Tilburg? Nee, Tilburg! deel 5

Norbert Bruggeman (52) is journalist en woont sinds 2003 in Brazilië. Op ons verzoek mijmert hij over Tilburg. Herinneringen uit de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw. Over mensen en plekken, die soms wel en soms niet uit het ´gezichtsveld` zijn verdwenen.

800-Ara-Oliemeulen
De Ara van de Oliemeulen tijdens Expo Kermis

Onsterfelijk waren de exotische dieren in Die Oliemeulen aan de Reitse Hoevenstraat zeker niet. Ik was er vaste gast. De vleermuizen, die enorme ara. Ze hebben me nog een keer gered, de oppassers. Ik wilde knuffelen met de ara. Te dichtbij gekomen, hupte de papegaai ras op mijn schouder, op weg naar een oor. Ik wrong mijn hoofd in allerlei bochten, maar de ara wist van geen wijken. Een mals knabbelhapje in het vooruitzicht. Een oppasser vloog naar me toe en bevrijdde me van het dier. ´Wilt u dit niet meer doen meneer, het had u een oor kunnen kosten`. De schrik zat er goed in. Maar het weerhield me er niet van om terug te keren. De ara liet ik maar met rust. Opmerkelijke stek in Tilburg, Die Oliemeulen. Als je het niet wist te liggen, kwam je er nooit. Terwijl het een bezoek meer dan waard was. West had meer te bieden. De markt bij het winkelcentrum. Lekkere kaasjes. Wijnen ook. Na afloop kroegje in. Het meisje woonde vlakbij, op de fiets, we konden naar hartelust ons gang gaan. West is een rare wijk. Brede en schone lanen, hoge mooie bomen. Er stonden fraaie panden, maar ook kleine aftandse arbeiderswoningen. En saaie lelijke flatgebouwen. Het ademde sjiek uit, maar nee. West: beetje wel, beetje niet.

De Spoel Welfareparty
Aankondiging voor een party in De Spoel (1988)

Stappen in Tilburg kon op verschillende plekken. Twee grote concurrenten in het centrum, Korte Heuvelstraat en het Piusplein en omgeving. Ik kende het plein nog voor die verschrikkelijke Mc Donald´s er kwam. Even anders daar. ´t Elfde Gebod, Café Bolle, De Plaats en Miller Time, waar veel studenten kwamen. Er was ook een Indiaas restaurant. Met heerlijk en heet eten. Daar was ik een keer met mijn verkering. Ik had me niet zo netjes gedragen en we zouden het uitpraten. Indiase mensen binnen met Indiase klederdracht, Indiase muziek, Indiaas interieur. Maar er was ook een niet-Indiase ober. Een lange en magere vent. Een Belg, uit Antwerpen. Prachtige kerel, beetje John Cleese, in zwart pak en witte blouse. Het zwarte strikje ontbrak niet. Het werd een maaltijd met veel peper en veel tranen. En John Cleese maar bedienen. Hij hoorde niets, hij zag niets. Met een zwier een nieuwe pint op onze tafel. Een gelukzalige glimlach sierde zijn gezicht. Toen de lucht tussen ons opklaarde, bleven de tranen lopen. Ik kon mijn lachen niet meer houden. John Cleese begreep er alles van. Hij bleef echter stoïcijns, knikte slechts, haalde weer een pintje. Als iemand niet paste in dat restaurant, in die sfeer, op dat moment, was hij het. Maar hij heeft ons er die avond doorheen gesleept, zonder een woord te zeggen. Hulde.

SamSam Sam Sam was een winkeltje waar ik graag kwam. Wat daar te koop was? Van alles, kleren, gekke standbeeldjes, tweedehands elpees. In die jaren tachtig was het volop punk en new wave. Ik zocht naar niks, bekeek wat uitgestalde waar. De interesse ging uit naar de klanten. Prachtige meisjes met hoog opgestoken en fel gekleurde haardossen. Gekke korte rokjes aan of maffe leggings. Jongens met van die boots, die bijna tot de knieën reikten. Op zoek naar alternatieve kleren en die waren er volop in Sam Sam. Ik heb er eens een zwarte plastic broek gekocht. We gingen naar Swinge bij Dinge, daar kon je niet naartoe met een spijkerbroek. Vond ik. Het was er poepdruk die zaterdagvond. Snoeiharde punk. Ineens werd er gepogoëd. Dat is hoog springen en elkaar omver duwen. Ha, dacht ik, daar kan ik mooi aan meedoen, met mijn verse punkie outfit. Ik heb het geweten. Ik sprong de dansvloer op en vervolgens de lucht in. Toen ik weer op aarde terechtkwam, kreeg ik een enorme douw van een enorme punk. Die kwam met zijn enorme boots met enorme sporen precies op mijn kleine tenen terecht. Einde oefening. Die broek heb ik amper meer gedragen, hij scheurde uit. Maar Swinge bij Dinge lag steevast op de zaterdagavondroute. En daarna De Spoel.

(Dit is een reeks van 6, deel 6 komt woensdag)

Geef een reactie