Vier tot en met negen juni 2012 was de Week van de Voedselbank. Deze naam doet een landelijke actie vermoeden. Het is echter het werk van de Stichting Voedselbank Tilburg, in samenwerking met Stichting Cre-EET. Onze stad kent twee voedselbanken. We zijn op bezoek bij ‘de andere’ stichting’, Tilburgse Voedselbank. Zij doen niet mee aan de actieweek. Ze waren gewoonweg niet op de hoogte. Een gesprek met directeur Toon Erkelens en voorzitter Harry Kiwitz.
Eerst even wat feiten: Stichting Tilburgse Voedselbank voedt op dit moment ongeveer 900 monden. Verwacht wordt dat dit aantal stijgt naar 1000. Diegenen die voldoen aan de landelijke criteria van de Voedselbanken, komen in aanmerking voor een pakket. Vele organisaties vragen een voedselpakket aan met name IMW (Instituut voor maatschappelijk werk) en bureau schuldhulpverlening. Belangrijk is bijvoorbeeld dat je in een hulptraject zit. Want ‘geen pakket zonder een traject’, is de slogan. Erkelens: “We geven mensen liever geen vis. We willen ze léren vissen.”
Voor het aangeleverde voedsel is Erkelens grotendeels afhankelijk van productiefouten uit de supermarktindustrie. “Flessen Fanta waar net iets te weinig drank in zit. Onverkoopbaar. Rookworsten waar tien gram te weinig vlees aan zit. Onverkoopbaar. Blikken waarop het etiket niet recht in het midden zit. Dat wil de supermarkt niet hebben. Onverkoopbaar.” Het gaat hier niet om voedsel dat over de datum is. “Dat hoeven we niet te hebben en delen we ook niet uit. We letten hier streng op”, zegt Erkelens.
“Het mooie is ook dat je nooit weet wat de natuur doet”, vult Kiwitz aan. Zo profiteert de stichting ook van overproductie. “Na een weekend slecht weer kunnen we dan ook op een hoop onverkochte barbecuepakketten rekenen. Na Pasen komen de eieren en met oudjaar de vleespakketten.”
De voedselbank is meer dan alleen een plek waar mensen die het echt niet redden hun voedsel komen afhalen, blijkt uit de mooie verhalen. “Mensen staan hier op vrijdagochtend, de dag dat we de voedselpakketten uitdelen, soms al om acht uur voor de deur. Terwijl we pas om half één open gaan”, zegt Kiwitz. “Hier zijn vriendschappen voor het leven begonnen.” Erkelens: “Er zijn hier zelfs huwelijken ontstaan. Twee gescheiden mensen die elkaar hier hebben leren kennen en een half jaar later gaan trouwen.”
Dan volgt een gevoelig onderwerp: twee voedselbanken in Tilburg. Tussen beide stichtingen zit wat oud zeer. Erkelens en Kiwitz kunnen daar weinig over kwijt. “Toen zat ik er nog niet bij”, zegt Erkelens. Ze weten dat twee ex-vrijwilligers in 2002 zijn vertrokken. Een paar jaar later zijn zij hun eigen voedselbank, Stichting Voedselbank Tilburg, begonnen. Twee banken met bijna dezelfde naam. “We hebben onze hand uitgestoken. En er wordt gepraat.” Ze hopen er in het najaar samen uit te komen. Het liefst ziet Kiwitz één voedselbank. “Dat is het duidelijkst voor de mensen die ons nodig hebben. It takes two for a Tango. En we willen graag dansen.”
2 reacties
Voeg die van jou toe →