‘De Helden van Willem II’ is een nieuwe zomerreeks op Tilburgers.nl waarin oud-Willem II spelers en trainers voor het voetlicht komen. Vechtjas Rinus Formannoy staat nu centraal, na eerdere delen over trainer František Fadrhonc, Piet de Jong, Jan van Roessel, Sjel de Bruyckere en doelman Chris Feijt.
Rinus Formannoy (1927 – Tilburg, 2008) kwam als rechtermiddenvelder voor Willem II uit en speelde 224 wedstrijden voor de Tricolores. Met Willem II werd hij zowel in 1952 als in 1955 landskampioen.
De rechtshalf met de gave techniek en de ongeremde werklust sprak er vaak over dat Willem II ook in 1951 kampioen was geworden indien er toen geen pokkenepidemie uitgebroken was. Gedurende zes weken gold er in Tilburg een sportverbod. En ook al waren zij allemaal ingeënt, voor de spelers van Willem II werd er geen uitzondering gemaakt. Zonder voorbereiding moesten ze aan de nacompetitie om de landstitel beginnen.
In het seizoen 1953-1954 leek Willem II op weg naar de afdelingstitel. Bij concurrent Eindhoven stond de club twintig minuten voor tijd met 1-4 voor. Toch kwam er een 5-4-eindstand op het bord. Volgens Formannoy was gebrek aan verstandhouding de oorzaak voor het falen. Het typeert hem dat hij er nooit verder iets over vertelde om geen mensen te beschadigen.
Rinus Formannoy behoorde bovendien ook tot “De grote vijf van Willem II” en “Nederlands meest gevreesde voorhoede” volgens het blad Revue: “Op de vleugels stormwind Piet de Jong en afstandsschutter Toon Becx en in het midden goalgetter en spelverdeler Jan van Roessel, die werd omringd door de “vechtjassen” Sjel de Bruyckere en Rinus Formannoy als binnenspelers.”
Deze vijfmans-voorhoede was voor Nederlandse begrippen een haast ideale combinatie van schotvaardigheid, snelheid en doorzettingsvermogen. De vijf vulden elkaar aan en scoorden stuk voor stuk op hun eigen wijze. “De Jong na een briesende rush, Formannoy uit kansen die anderen verwaarloosden, Van Roessel met oerharde kopballen of keiharde schoten, De Bruyckere met de volle vaart van de opkomende binnenspeler en Becx met meedogenloos harde linkse schoten”.
Formannoy verkoos na zijn periode bij Willem II een studie aan de MTS in ‘s-Hertogenbosch boven het voetballen. De opkomst van een betaalsysteem in het voetbal, waarbij de één meer kreeg dan de ander vond hij maar niks. Omdat de voorzitter dat ook nog eens openlijk bekendmaakte, was er volgens Formannoy van saamhorigheid en gezelligheid geen sprake meer. Voor de amateur pur sang was de lol eraf.
Hij gaf voorrang aan zijn studie aan de MTS in Den Bosch en verruilde Willem II voor Sarto. Hij werd ondercommandant bij de Tilburgse brandweer met als hoogtepunt de grote brand in de jaren ’60 bij V & D. “Niet te vergelijken met het bedwingen van een tegenstander op het voetbalveld”, zo vertelde hij toen. “Je probeert de schade te beperken”. Soms gaf hij aan wat zijn grootste frustratie was: dat hij met Willem II al die jaren nooit heeft kunnen winnen van NAC.
Hij overleed op 81-jarige leeftijd in verzorgingshuis ‘t Laar in Tilburg.
