Gastbijdrage van Donata van de Ven (tekst en foto’s), eerder gepubliceerd op de website www.ondernemersakkoord.nl.
Bassel Kurdi is 28 jaar. Door de schrijnende oorlogssituatie in zijn land vluchtte hij in 2015 naar Nederland. Bassel komt uit Syrië, maar woonde en werkte in Egypte, waar hij zijn studie HBO Accountancy in een gezond bedrijf kon afronden. Tot het noodlot toesloeg en het verboden werd voor Syriërs om daar te werken. Hij kwam niet aan ander werk en het werd er té gevaarlijk. Bij Buro Bilan in Tilburg kreeg hij een nieuwe kans.
Ik lach elke dag omdat ik hoop op een betere toekomst.
Sjaak Beirnaert (Buro Bilan): “René Dinant van Startersadvies heeft Bassel geprobeerd te bemiddelen naar werk, maar dat lukte niet via de normale weg. Hij belde mij met het verzoek of ik niet eens met hem wilde praten. Dat gesprek heeft mij dusdanig aangegrepen dat ik daar echt iets in wilde betekenen. Bassels werk- en denkniveau was goed genoeg, maar de taal was wél een probleem. Dat legt een behoorlijke claim op ons kantoor én kost veel geld. Dus ik zou dat alleen kunnen waarmaken als daar een stukje subsidie bij kwam.
Ik ben toen gaan praten bij WSP Werkhart en daar werd een oplossing gevonden in de vorm van een re-integratiebudget. We gebruiken dit om Bassel in te werken en te leren wat hier op kantoor gebeurt. Het bedrag was niet helemaal toereikend, maar ik vond het een goede basis om hem deze kans te geven. Daarnaast heb ik Jan Vugts van Bureau Verantwoord bereid gevonden om voor een aantal maanden de dagelijkse begeleiding op zich te nemen.
Ik vind het een maatschappelijke verantwoordelijkheid als ondernemer, maar ik voel me ook erg betrokken bij de hele situatie die zich daar afspeelt. Als je zelf in zo’n oorlogssituatie zit zou je ook willen vluchten voor je veiligheid en hopen op een nieuwe toekomst. Ik vind het niet meer dan normaal dat je met elkaar kijkt of je iets kunt oplossen en of je iets kunt betekenen.”
We zijn nu twee maanden bezig en het gaat bijzonder goed. Het is duidelijk dat Bassel kennis van zaken heeft.
Een succesverhaal, mooi! Het laat zien waar een goede samenwerking toe kan leiden. Maar dankzij een bureaucratische misser krijgt dit verhaal toch een andere wending. Tranen en een aanstekelijke lach wisselen elkaar af als Bassel zijn verhaal vertelt.
“Mijn vrouw kwam niet mee naar Nederland. Haar familie wilde geen toestemming geven om haar mee te laten reizen omdat ze het té gevaarlijk vonden. Ik was bang dat er veel ongeluk op mijn pad zou komen als ik haar toch mee zou nemen. Samenleven met haar familie bleek uiteindelijk ook geen goede keuze, dus nu woont ze tijdelijk bij mijn ouders, totdat ik het voor elkaar kan krijgen om haar alsnog naar Nederland te laten komen.”
Daar ging het mis. Bassel diende een verzoek in tot gezinshereniging, maar dat werd door de IND afgewezen omdat de SNV zijn verzoek twee dagen te laat indiende.
Sjaak Beirnaert: “Doordat zijn verzoek op 8 juni is ingediend is het twee dagen te laat en is hij niet een volledig jaar in dienst. Onzin, want hij heeft gewoon een arbeidscontract van 6 juni 2016 t/m 5 juni 2017 en dus een volledig jaar salaris. Zij zeggen nu, ik mis twee dagen dus het hele jaar is niet compleet.”
Wat nu?
“Het geeft enorme stress, want het is ook te gek voor woorden natuurlijk. Bij de SNV krijgt hij niemand te pakken, die zijn op vakantie. Bij de IND idem dito. Bassel heeft een advocaat ingeschakeld om zo te proberen nog iets recht te zetten. Ik ga een brief sturen naar de IND omdat het een belachelijke zaak is dat een jaarcontract door een achteloze fout zomaar overruled wordt. Dat kan allemaal nog wel eens lang gaan duren en ik vrees dat hij misschien een compleet nieuw verzoek moet indienen, met een nieuw contract. Dat kost ook weer honderden euro’s. Het is een hoop gedoe en het is de vraag of zijn vrouw dan nog wel leeft.”
Bassel: “Iedere dag sterven daar veel mensen. Ik ben zo bang en denk de hele dag aan haar. Ik snap het ook niet. Ik heb alles gedaan zoals het moest, alle papieren correct ingevuld en op tijd opgestuurd. Nu maakt één persoon een kleine fout die voor mij enorme gevolgen heeft. Ik spreek mijn vrouw regelmatig en ze huilt steeds, iedere dag. Ik vertel haar: ben niet bang, ik ben jouw man en ik zal het oplossen. Ik kan haar alleen nog niets beloven en dat doet pijn. Het is heel moeilijk voor mij om zonder haar te leven”
