‘De Helden van Willem II’ is een nieuwe zomerreeks op Tilburgers.nl waarin oud Willem II spelers en trainers voor het voetlicht komen. Deel I gaat over de trainer die voor de grootste successen heeft gezorgd: František Fadrhonc
“Onder de kop: “De grote vijf van Willem II” wijdde het weekblad “Revue” in december 1953 twee volle pagina’s aan “Nederlands meest gevreesde voorhoede”, zoals de ondertitel van het artikel luidde.
Uitgebreide aandacht in dat artikel voor de aanvalslinie van Willem II, die goals aan de lopende band fabriceerde en zijn kracht ontleende aan de schotvaardigheid van alle vijf spelers die er deel van uitmaakten.
Op de vleugels stormwind Piet de Jong en afstand-schutter Toon Becx en in het midden goalgetter en spelverdeler Jan van Roessel die werd omringd door de “vechtjassen” Sjel de Bruyckere en Rinus Formannoy als binnenspelers. Deze vijfmans voorhoede was voor Nederlandse begrippen een haast ideale combinatie van schotvaardigheid, snelheid en doorzettingsvermogen.
De vijf vulden elkaar aan en scoorden stuk voor stuk op hun eigen wijze. “De Jong na een briesende rush, Formannoy uit kansen die anderen verwaarloosden, Van Roessel met oerharde kopballen of keiharde schoten, De Bruyckere met de volle vaart van de opkomende binnenspeler en Becx met meedogenloos harde linkse schoten”, aldus Revue. Een benijdenswaardige voorhoede met voetbalintelligentie en met aanpassingsvermogen. Een doelpuntenmachine die in dat seizoen 1953-1954 in de 26 competitiewedstrijden 76 van de 80 Willem II-doelpunten voor zijn rekening nam. Van Roessel 27, De Jong 22, De Bruyckere 11, Formannoy 10 en Becx 6.
Met deze voorhoede behaalde Willem II drie afdelingskampioenschappen, en werd twee maal kampioen van Nederland, in 1951-1952 en in 1954-1955.
De succestrainer achter deze unieke vijfmansvoorhoede was de voormalige Tsjechische trainer, sportwetenschapper, masseur en instructeur František Fadrhonc (1914-1981) die in 1949 bij Willem II onder contract kwam, nadat hij Tsjechië in 1948 was ontvlucht na de machtsovername van de communisten. Hij verbleef eerst in Oostenrijk. Spits Piet de Jong vertelt later: “Ik zie hem nog langs het veld staan met zijn twee verschillende gympies aan. Hij had in een vluchtelingenkamp in Oostenrijk gezeten. In Tsjecho-Slowakije hadden ze het niet breed, al was hij dan doctor in de lichamelijke opvoeding.” Het was op voorspraak van de KNVB voorzitter Karel Lotsy dat hij in Tilburg aan de slag kon.
Fadrhonc was zijn tijd ver vooruit. Hij was oefenmeester, masseur en mental coach tegelijk. Op de dag van de wedstrijd masseerde hij iedereen. Dan stond er bij gebrek aan massageolie- een teiltje met water en groene zeep klaar. Ook zorgde hij voor een soort sauna-achtige omgeving , wanneer spelers teveel waren aangekomen. Dan stookte hij de kachel in de kleedkamer flink op en liet de betrokken speler met twee trainingspakken en een paar bloesjes aan oefeningen doen. Dr. Fadrhonc was de architect van Willem II’s kampioensploeg.
Hij had in zijn vaderland Tsjechoslowakije een grote voorliefde voor sport ontwikkeld. Hij werd docent lichamelijke opvoeding – onder andere bij de nationale voetbalbond – en gaf les in sport aan de Karlsuniversiteit van Praag. Hier promoveerde Fadrhonc tot doctor in de antropologie, waarbij hij zich vooral richtte op sport en het menselijk lichaam.
Met zijn uitgebreide sportkennis had František Fadrhonc bovendien geleerd om over muurtjes heen te kijken en bij het bepalen van zijn voetbaltactieken schroomde hij niet om te shoppen bij andere sporten. In zijn jonge jaren was Fadrhonc naast voetballer bij Polaban Nymburc, een fervent ijshockeyer geweest en het was dan ook niet verwonderlijk dat juist deze sport hem inspireerde in zijn werk als voetbaltrainer. Bij Willem II trainde hij met zijn spelers veelvuldig op positiewisselingen en druk zetten op de helft van de tegenstander.
In 1956 werd hij door het bestuur van Willem II ontslagen en ging het met Willem bergafwaarts. Jan van Roessel hierover. “Men heeft toen fouten gemaakt. Eerst de trainer ontslaan, Fadhronc. Hij was als een tweede vader voor mij, en heeft mij destijds naar Willem II gehaald”
Fadrhonc ging naar Twente om SC Enschede te gaan trainen. In 1966 verkreeg hij de Nederlandse nationaliteit. Toen hij in 1970 in dienst trad bij de KNVB en het Nederlands Elftal onder zijn hoede kreeg, hanteerde hij dezelfde spelstijl die hij bij Willem II ontwikkelde. Dat ging later als totaalvoetbal en pressievoetbal een eigen leven leiden en werd door velen later in één adem genoemd met Fadrhoncs opvolger bij het Nederlandse elftal Rinus Michels, die hoofdtrainer was tijdens het WK van 1974. Maar de architect ervan was Fadrhonc, het genie van Willem II, die vrij jong overleed op Cyprus en op zijn uitdrukkelijke verzoek in 1981 in Goirle is begraven naast zijn vriend Ad van Beurden op het kerkhof van Maria Boodschap.
3 reacties
Voeg die van jou toe →Hij was mijn trainer bij sportclub Enschede. Een geweldig mens en vakman zijn tijd ver vooruit.Onder zijn leiding speelden wij een leuke wedstrijd in nou camp tegen BARCA
Mede door hem heb ik een mooie voetbalcarrière gehad
Roland, Geweldig dat jullie dit op jullie site publiceren, heeft voor mij een hele grote emotionele waarde!!Dank je…
Dit lijkt een latere foto (kampioensteam 1955) zonder Cees Botermans, maar met Chris Feijt.