Popu-elite

Gastbijdrage van Hans Rube, burgerraadslid PvdA Tilburg.

De Tilburgse Voedselbank komt in de onverhuurde kantoren van Mindlabs.

Is mijn voorstel.

Een ‘genereus gebaar’ aan de 550 Tilburgse gezinnen die de afgelopen jaren door weer en wind gingen en in de kou stonden. Het aantal gezinnen op of onder de armoedegrens in Tilburg is afgelopen jaar opnieuw gestegen, kregen we deze week te horen. Toch geeft een meerderheid in de gemeenteraad zonder te verblikken, onder aanvoering van de coalitie, een fors aantal miljoenen euro’s uit aan het prestigieuze kantorencomplex in de Spoorzone.

Is goed voor ‘de uitstraling’ van Tilburg.

Zal wel een populistische gedachte zijn in de ogen van de beter gesitueerde medeburgers om een deel van die uitgave dan maar te richten op de arme kant van onze samenleving. Een paar duizend vierkante meter duur betaalde kantoren die leeg staan, inruimen voor een Voedselbank die te krap in zijn jasje zit is anders een mooie gedachte.

Past helaas niet in de ‘kennis economische’ visie van deze coalitie, die nu met gemeenschapsgeld wil bouwen voor bedrijven die al rijk zijn. Populisme versus elite? Die tegenstelling tekent zich inmiddels messcherp af in onze samenleving.

Ik noem het de popu-elite, deze groep beter gesitueerden die zich meestal nogal denigrerend afzet tegen partijen die juist voor een brede laag minderbedeelden in de samenleving wil opkomen. De grootste bedreiging voor onze samenleving zit in de groeiende kloof tussen de beter betaalde en beter opgeleide bovenlaag en de rest van de Nederlanders / Tilburgers: een deel van de middenklasse en vooral de laagst betaalden. Dat blijkt uit talloze regionale en landelijke peilingen.

Niet alleen wetenschappers die van rijkswege gevraagd worden dat soort peilingen te houden, maar ook commerciele banken signaleren een steeds grotere afstand tussen de diverse bevolkingsgroepen. Hoe groot die kloof is, niet alleen financieel maar ook sociaal, bleek me afgelopen maand toen ik met twee zorgmedewerkers in gesprek zat.

Zij konden zich niet voorstellen dat sommige Tilburgers het zo slecht hebben dat ze zich geen normale maaltijden, een goed geisoleerd huis, of een busabonnement kunnen veroorloven.

“En iedereen heeft toch een fiets?” “Nee dus,” was mijn antwoord. Ik wees de twee op een aantal straten in onze stad waar je de armoede aan de voorkant van de woningen af kunt lezen. Eenmaal aangeland op een zeker dieptepunt, interesseert het je niet langer hoe de dagelijkse boel om je heen langzaam maar zeker verder ineenstort. Geen planten in een voortuin, een lekkend afdak en een dichtgetimmerd raam.

Ik ging nog niet zo lang geleden op de thee bij een asielzoekster in Tilburg West. Ze wil graag naar de wekelijkse koffie-uurtjes van ‘lotgenoten’ en hoopt in praktijk zo tevens les te krijgen in het spreken van de Nederlandse taal. Ze is een goed opgeleide vrouw, helaas platzak, haar inrichting komt uit de ‘topcollectie’ van La Poubelle.

Voor de koffie uurtjes moet ze met de bus, eerst naar het Centraal Station, daarna overstappen op een andere bus. Een fiets heeft ze niet, ze kan het trouwens ook niet, fietsen. Nooit geleerd. Ze blijft thuis.

Of neem het gezin, twee kinderen die hun ‘voetafdruk’ willen verkleinen zoals ze dat op school leren. Die mensen willen ‘best wel’ vegetarisch en milieubewust leven. Minimum inkomen, en dan naar de natuurwinkel lopen met een boodschappenlijstje?

Ik vergelijk het wel eens met de prijzen bij McDonalds in de VS. Voor nog geen dollar koop je daar een een halve liter cola en een BigMac. Zit een gezin met twee kinderen voor 5 dollar ramvol, met ook nog gratis ‘refills’.

Populisme zou voor politieke partijen een ‘geuzennaam’ moeten zijn. Helaas krijgt de term steeds meer een vieze bijsmaak. Gele hesjes in Parijs voeren populisme als strijdkreet. In ons land krijgen partijen die opkomen voor de laagstbetaalden en uitkeringsgerechtigden het verwijt dat ze populistische politiek voeren.

Kritiek op de gemeentelijke uitgaven voor Mindlabs viel afgelopen maandag 6 mei ook onder die categorie. Waarom moet de gemeente Tilburg als commercieel ontwikkelaar en verhuurder gaan fungeren, was de terechte vraag van de oppositie aan D66, GroenLinks, VVD en CDA. Het wordt immers een plek voor de happy-few uit de stad. Kantoren bouwen met gemeenschapsgeld voor goed renderende bedrijven, de universiteit en een uitgever als de Persgroep, wier regionale kranten door diezelfde popu-elite al jarenlang meesmuilend en onterecht als ‘sufferdjes’ worden weggezet.

Het is heel makkelijk om partijen die een lans breken voor burgers die het niet zo goed hebben als de achterban van deze coalitiepartijen, weg te zetten alsof ze niet-deugende populisten zijn. Grote groepen gaan ook nog geloven dat dit beeld klopt, als je maar vaak genoeg herhaalt dat jouw partij de enige is die het wel goed voorheeft met het welzijn in de stad, de maatschappij en ons milieu. Helaas staat die groep ook steeds verder af van de dagelijkse werkelijkheid.

Immers, als iemand mij vraag waarom Tilburg tientallen miljoenen uitgeeft aan de bouw van een luxe kantoor in de Spoorzone, voor het bedrijfsleven, er ruim een miljoen euro wordt gereserveerd voor de leegstand van die kantoren, waarom er meer dan 100 miljoen wordt gestoken in een Stadskantoor, dan kan ik dat niet uitleggen aan de man of vrouw die geen cent te makken heeft.

Want hoe zat het ook al weer?

Geen verhuissteun van de gemeente bij het zoeken naar een nieuw onderkomen van de Voedselbank? Immers met een subsidie van 108.000 euro per jaar voor de allerarmsten is deze stad ‘al ruimhartig genoeg’.