Nederland is de weg kwijt. Nederland is veranderd. Van het sympathieke, tolerante, gezellige en ietwat kneuterig landje is nog maar weinig over. Okay, dat laatste kom je misschien alleen nog maar tegen als je Mr. Frank Visser op de dinsdagavond in De Rijdende Rechter deze kneuterigheid ziet beoordelen. “Gezellig”, roep ik al handenwrijvend als ik de begintune hoor!
En daar is alles mee gezegd. Men wilde verandering! “Weg met de elite!”, “Weg met het old-boys network!”.
Er werd voor een revolutie gepleit. Een revolutie geplaveid over een straat van opportunisme.
Dit opportunisme raakt vervolgens razendsnel verwikkeld in onze maatschappij.
Waar POWNED “gewoon” is geïnfiltreerd in de publieke omroep, waar je niet eens talent moet hebben om een #1 hit te kunnen scoren (OhOh Cherso) en waar anderhalf miljoen mensen hebben gestemd op een regelrechte boevenbende!
Steevast hoor je als reden dat men op deze partij hebben gestemd dat “ze gewoon zeggen wat ze denken”… Tsja, misschien wel maar ze zeggen niet allemaal wat ze doen of wat ze gedaan hebben. Het is dan ook geen wonder dat van de meeste Tweede Kamer leden die een smet(je) op hun blazoen hebben, afkomstig zijn uit dit clubje. Dit clubje dat haar mond vol heeft van dit soort hufterig gedrag.
Vervolgens staat hun Grote Blonde Leider op en huilt krokodillentranen. Zijn fractie wordt expres gezocht. Tsja, GBL, het is de toon die de muziek maakt.
Hoogstwaarschijnlijk is er ook al wel een docusoap in aantocht. Na “Bobo’s in the bush” is het nu de eer aan Henk en Ingrid: “Paria’s in de Provincie”.
In de eerste aflevering zie je nog net dat ze voor de neus van de linkse kerk de laatste kaarten van Lowlands weten te bemachtigen. “Nu kan het nog!”, opportunisme is hen namelijk niet vreemd.
In de tweede aflevering is een, niet nader te noemen, nieuw kamerlid die nog eventjes, nu het nog kan, de buurt terroriseert en zijn geslachtsdeel door een brievenbus duwt. Hij geeft geluk dat het lekker weer is. Maanden later zie je deze zelfde man van de toren blazen dat er in Nederland harder gestraft moet worden! Is dit dan alleen landelijke politiek?? Nee, dat is het meest schrijnende van dit verhaal!
Een, in het verleden in extreem rechts bewegende kringen, politicus krijgt in de plaatselijke politiek een stem, sterker nog, hij wordt fractievoorzitter! Samen met een lokale uitbater van een kroeg waar het rookbeleid aan de laars wordt gelapt, roepen dat er harder gestraft moet worden. Gelijke behandeling, dat is het devies. Echt iets waar de partij TROTS op mag zijn!
Gelukkig mogen wij in Nederland op meerdere niveaus stemmen. Dat is een voorrecht waar men op vele plekken van de wereld jaloers op zijn, maar ook wij worden genaaid waar we bij staan!
Stel je voor je bent een Tilburgse oudere en je vindt dat je moet kiezen voor een, niet nader te noemen, partij waarvan jij denkt dat deze het beste met je voor heeft. Deze partij blijkt het niet zo goed te doen.. Jammer. Verloren stem, maar wel een stem waar ikzelf van bepaalde waar deze naartoe ging. Even later lees je het bericht dat de partij waar jij op stemde ineens gaat samenwerken met een partij waar jij een regelrechte aversie tegen hebt. Een partij waar jij niets maar dan ook helemaal niets mee te maken wilt hebben.
Gelijke behandeling, dat blijft het devies! Homo’s, mensen in de bijstand, ouderen, de welgestelden ; gelijke monniken en dus gelijke kappen. Dit geldt overigens niet voor allochtonen, die kennen vaak geen monniken en dus voor hen geldt die uitspraak dan ook niet!
Echt iets waar de partij TROTS op mag zijn!
Voelt jouw stem dan niet als een gejatte stem? Als nu net jouw partij samenwerkt met zo’n partij? Een stem die je dan liever aan een partij wilde geven die juist kritisch is en tegenstand biedt aan opportunistisch gebral? It’s all in the game, maar niet minder wrang en zo worden politieke denkbeelden waarvan je dacht dat het principes waren in de uitverkoop gedaan. En waarvoor? Voor politiek gewin. Voor ordinaire macht!
Maar ook wij moeten in de spiegel kijken. We kennen allang geen zelfreflectie meer en weten tegelijk niet wat er zich bij de buurman afspeelt.
Na een politieke moord, treinkaping, aanslag op het koninklijk huis of schietpartij in een winkelcentrum wijzen we steevast onze beschuldigende vinger naar onze grote broer. We spreken schuimbekkend van Amerikaanse toestanden en wassen onze handen in onschuld. Ieder weldenkend mens weet dat dit inmiddels is uitgegroeid tot Hollands gemeengoed. Net als het wegzetten, vernederen, afwijzen en beledigen van een complete bevolkingsgroep allang geen Duitse toestand meer is. Nederlandse toestanden maken het dat de gebroeders heimwee hebben. Heimwee naar Nederland, Heimwee naar Van Nunen-Boes, heimwee naar het Maria Ziekenhuis, heimwee naar het veilig voetballen op straat, heimwee naar de buurman die aanbelt omdat je sleutels nog aan je deur hangen of dat er zo’n lawaai is en of alles wel goed gaat.
Heimwee naar het Calvinisme, heimwee naar de spruitjeslucht.
Oudere berichten in dezelfde categorie:
‘Niet acceptabel en journalistiek nalatig Gemeente Tilburg, Brabants Dagblad en de waarheid over woonprotest’
Informateur Joris Bengevoord adviseert nieuwe coalitie GroenLinks, D66, VVD en PvdA
Eerlijk?
