Piet Hoofs: Kunst voor iedereen in de supermarkt

De Tilburgse kunstenaar Piet Hoofs (64) wil in zijn atelier aan de Langestraat 176 beginnen met een nieuw concept. Een kunst-supermarkt. Tijd om eens met Piet te gaan praten.

In zijn nieuwe atelier die hij nog volop aan het inrichten is krijg ik een warme ontvangst, een verse kop thee, en Piet zet een een LP op van Kate Bush: “ik draai alleen maar Vinyl. Ik heb een tijdje een atelier gehad in de Hall of Fame, heel inspirerende plek hoor, veel contact met de jongeren, levert veel nieuwe gezichtspunten op, maar iedereen had zijn eigen muziek en dat stoorde me in mijn werk, dus ik gebruikte een koptelefoon zonder snoertje, zette mijn lp’s op en kon zo lekker aan de slag”.

Jij bent een rasechte Tilburger is het niet ?  “Jazeker, een echte kruikenzeiker. Mijn vader en mijn opa waren allebei koster aan de kerk van St Padua in de Hoefstraat en daar ben ik ook geboren. Ik was een soort nakomertje, had 1 zus en 4 broers. Mijn ouders overleden vrij jong en toen ik 12 was en kwam ik daardoor in het weeshuis terecht. Dat was bij de fraters in de Gasthuisstraat. De fraters van Half Zes. Dat komt omdat ze om hun habijt een lange riem hadden, en de lange punt hing van achter in een strakke lijn naar beneden en de andere punt hing er naast, precies half zes dus” Piet lacht er hartelijk om. “maar het waren geen fijne tijden. Ik begreep achteraf pas waarom ik in een weeshuis terecht kwam, mijn broers en zussen woonden allemaal nog niet op zichzelf, en ik was denk ik de makkelijkste niet.” Ondertussen verwisselt Piet een LP, nu een jazzy-plaat.

“Toendertijd was het een compleet andere wereld, ik heb er wel veel geleerd. Toen ik 18 was ben ik op kamers gegaan en heb allerlei baantjes gehad, slagersknecht, in de confectie en lasser.  Ik was goed in lassen maar werd op een gegeven moment ziek van de walmen van het lassen. Toen ben ik maar onder water gaan lassen, dat verdiende heel goed. Ik ben daarna als verpleegkundig assistent bij Piusoord (Nu Amarant aan de Bredaseweg red.) aan de slag gegaan met het idee om dat een half jaar te doen en daarna weer naar het laswerk te gaan. Het liep anders, ik heb daar in totaal bijna 18 jaar gewerkt.” Toch daarna een andere kant gekozen.? “Ja, door allerlei oorzaken had ik genoeg van het werk daar, ik heb me ingeschreven bij de kunstacademie aan de Prof Cobbenhagelaan, zo rond 1990 of zo, ben slecht met data.  Ik was begin veertig toen.”

Ik kreeg daarna een atelier in de ‘vogeltjesfabriek’. Die zat in de Bisschop Aelenstraat waar vroeger van Dijk het zangzaad voor vogels maakte, vandaar die naam. In de tussentijd  heb ik ook nog meer dan 12 jaar bij La Poubelle gewerkt, met een ID baan. Verzorgde daar de decoratie en hielp ook mee in de winkel.

Ik tekende en schilderde heel veel in opdracht, en er is weinig werk van mij in het openbaar of dat ik kan exposeren. Het mooiste beeld van mij staat bij BAT, gemaakt van roestvrijstaal en glas. Verder heeft er een 8-delig werk van mij jarenlang gehangen bij Dokter Jones, tegenover de Heuvelpoort,  waar nu een Grieks restaurant zit. Dat waren acht filosofen, maar de werken zijn allemaal ‘verdwenen. Ik had daar nog bonje met de eigenaren omdat ze een oog hadden uitgestoken van een van mijn schilderijen.  dat hebben ze uiteindelijk ook wel hersteld.”

“Nadat de Hall of Fame in de Caeciliastraat sloot ben ik op zoek gegaan naar een ander atelier.” vervolgt Piet. “Ik heb me ingeschreven bij de stichting Ateliers, die zo’n beetje alle ruimte hier in Tilburg beheerd, eigenlijk een monopolist, en dat leek geen probleem op te leveren. Maar ik hoorde maar niets en heb gevraagd wat er aan de hand was. Kreeg ik ineens een eisenpakket onder mijn neus. Ik had te weinig opleiding, ik had te weinig exposities.” Piet zucht:  “Ik maak bijna al mijn werk in opdracht, en dan is het weg, dus eigen vrij werk is er bijna niet, zou ik dan alleen werk moeten maken om te exposeren?” Hij vervolgt: “tja, ik zou ook te weinig in publicaties voorkomen, ik werk graag achter de schermen en dan nog het liefst met een pseudoniem als ik iets organiseer of regel” Dus ik ben maar op een ander manier naar atelierruimte op zoek gegaan, via crowdsourcing en via facebook en via via ben ik hier in de Langestraat terecht gekomen. Ik had voor 10 euro ook ergens in Dongen-Vaart een oude stal als atelier mogen gebruiken, maar dat heb ik maar niet gedaan, er lag een heel eisenpakket omheen, waar ik geen zin in had.”

En nu begin je dan ook nog een kunstsupermarkt? “Ja”, zegt Piet. Ik heb een aantal ‘spelregels’ opgesteld. een laagdrempelige manier om kunst aan de man te brengen, en ik heb al veel positieve reacties ontvangen. Een kunstwerk kan hier maximaal twee maanden geplaatst worden voor 20 euro en de werken mogen niet duurder zijn dan 200 euro. Er komt een telefoonnummer bij het werk te hangen, en dan is het zaak tussen koper en verkoper het eens te worden, zo simpel wil ik dat het is. Het is hier natuurlijk een toplokatie, en dat trekt extra, veel volk, maar voornamelijk wil ik dat het makkelijker wordt dat kunst van eigenaar kan veranderen. En dat het minder elitair is.”

Dit is een onderdeel uit de reeks ‘Betrokken Tilburgers’ later volgt deel II:  Piet Hoofs over Tilburg en de Toekomst.