Alt Wien
Die middag kwam er achter ‘niets’ nog ‘nieuws’
in onverschrokken warm gesluierd lichte zon
start bleke schijf aan haar kwartieren views
die zondag Maanscout 1. begon
Het volk wil bier, desnoods eetbaar papier, brood
stokoude spelen, speelkwartier, rijp uur vol nachtenlang vertier
varkenspretoogjes gillen kunstzinnig nood
het arme dier gecensureerd gedood
de parels wierpen het geschreven woord
pleiten met verve voor vergeten dieren
ik zweeg schroomvallig buiten aan die poort
moet men betalen wil men mysterie vieren?
manmoedig stond een vrouw die ik van vroeger kende
met open blik pamflet van binnenuit
geschreven rooksignalen uit te zenden
haar houding was presentie klaar en luid
ik kwam voor de sensatie, de botte zin de wrange lust
geziene gasten glipten snel naar binnen ongezien
het tegenargument onheus geblust gesust van schuld bewust
gaf ik een rondje later, toepasselijk, in café Alt Wien
zij vroeg mij mee te gaan en naar haar werk te kijken
te prijken stond een lammetje op doek een herderlijk icoon
met gouden aureolen om hun aanzien te verrijken
ook een geschilderd varken lief en wonderbaarlijk schoon
die lome middag nieuw in oud herkent
geen bandje geen entreebewijs geen orgie of theater
een dier, een mens, de schoonheid van de kunst erkent
en in de blauwe bank spon de getemde kater
Eerste Maanscout van de Nachtburgemeester (Karin van Hest)
3 reacties
Voeg die van jou toe →wat een PRACHTIG! gedicht. ik kreeg zowaar op de vroege ochtend bij mijn ontbijt en koffie en mooie klassieke muziek een paar tranen in mijn ogen. En ik ben helemaal geen sentimenteel persoon -kan ook niet als je zoveel acties doet- dus wat mij betreft: nu weet ik weer wat Kunst met een Hoofdletter inhoudt.
Om zo met weinig woorden een sfeer creëeren is niet voor veel mensen weggelegd.
vergulde eerste maanscout geeft akkoord!
Wonderbaarlijk mooi gedicht!
Mag ik haar inlijsten? En zo iedere dag
lezen?