Bart van de Camp (SP): “Burgers zijn de ervaringsdeskundigen”

In het eerste kwartaal van 2013 interviewden we 13 mensen uit Tilburg over hun visie. In deze ‘13 Visies op de Stad 013’ kwamen bekende en onbekende Tilburgers aan het woord over hun werk en leven en waar zij zoal in de stad tegenaan lopen.
In deze tweede serie van 13 interviews vragen we 13 Tilburgse politici om op deze visies te reageren. Zijzelf kiezen één van de visies en wijzelf kiezen er ook één voor hen uit. Alle 13 zitten nu in de raad en willen graag bij de verkiezingen in maart 2014 weer herkozen worden.

Bart van de Camp zit sinds 2003 in de gemeenteraad van Tilburg namens de SP, maar is al vele jaren politiek actief. “Ik ben een actieman, geen echte politicus. Ik kom uit het actieverleden van de SP en ik vind actievoeren het mooiste wat er is. Een politicus is iemand die een nummer afdraait in de commissie of raad, zijn achterban twee keer per jaar ziet bij een algemene ledenvergadering en hen dan vertelt dat hij die achterban vertegenwoordigt. Zo ben ik dus niet.”

“Neem nou bijvoorbeeld die kwestie van de Koolhovenlaan, gisteren (maandag 30 september – red.) in de commissie Leefbaarheid. Daar wil de gemeente als snelheidsremmende maatregel een beukenhaag van drie meter neerzetten, maar de mensen die daar wonen zien dat helemaal niet zitten. Dan zegt er een raadslid “Maar ik vind dat wel mooi.” Maar daar gaat het toch niet om. Het gaat er om wat de mensen die er wonen ervan vinden. De meeste raadsleden komen vrijwel nooit in Koolhoven. Die gaan daar niet eens kijken. Maar als volgende week de seniorenbeurs wordt gehouden, komen ze allemaal, want het wordt weer verkiezingstijd.”

Woodworks, de houtwerkplaats van Ton Hendriks die officieel deel uitmaakt van Amarant, heeft Bart al vaker bezocht. “Het is belangrijk dat mensen opgevangen worden in een dagopvang zoals dit, maar ik vrees echt dat dit sneuvelt in de nieuwe WMO, die straks door de gemeente moet worden uitgevoerd. Dan wordt er geredeneerd van “Er zijn vier werkplaatsen? Dan kunnen we daar één grote van maken, want dat is goedkoper.” Maar dat kan dus niet, want die vier werkplaatsen zijn bedoeld voor vier verschillende doelgroepen, die kun je niet zomaar op één hoop gooien. Die mensen zijn niet allemaal hetzelfde. Geen één mens is hetzelfde, maar onder gehandicapten en mensen met een beperking zijn de verschillen nog veel groter. Je moet die vier werkplaatsen dus in stand houden. En volgens de SP kan dat ook, want je bent als gemeente niet verplicht om dit soort voorzieningen Europees aan te besteden, dat mag je ook gewoon regionaal doen. We hebben de kennis en op deze manier behoud je ook werkgelegenheid. Als je nu niet genoeg investeert in dagopvang krijgen we over vier jaar grote problemen en hoge kosten, dat weet ik zeker. Voorzieningen als Woodworks moet je koesteren, en niet alleen als voorziening, mensen zoals Ton, die dit doen, moet je koesteren. In de WMO is natuurlijk samenwerking nodig, maar dat is wat anders dan alles op één hoop gooien.”

“Ik merk vaak dat raadsleden de doelgroepen helemaal niet kennen, en dat neem ik ze niet kwalijk hoor. Mensen met een handicap werden inderdaad altijd weggestopt, dus als je niemand in je omgeving kent met een handicap, kom je ze niet tegen en weet je helemaal niet wat die mensen nodig hebben. Maar dan helpt het ook niet om een half uurtje bij zo’n dagopvang te gaan kijken. Dan krijg je een mooi verhaal te horen en lijkt het gewoon op werk. En bij de dagopvang noemen ze dat ook zo, maar dat klopt niet. Als je de dagopvang ‘werk’ gaat noemen, gaan niet-wetende bezoekers ervan uit dat die mensen een salaris krijgen en dat is helemaal niet zo. Die mensen zijn ook niet verplicht om naar de dagopvang te komen, het is dus geen werk. Noem het dan ook niet zo, want dat brengt verwarring. Natuurlijk zien cliënten, die je zo ook niet mag noemen, het als werk, dat mag best, maar wees duidelijk naar niet-wetende bezoekers, zoals raadsleden, en noem het dagopvang, want dat is het.”

“Dan hebben ze het nogal eens over volwaardig burgerschap, dat is een recht van cliënten. Maar wat is dat? Daar bedoelen ze mee, dat mensen zelfstandig moeten kunnen wonen en voor zichzelf moeten kunnen zorgen. Maar mensen met een handicap kunnen dat nooit, dat is niet haalbaar. Wel tot op een bepaald niveau, hun eigen niveau zover het kan. Maar volwaardig burgerschap bestaat helemaal niet. Je moet kijken en denken vanuit het niveau van de cliënt. Ik noem een voorbeeld: Een man werkt al jaren via Diamant bij de brouwerij ‘Koningshoeven’ en gaat daar elke dag op de fiets naartoe en met veel plezier, die man is tevreden. Dan wordt hij 63 en ineens mag hij niet meer via Diamant werken, maar hoort hij voortaan bij Amarant. En van Amarant mag hij niet op de fiets, maar moet hij met hun busje naar zijn werk en bovendien mag hij ineens veel minder uren werken dan voorheen. Waarom? Omdat dat het systeem van Amarant is. Maar er wordt niet gekeken vanuit die man. Onbegrijpelijk.”

“Frank van Boxtel, van de regiotaxi, ken ik goed en hij is al vaker bij ons aangeschoven in de fractievergadering, een goeie vent. En ze krijgen heel veel kritiek. Maar het kan ook anders. We hebben vijf taxi-bedrijven en de gemeente weet heel goed hoeveel taxiritten er per jaar nodig zijn. Dus als je een maximum en minimum ritprijs afspreekt kun je een jaarbudget vaststellen en hoef je niet bij één bedrijf aan te besteden. Je kunt de cliënt zelf laten kiezen met welk taxibedrijf hij mee wil en als hij service krijgt, dan blijft hij bij dat bedrijf. En natuurlijk gaat het fout met ritten als je een centrale in Enschede de taxi’s laat organiseren. Dit zouden we als gemeente gewoon zelf moeten doen. Net zoals we ook 18K hebben, de thuiszorg van Diamant. Wees innovatief en organiseer dit op eenzelfde manier, gebruik die mogelijkheid. Het is inderdaad geen vrije marktwerking, maar we zetten op die manier wel weer mensen aan het werk, want er zijn heus wel mensen bij Diamant te vinden die een telefooncentrale kunnen bedienen. Als je hier moet kiezen tussen markt of sociale arbeid, is dat laatste op termijn echt goedkoper.”

Op het nieuws dat ContourdeTwern, in navolging van wijkcentra De Back en In De Boomtak, vrijwilligers gratis ruimte wil aanbieden in wijkcentra in de impulswijken, reageert Bart: “Je kunt niet alles aan vrijwilligers overlaten en dat weet ContourdeTwern heel goed. Zij hebben nu een groot probleem met de MFA’s, want die zijn veel te groot om aan vrijwilligers over te laten en ze zijn veel te duur. Ik fiets regelmatig langs zo’n MFA en dan valt me op dat het er meestal donker is. “Zouden ze een filmavond hebben?” denk ik dan wel eens, maar dan zouden het al halve bioscopen moeten zijn, want het is er heel vaak donker. Toen er twee MFA’s gebouwd waren, wilden we als SP er eigenlijk al mee stoppen, maar dat bleek te moeilijk voor de politiek. Die MFA’s worden een kostenpost waar we erg van gaan schrikken.”

“En natuurlijk gaat ContourdeTwern die proef eerst uitproberen in de impulswijken, want juist daar heb je de grootste kans dat het mislukt en kun je daarna zeggen: “Zie je wel, wijkbewoners kunnen het niet zelf”, waarmee ze het idee van het CDA, dat de wijkcentra aan de wijkbewoners wil teruggeven, om zeep helpen. Ik vind wél, dat als je dit aan vrijwilligers van wijkcentra aanbiedt, dat je dit ook moet toestaan aan vrijwilligers van bijvoorbeeld sportkantines. Bijvoorbeeld voetbalclub RKTVV, dat vlak tegen de Kruidenbuurt aan ligt, vangt heel veel op in de wijk en de activiteiten zijn vergelijkbaar met het wijkgebeuren. Dus dan moet je ook daar die vrijwilligers de mogelijkheid bieden.“

“Ik ben er vanuit mijn hele hart van overtuigd, dat je mensen moet betrekken. Je weet nog wel dat de raad een paar jaar geleden de burgers ging betrekken bij de bezuinigingen. Mensen mochten toen zelf komen vertellen hoe er in de stad 50 miljoen bezuinigd kon worden. Maar dat was alleen maar schijn, er is vrijwel niks gedaan met de inbreng van die mensen. En niemand die zich afvraagt, wat die bezuinigingen zouden kosten op de langere termijn. De financiën moesten op orde en de klap komt later. Die gaat er komen. Langetermijndenken is echt een probleem voor politici. Wij moeten als politiek niet de burger gaan overtuigen van ons eigen gelijk, maar we moeten ons door de burger laten overtuigen. Vanuit de burger denken. Informatie-avonden van de gemeente zijn inderdaad precies dat, er wordt tijdens zo’n bewonersavond nooit aan de burgers gevraagd wat zij willen, er wordt alleen verteld wat de gemeente wil. Dan hoor je achteraf dat mensen iets anders willen dan de gemeente. “Waarom heb je die mensen niet eerst gevraagd wat zij willen?” denk ik dan. Mensen waarderen het als ze mogen meepraten en ideeën mogen inbrengen. Burgers zijn de ervaringsdeskundigen, niet de zogenaamde experts en politici. Vroeger maakten de pastoor en de fabrikant uit wat goed was voor de burgers, nu zijn dat de politici en ambtenaren.”

“De politiek denkt vooral vanuit zichzelf. Dat geldt ook voor wethouders, die willen graag allemaal iets nalaten. Jan Hamming wilde van Stappegoor het ‘Papendal van het Zuiden’ maken. Ik heb toen al tegen hem gezegd: “dat wordt het Tranendal van het Zuiden”. En zie wat ervan terecht is gekomen; de IreenWust-ijsbaan is de grootste verliesgever van alle sportvoorzieningen. We hadden het beter de Jan Hamming-ijsbaan kunnen noemen. Als je top-sport wil, moet je investeren in de jeugd en die opleiden, dan moet je clubs ondersteunen die vanuit de jeugd werken. Ik zie ook nog niet gebeuren dat Fontys naar de Spoorzone vertrekt, terwijl we nog steeds niet weten hoe we om moeten gaan met de gebouwen die Fontys dan op Stappegoor achterlaat. En je hóéft het niet te doen, je kunt Fontys ook faciliteren met bijvoorbeeld een goede busverbinding.”

Oudere berichten in dezelfde categorie:

Het Spoorpark is gebouwd op de schouders van een mislukt burgerinitiatief Lintjesregen 2024 Een exclusieve receptie voor vrijwilligers in de stad die inclusief wil zijn Burgers spreken de gemeenteraad toe over Wijkevoort