is, mag jouw idee op financiële steun rekenen. Of als je een goed bekkend kwatsverhaal hebt.
Voor velen in onze stad reden genoeg om eens elders hun licht op te steken.
