Onias Landveld is de stadsdichter van Tilburg van 2017 tot en met 2019 en zal zijn gedichten op Tilburgers.nl publiceren.
Hij vertelt over het gedicht Zichtbaar, onzichtbaar: “Ik had dit gedicht geschreven op de dag van de armoede. Ik kwam toen deze man tegen toen ik boodschappen deed. Ik schreef toen dit:”
Zichtbaar, onzichtbaar.
Hij lijkt op mij…
Tenminste qua huidskleur dan.
Bij onze ontmoeting voel ik het eelt op zijn hand.
Karakter van jaren, sporen van dagen,
vuil van de afgelopen zomer maanden.
Dakloosheid slaat kraters, op zijn ziel, hij ondergaat het gelaten.
Eén waarbij onze paraatheid wordt geleverd met mate.
De meting waarlangs hij wordt gelegd is met ongelijke maten,
verzwaarde gewichten net zo corrupt als zijn gewrichten.
Elke stap verraadt de gebrokenheid van zijn staat.
Het kapotte is niet zijn dakloosheid, het is zijn overheid.
Verdronken in bierblikken, hij kan niet zwemmen,
in een systeem ongeschikt voor levens die zijn versleten.
Liever zien ze hem niet, want dat betekent dat er iets niet klopt.
Dus hij blijft zichtbaar, onzichtbaar in de bosjes bij de Appie XL verstopt.
Hij lijkt op mij…
Veel zijn het bewijs van hoe dichtbij dakloosheid kan zijn.
Eén onopgemerkte incasso, een verkeerde berekening,
Eén foute ruzie met je vriendin, wéér een gemeentelijke belasting.
In hun mis ik het bewijs van onze welvarendheid,
Ik zie wel de afname van onze menselijkheid.
Tilburg hoort aangenamer, warmer.
Deze kant mis ik in onze reclame…
We nemen afscheid, hij pakt zijn spullen en verdwijnt.
Een mens loopt weg, hij lijkt nog steeds op mij.
Een interview met Onias Landveld is hier te lezen.
2 reacties
Voeg die van jou toe →Beste Onias, Vanmiddag een prachtig gedicht gehoord over Tilburg op Radio1
Fantastisch. Wanneer mogen wij de tekst opnieuw lezen?
Voor onze vriend, geboren Tilburger, zal dit als muziek in de oren klinken.
Alvast dank en groetjes uit een andere plaats in Brabant
Schrijnend….