Aan Incubate
We reden op fietsen van licht
en geluid door de stad we gaven
onze varkens een S van stro
vlekkie en spekkie aten het gulzig
we koesterden de foto’s van onze
moeders die niet weg mochten
waaien nooit weg konden waaien
een festival werd langzaamaan
gesloopt door bureaucraten er
stonden piano’s op straat die
zeiden bespeel me want ik ben
van jou er was controverse
zoals er ook altijd ontroering
was er waren polsbandjes er
was een stad voor vriendelijke
mensen van heinde en verre
waar je broedplaatsen moest
koesteren want die waren je
toekomst stad van makers in
een land van slopers die hun
mouwen stropen en opgaan
voor moord de raad vraagt
om een nekschot maar de
wethouder zegt ik wurg
de makers zien de leegte
komen en benoemen deze
stad heet vanaf nu Stilburg
Stadsdichter Martin Beversluis
