Van maandag 20 tot zaterdag 26 november 2017 is het de ‘week tegen de kindermishandeling‘. Ter gelegenheid hiervan schreef de Tilburgse Stadsdichter Onias Landveld het hier volgende gedicht.
Mijn superheld heeft andere superkrachten.
Zij heeft geen bliksemstralen die schieten uit haar handen.
Ze is geen buitenaardse held, ze komt geen schurken vangen.
Zij kan ook niet aan supersterke spinnenwebben hangen.
Ze zal ook niet in tien seconden vliegen om de aarde.
Maar als het eng en donker is, zal ze mij komen halen.
Haar superkracht is dat ze kijkt en luistert.
Zij hoort mij, zelfs als ik heel zachtjes fluister.
En zien doet ze mij ook, als ik mij wil verschuilen.
Tussen veel spelende kindjes kan ze mij zien huilen,
Zij was degene die mij vroeg,waarom ik zo stil zat.
En waarom ik opeens, niet meer vrolijk aan het lachen was.
Of dat die blauwe plekken kwamen door voetbal of de hockeyclub.
“Dat kan wel” zei ze, soms krijg je een ongeluk.
Maar soms, komen plekjes door nare dingen in de buurt of thuis.
Dus vroeg ze: ”Wil je daarom niet naar huis?”
Ik vertelde toen maar zachtjes dat soms mijn adem stokte,
Als degene die mij pijn kwam doen dan op mijn deurtje bonsde,
En elke avond ging dat deurtje open
Maar ik was bang dat niemand mij zou geloven,
Waarom ik bang was als ik in mijn kamer sliep.
En daarom liever alleen door de straten liep.
Mijn superheld hield mij vast totdat mijn tranen droogden.
Ze vertelde mij dat niemand aan mij had mogen komen.
Zij hield mij stevig vast terwijl we samen bleven wachten.
Totdat ze mij naar een veilig plekje brachten.
Mijn superheld heeft hele andere super krachten.
Mijn superheld die ziet mij staan, ze luistert en stelt vragen….
2 reacties
Voeg die van jou toe →Mooi…..
Dat is er weer een: uit het hart gegrepen en prachtig geformuleerd.