Dierenliefde

Volgens de dierenarts was er nog wel hoop voor Flupke. Een kleine hartmassage en een elektroshock van de AED zouden hem een wonderbaarlijke herstart geven.

Garanties voor een lang leven gaf hij echter niet. Het was namelijk nogal heftig, wat het beestje moest ondergaan. En zijn algehele levensverwachting, voor hij ziek werd, was toch al niet zo lang als voor andere dieren.

Maar Flupke deed het gelukkig weer, na de kostbare medische interventie.

Met Boefke liep het slechter af. Zij bleef maar kermen, zakte door de achterpootjes en kon niet meer poepen. Boefke had al een paar ingrepen achter de rug. Kosten: ex–btw. 3500 euro. Maar op zondagavond verruilde ze toch het tijdelijke met het eeuwige.

Boefke was aanzienlijk eerder gestorven dan vanwege de gemiddelde leeftijd van haar soortgenoten verwacht had mogen worden. Volgens de dierenarts was Boefke dan ook het resultaat van ‘te ver doorfokken’. Ze werd gecremeerd en bijgezet.

Kontje

Voor Schatje heeft ze een leuke draagzak en een wandelwagen aangeschaft. Ook kwam er een speciaal zacht bedje. Roze, met zachte haartjes.

Schatje mag elke ochtend en avond mee uit en als hij het poepje heeft gedaan, veegt ‘mama’ zijn kontje netjes schoon. Schatje poept wat moeilijk. Soms blijven de harde keutels een beetje hangen.

’s Avonds stopt ze Schatje altijd in zijn draagzakje bij het naar buiten gaan, want dan is het wat te koud voor zijn pootjes en krijgt hij thuis een lekker snoepje voor hij in zijn bedje wordt gestopt. Maar eerst mag hij in bad. Mama heeft een lekkere zachte natuurlijke shampoo voor Schatje en een speciaal hondengeurtje voor in zijn vachtje.

Voor Schatje heeft mama alles over, zelfs als ze daar zelf voor naar de Voedselbank moet stappen. Voor het slapen gaan geeft mama schatje een kusje, op zijn neusje.

Schatje likt haar dan even over haar gezicht.

Knul heeft het goed in het opvanghuis. Knul komt uit de Oekraïne. Hij heeft hem samen met zijn organisatie voor getraumatiseerde honden gevonden via een website, waarop dit soort honden worden aangeprezen die een huis zoeken in het veilige Westen.

Knul mist zijn voorpoten, maar hij heeft voor hem een invalidewagen aangemeten. Zo kan Knul weer bewegen. En hij gaat best snel, als hij geen hoge stoepen op hoeft

Hij weet zeker dat Knul uit Oost-Europa komt. Echt. Ze hebben hem daar speciaal voor hem in leven gehouden. Hij kan de oorlog in zijn ogen zien. Die hond heeft veel geleden.

Bobje en Benno zijn een tweeling. Om ze uit elkaar te kunnen houden dragen ze ieder een andere halsband. De een donkere met doorzichtige glinsterende steentjes en de ander een witte met rode sieraden.

Bobje en Benno keffen. Van de vroege ochtend tot laat in de middag, als de baasjes aan het werk zijn. De baasjes vinden het maar flauw dat de buren daar zo moeilijk over doen. Bobje en Benno zijn namelijk heel lief, vinden de baasjes. Bobje en Benno mogen ’s avonds ook mee naar boven, als de baasjes gaan slapen.

Trudy zit hele dagen voor het raam, op een stoel.

Ze ziet ’s middags Bobje en Benno voorbij komen, en soms rijdt Knul met zijn verzorger over de stoep. De ene vrouw met het hondje in de wandelwagen vindt Trudy maar overdreven, hoewel zij de enige is die wel eens zwaait.

Trudy kan ook niet meer zelfstandig lopen, maar ze is niet gehandicapt genoeg voor een scootmobiel volgens de instanties. Geld om er zelf een te kopen heeft ze niet. Met de rollator durft Trudy de straat niet op.

Vorige week had ze haar neef, het laatste familielid, gevraagd of hij haar met een rolstoel een blokje om wilde nemen. Hij had geen tijd, vertelde neef. Flupke was immers ziek.

Hij ging met zijn vis naar de dierenarts die middag.