Jarenlang reden wij van werk naar huis over de Bredaseweg . Altijd uitkijkend naar dat ene moment, dat ene moment dat onze zware werkdag voor 5 minuten goed zou maken of dat ene moment dat de fijne dag nog mooier zou maken.
Met 70 km. per uur rijden wij langs het voormalige Piusoord en daar staat hij dan, zwaaiend naar elke auto die langs rijdt.
Wanneer je hem teruggroet door middel van de claxon te laten klinken, krijg je er nog een duim bij ook en soms wel twee!
Hij staat er niet elke dag hoor, helaas niet!
Is de crisis dan ook toegeslagen bij Amarant, vraag je je gelijk af?
Zijn er te weinig begeleiders aanwezig om deze man zijn werk te laten doen en wordt hij daarom voor zijn eigen veiligheid in zijn woning gehouden?
Of is hij gewoon net als wij? Snipperdag, ziektedag of baaldag?
We betrappen ons erop dat het een routineklusje is geworden. Zelfs als hij er niet staat, claxonneren we nog. Als hij ons niet ziet, dan hoort hij ons misschien nog.
Gelukkig heeft hij ook plaatsvervangers. Zo stond er vorige week een andere man te zwaaien en stond er de week daarvoor weer een vrouw.
Ze leek wat vreemd op te kijken toen we claxonneerden, maar een bushalte plaatsen zo dicht bij deze plek is vragen om problemen.
We hopen toch op het duimpje, maar krijgen een afkeurende blik of zelfs twee priemende middelvingers in de lucht. Je zou je bijna af gaan vragen wie nou eigenlijk beperkt is!
Toch houden we het goede gevoel vast. Het zwaaien naar (on)bekenden levert een ontzettend goed gevoel op. Probeer het maar eens!
Want ben nu toch eerlijk, daar hebben we alleen met carnaval toch niet voldoende aan? Tijdens carnaval vindt iedereen het leuk om naar elkaar te zwaaien, een gesprekje aan te gaan met iemand die je niet of nauwelijks kent of wat dan nog meer. Is carnaval voorbij loop je iedereen weer voorbij. Terug in het keurslijf. Maar in het keurslijf van wie? Wie heeft ons verteld dat iemand begroeten die je niet kent ‘not done’ is?
We hebben al enkele jaren een hond. Steevast lopen we hetzelfde rondje en iedere keer weer bij hetzelfde huis, vier keer per dag, staan we stil om te kijken of hij er zit. Vaak wel en dan zwaaien we! Waarom? Geeft een goed gevoel. En kennen we die man? Nee!
Het resultaat: 1 minuut glimlach op beide gezichten, dat kan nooit te veel moeite zijn!
Zo rijden wij in gedachte ook wel eens langs Piusoord en zien we de beste man staan. Lange armen en grote handen gaan de lucht in op het moment dat hij ons aan ziet komen. We voelen ons bijzonder, want dat doet hij voor ons! Zijn handen beginnen enthousiast heen en weer te bewegen en het moment dat we hem passeren duwen we zo hard als kan op de claxon. (dit heeft overigens geen enkel effect op het volume van claxonneren, maar toch doen we het) In de binnenspiegel zien we zijn duimen in de lucht prijken en onze mondhoeken in de richting van onze oren trekken, ons ritueel is compleet.
Bedankt voor al die kleine momentjes van geluk en blijf alsjeblieft zwaaien!
5 reacties
Voeg die van jou toe →Dit is een Tilburgse parel inderdaad.
En mooi die link naar Carnaval, dan ouwehoert inderdaad ineens iedereen met iedereen. Waarom in het normale leven elkaar aandachtsloos voorbij gaan en in onze eigen kringetjes ronddraaien? Leuk is wel, dat het rookverbod tot vermenging leidt en meer besprekjes tussen vreemden op de terrrassen en in de rookhokken, vreemden die dan meestal helemaal niet zo vreemd blijken.
Ik hoop dat iemand duurzaam met Zwaaier Frank af en toe naar D’n Bels gaat, dat zullen verrijkende uitstapjes voor beiden zijn!
De jongen heeft een naam: Frank. Wat een geweldig stuk!
Wow Cowgirl… Daar zeg je me wat!!!
Deze jongen die bij jullie je structuur van de dag compleet maakt heet Frank.
Deze jongen zoekt nog een vrijwilliger om eens een keer weg te kunnen. Hij gaat graag een frietje eten in “bels ” en een colatje drinken.
De vrijwilliger moet stevig in zijn schoenen staan. Consequent zijn en niet snel te manipuleren en te durven begrenzen.
Dit vrijwilligers “werk”hoeft maar 1x per 6 a 8 weken. Maar niet zomaar voor enkele maanden.
Denk je dat kan ik wil ik en heb hier tijd voor dan kun je contact opnemen.Frank betaalt zelf de onkosten.
Groetjes een begeleider.
Ik ken hem! Heeeeeeeeel herkenbaar!!!